Reklama

Głos z Torunia

Moje afrykańskie spotkanie z misjami (1)

Z wizytą u polskich misjonarzy

To była prawdziwa afrykańska misyjna przygoda. Pomysł zrodził się podczas pielgrzymki do Santiago de Compostela z bp. Józefem Szamockim we wrześniu 2011 r. Wtedy dużo rozmawialiśmy m.in. o misjach

Niedziela toruńska 1/2013, str. 4-5

[ TEMATY ]

misje

Ks. Wojciech Miszewski

Z siostrami w Kasisi

Z siostrami w Kasisi

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Wtedy właśnie Biskup Józef zaproponował, by za rok wybrać się do Zambii, do kraju, który był mu szczególnie bliski. Spędził tam 5 lat, pracując jako misjonarz w slumsach Lusaki. Przeżycia misyjne musiały być bardzo mocne, skoro po powrocie do Polski jeszcze parokrotnie odbywał podróże do tego misyjnego kraju.

Na wiosnę ub.r. gotowa była wstępna trasa podróży, a termin został ustalony na listopad. Czas jak zwykle mija szybko. Nadszedł 6 listopada ub.r., kiedy to wczesnym rankiem udaliśmy się na lotnisko w Warszawie. Stamtąd przez Londyn bezpiecznie dotarliśmy do Lusaki. Międzynarodowe lotnisko wygląda inaczej niż porty lotnicze w Europie. Z samolotu wysiada się bezpośrednio na płytę lotniska i wędruje się do terminalu. Tam przywitał nas ks. Mirosław Mróz z diecezji pelplińskiej.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Celem naszej podróży było przede wszystkim odwiedzenie misji prowadzonych przez polskich misjonarzy. Z Komisji Misyjnej Episkopatu Polski, której Biskup Józef jest członkiem, otrzymaliśmy pomoc finansową, którą przekazaliśmy wszystkim 85 polskim misjonarzom. Naszym przewodnikiem był pracujący w Zambii od prawie 20 lat ks. Wojciech Łapczyński, kapłan naszej diecezji, pochodzący z Chełmży.

Dom w Kasisi

Reklama

Misyjne drogi zaprowadziły nas do miejsc niezwykłych. Bazą na kilka dni był dom rekolekcyjny Sióstr Służebniczek Starowiejskich w Kasisi. To miejsce trochę zburzyło nasze pierwsze oczekiwania dotyczące Zambii. Wspaniałe i gościnne siostry zakonne, dom rekolekcyjny skromny, ale wygodny i czysty, piękna kaplica i zadbane ogrody z kwitnącymi kwiatami. Wszystko to jest dziełem s. Krystyny, która potrafiła znaleźć środki, aby wybudować i utrzymać takie miejsce w Afryce. Po chwili odpoczynku ruszamy, aby poznać okolicę. Duszpasterzami w tej misji są ojcowie jezuici, do których dotarliśmy z krótką wizytą. Największym przeżyciem było jednak odwiedzenie słynnego sierocińca, prowadzonego przez Siostry Służebniczki. W kompleksie kilku domów znajduje się sierociniec, w którym przebywa ok. 250 dzieci, prawie 1/3 z nich jest zarażona wirusem HIV. Wszystkie sieroty są niezwykle radosne. Siostry stworzyły im prawdziwy dom, mieszkają w staranie przygotowanych kilkuosobowych pokojach, otrzymują pożywne jedzenie. Siostry tak długo opiekują się swoimi podwładnymi aż ci całkowicie się usamodzielnią. Dzisiaj szefową ośrodka jest s. Mariola, która dokonuje prawdziwych cudów w poszukiwaniu środków materialnych na utrzymanie i rozwój domu. Na tej cel przekazujemy pieniądze pochodzące ze składek parafii św. Antoniego w Toruniu oraz minipielgrzymki. Tydzień przed naszą wizytą dom odwiedził były prezydent USA George Bush, zaś do grona stałych dobrodziejów należą linie lotnicze British Airways.

