„Ojczyzna błaga o modlitewną pamięć i pomoc. Nie odmawiajmy tej prośbie” – apeluje bp Kazimierz Ryczan w liście, wystosowanym z okazji XXXIII Diecezjalnej Pieszej Pielgrzymki Kieleckiej na Jasną Górę. Biskup kielecki przypomina w nim diecezjanom o kanonizacji św. Jana Pawła II i wzywa do poszanowania skarbu wiary.
Wzywając pielgrzymów do modlitwy za ojczyznę zauważa, że od modlitwy za Polskę „nie ma wakacji”. „Niech Królowa Polski stanie na czele walczących o uczciwość rządzących. Niech modlitwa doprowadzi do nawrócenia skorumpowanych urzędników. Niech Polacy zjednoczeni wiarą, staną w obronie prawdy, życia, zagrożonej wolności słowa. Niech zamysły szatana nie znajdują posłuchu w polityce, sądownictwie, w administracji, w parlamencie, w służbach ministerialnych” – apeluje bp Ryczan.
Przypominając wielkie dzieło życia św. Jana Pawła II biskup kielecki zauważa, ze jego wybór na Stolicę Piotrową był wyłącznie Bożym wskazaniem. „To nie był wybór demokratycznych ciał politycznych. To nie było lobby skoncentrowane wokół światowego biznesu. To nie był sukces wszechpotężnej propagandy środków masowego przekazu. To sam Bóg wskazał światu, że Karol Wojtyła - student, kapłan, biskup, kardynał i Papież znalazł skarb, sprzedał wszystko, co miał i nabył go z rolą Kościoła. Umiłował ten skarb i wezwał świat: nie bójcie się otworzyć drzwi Chrystusowi. Nie zdradził Chrystusa mimo kuli zamachowca skierowanej przez przerażone imperium zła”.
Bp Ryczan zaapelował, aby dziękczynienie za dar św. Jana Pawła II głosili rozmodleni kieleccy pielgrzymi”.
Reklama
Motywem przewodnim listu bp Ryczana są rozważania o skarbie ukrytym w roli oraz realia życia współczesnych ludzi. „Kto chce mieć skarb, musi nabyć rolę, w której ukryty jest skarb. Za jaką cenę? Za cenę wyzbycia się dotychczasowych pozornych bogactw” – przypomina hierarcha.
Jego zdaniem, podobnie jest w zwyczajnym życiu. „Decydując się na macierzyństwo, wybieram je z całą gamą radości i trudów oraz zobowiązań. Decydując się na ojcostwo, wybieram je z całą gamą trudu i odpowiedzialności. Decydując się na zawód lekarza, wybieram go z poświęceniem dla chorych, z odpowiedzialnością, z ryzykiem oskarżeń, jak dr Chazan. Decydując się na skarb Królestwa Bożego wybieram go z całą treścią Ewangelii” – przypomina.
Zauważa zarazem, że „skarb Boży” nie da się pogodzić ze służbą szatanowi, ze służbą złu, pod żadną postacią. Zdaniem biskupa, „udawanie doprowadza do podwójnej twarzy, do podwójnej duszy. Nie można skarbu zostawić przed wejściem do urzędu, do szpitala, do ministerstwa, do parlamentu. W tajemnicy Królestwa Bożego nie liczy się nasza buchalteria” – przypomina biskup.
Bp Ryczan zaprasza pielgrzymów do stawienia się 5 sierpnia w Wiślicy, skąd wyruszą na Jasną Górę. „Kto nie może, niech przyłączy się chociaż na kilka godzin. Wszyscy zaś możemy łączyć się duchowo z pielgrzymami i tworzyć jedną wielką wspólnotę modlitwy” – zachęca biskup kielecki.
List bp. Ryczana będzie odczytany w kościołach diecezji kieleckiej w najbliższą niedzielę, 27 lipca.
Monografia wieloautorska zatytułowana „Kościół – Komunia i Dialog. Księga Pamiątkowa ofiarowana Księdzu Biskupowi Kazimierzowi Ryczanowi w 75. Rocznicę urodzin” ukazała się w serii wydawniczej Kieleckiej Biblioteki Studiów Teologicznych. Inicjatywę redaktorów podjęło grono uczniów i współpracowników Księdza Biskupa. Zebrane artykuły to owoc ich pracy naukowej.
Kto jest patronem leśników? Pewien niemal jestem, że mało kto zna właściwą odpowiedź na to pytanie. Zapewne wymieniano by postaci św. Franciszka, św. Huberta. A tymczasem już od ponad pół wieku patronem tym jest św. Jan Gwalbert, o czym - przekonany jestem, nawet wielu leśników nie wie. Bo czy widział ktoś kiedyś w lesie, czy gdziekolwiek indziej jego figurkę, obraz itd.? Szczerze wątpię.
Urodził się w 995 r. (wg innej wersji w 1000 r.) w arystokratycznej rodzinie we Florencji. Podczas wojny między miastami został zabity jego brat Ugo. Zgodnie z panującym wówczas zwyczajem Jan winien pomścić śmierć brata. I rzeczywiście chwycił za miecz i tropił mordercę. Dopadł go przy gospodzie w Wielki Piątek. Ten jednak błagał go o przebaczenie, żałując swego czynu i zaklinając Jana, by go oszczędził. Rozłożył ręce jak Chrystus na krzyżu. Jan opuścił miecz i powiedział: „Idź w pokoju, gdzie chcesz; niech ci Bóg przebaczy i ja ci przebaczam” (według innej wersji wziął go nawet do swego domu w miejsce zabitego brata). Kiedy modlił się w pobliskim kościółku przemówił do niego Chrystus słowami: „Ponieważ przebaczyłeś swojemu wrogowi, pójdź za Mną”. Mimo protestów rodziny, zwłaszcza swojego ojca, wstąpił do klasztoru benedyktynów. Nie zagrzał tu jednak długo miejsca. Podjął walkę z symonią, co nie spodobało się jego przełożonym. Wystąpił z klasztoru i usunął się na ubocze. Osiadł w lasach w Vallombrosa (Vallis Umbrosae - Cienista Dolina) zbudował tam klasztor i założył zakon, którego członkowie są nazywani wallombrozjanami. Mnisi ci, wierni przesłaniu „ora et labora”, żyli bardzo skromnie, modląc się i sadząc las. Poznawali prawa rządzące życiem lasu, troszczyli się o drzewa, ptaki i zwierzęta leśne. Las dla św. Jana Gwalberta był przebogatą