Ośrodek w Lusace

W kolejnych dniach odwiedzamy także inne ośrodki misyjne. Wśród nich dom Misjonarek Miłości w Lusace. Wszędzie czuje się ducha bł. Matki Teresy z Kalkuty. Na każdym kroku są jej zdjęcia. W kaplicy pod krzyżem widnieje słowo „Pragnę” wypowiedziane przez Jezusa do bł. Matki Teresy. Po sporym kompleksie oprowadza nas Polka - s. Sara. Jako lekarka wstąpiła do Misjonarek Miłości. Teraz posługuje najuboższym. Dom rodzinny może odwiedzić raz na 10 lat. Zgodnie z regułą swojego zakonu musi być gotowa w każdej chwili zmienić miejsce swojej pracy, jeśli taka będzie wola przełożonych. Dzięki temu, że oficjalnym językiem zakonu jest angielski, swobodnie może rozpocząć pracę gdziekolwiek na świecie. Odwiedzamy dom dla bezdomnych. Sale dla mężczyzn i kobiet mają po kilkadziesiąt łóżek. Mieszkający tam ludzie wykonują proste prace, uczą się również pewnych umiejętności, które mogą stać się pomocne w znalezieniu w przyszłości jakiegoś płatnego zajęcia.

Dzieła s. Judyty

Reklama

W Lusace odwiedzamy także Siostry Misjonarki Świętej Rodziny. Spotykamy kolejną bohaterską zakonnicę s. Judytę Bożek. Podziwiamy jej fascynację tym, co robi, i całkowite poświęcenie się sprawie. Kompleks misyjny nosi nazwę Dom Bożej Opatrzności. Znajdują się tam przychodnia lekarska z apteką rozdającą darmowe lekarstwa, dom starców, hospicjum, dom dla bezdomnych oraz szpital. Osobną część stanowi ciągle rozbudowywany kompleks szkolny i przedszkola. Podziwiamy dzieci ubrane w mundurki, radosne, że mogą chodzić do szkoły, co umożliwia im misja. Jednym z ostatnich dzieł s. Judyty jest nowy budynek szkoły 4-klasowej. W tej chwili udało się doprowadzić go do stanu surowego. Na wykończenie potrzeba ok. 25 tys. dolarów. Siostra już ma plan, przybędzie na wiosnę do Polski, aby w kościołach mówić o misjach. Ludzie dobrej woli zawsze otwierają swoje serca i pomagają finansowo. W miarę naszych możliwości w misyjnych ośrodkach składaliśmy nasze ofiary; s. Judycie przekazaliśmy środki z parafii Matki Bożej Zwycięskiej w Toruniu. Podczas wizyty w tym ośrodku mieliśmy możliwość spotkania z ludźmi, którzy byli niezwykle szczęśliwi z posługiwania sióstr. Wśród nich był nawet Polak, pan Władek, który trafił do Zambii w transporcie sierot podczas II wojny światowej. Inny mężczyzna, który z powodu beznadziejnej egzystencji chciał popełnić samobójstwo, dzięki siostrom odzyskał radość i sens życia.

Radość

Takich miejsc, gdzie polscy misjonarze dokonują niezwykłych cudów, odwiedzamy jeszcze kilka. Wszędzie ta sama miła i serdeczna atmosfera. Mimo trudności i niewygód, biedy, komarów i rozmaitego robactwa, nieraz pracy ponad ludzkie siły na twarzach misjonarzy dostrzegamy radość. Kiedy pytam, jak jeszcze długo siostra/ksiądz chce pracować na misjach? „Ile starczy sił” - pada odpowiedź. Po chwili jednak często słyszeliśmy słowa: „Tutaj jest już mój dom, moje miejsce na świecie”. Pewnie w Polsce po wielu latach trudno byłoby się już odnaleźć. Misjonarze, których spotkaliśmy, to ludzie szczęśliwi. Nie ukrywali swoich uczuć. Odwaga pójścia za Chrystusem dosłownie na krańce świata daje wewnętrzną radość. Daje także to czego nie zawsze można spodziewać się w polskim duszpasterstwie. Ludzie są niezwykle wdzięczni i serdeczni. Mieliśmy nieraz okazję skorzystać z tej życzliwości, kiedy otaczały nas tłumy dzieci i dorosłych z uśmiechem na twarzach. To wszystko z wdzięczności dla trudnej i pełnej poświęcenia pracy misjonarzy.

Pierwszego dnia pobytu w Zambii odwiedziliśmy także skromny cmentarz w Kasisi. Są tam przede wszystkim groby misjonarzy. Wielu z nich znał Biskup Józef. To miejsce, na którym chcą spoczywać wszyscy misjonarze pracujący w tym kraju. W oktawie uroczystości Wszystkich Świętych modlimy się za tych, którzy w Zambii pozostali na zawsze.

cdn

2013-01-07 09:56

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Cierpliwi misjonarze

Niedziela toruńska 4/2022, str. I

[ TEMATY ]

misje

Monika Dejneko-Białkowska

Każdy z nas jest posłany

Każdy z nas jest posłany

Istotą pragnienia wyjazdu na misje jest impuls, którego nie sposób przeoczyć. Początkowo nawet wytłumaczenie tego pragnienia rodzinie nie jest oczywiste. Ta nieoczywistość nie daje spokoju, a próby jej zdefiniowania stają się już drogą, podróżą w głąb siebie, misją, zanim zostaną spakowane walizki.

W Niedzielę Chrztu Pańskiego wolontariuszy jezuickiego Projektu Zambia gościła parafia Matki Bożej Królowej Polski w Toruniu. Pomimo mroźnej aury zostaliśmy ciepło przyjęci przez parafian, wikariuszy i proboszcza, ks. Andrzeja Kowalskiego. Przy okazji kwesty na potrzeby misji mówiliśmy o historii misji jezuickiej w Zambii, wolontariacie przy Kościele Akademickim w Toruniu oraz… dlaczego nie żałujemy, że nie doszło do wyjazdu wolontariuszy w 2021 r.
CZYTAJ DALEJ

Bp Pindel w Oświęcimiu: miłość, jaką zastosował w obozie św. Maksymilian silniejsza niż nienawiść

2025-08-14 12:44

[ TEMATY ]

Oświęcim

bp Roman Pindel

św. Maksymilian Maria Kolbe

Niepokalanów/fot. Monika Książek

„Obyśmy pamiętali o tym przykazaniu, a tak mogli zaliczać się do przyjaciół Jezusa, nawet jeżeli nie jesteśmy zdolni do tej miary miłości, jaką okazał tutaj św. Maksymilian” - zaapelował w byłym niemieckim obozie Auschwitz-Birkenau bp Roman Pindel. Kaznodzieja nawiązał do słów z Ewangelii według św. Jana: „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich” (J 15,13), wskazując, że franciszkanin z Niepokalanowa zastosował w obozie „zupełnie inny środek” niż ci, którzy zabijali tutaj na masową skalę. Msza św. przy ołtarzu polowym obok Bloku 11 w byłym niemieckim KL Auschwitz była kulminacyjnym elementem uroczystości związane z 84. rocznicy męczeńskiej śmierci św. Maksymiliana Kolbego.

Liturgii przewodniczył emerytowany biskup rzeszowski Kazimierz Górny, który w przeszłości był budowniczym kościoła św. Maksymiliana w Oświęcimiu. W uroczystościach uczestniczyło kilkudziesięciu kapłanów oraz liczni pielgrzymi. Modlił się m.in. bp Stanisław Dowlaszewicz OFMConv z Boliwii oraz prowincjał krakowskich franciszkanów konwentualnych o. Mariusz Kozioł OFMConv.
CZYTAJ DALEJ

Abp Wojda na Jasnej Górze zawierza Ojczyznę Maryi

2025-08-14 22:46

[ TEMATY ]

abp Tadeusz Wojda

BP KEP

Powierzamy Ci naszą Ojczyznę, by była wierna Bogu i Ewangelii. Powierzamy nasze rodziny, by były szkołą miłości i wiary. Powierzamy młodych, aby się nie zagubili w świecie bez wartości. Powierzamy chorych i cierpiących, aby odnaleźli w Tobie Matkę pocieszenia - mówił przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski abp Tadeusz Wojda SAC w rozważaniu podczas Apelu Jasnogórskiego 14 sierpnia br., w wigilię uroczystości Wniebowzięcia NMP.

Przewodniczący KEP zauważył, że w przeddzień uroczystości Wniebowzięcia NMP, „Kościół przypomina nam, że nasze życie nie kończy się tutaj, na ziemi”. Zwracając się do Maryi, abp Wojda zaznaczył, że Matka Boża jest pierwszym wśród zbawionych owocem Chrystusowego odkupienia, a Jej Wniebowzięcie jest dla nas obietnicą: „Jeśli pójdziemy za Twoim Synem, i my dojdziemy do domu Ojca”.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję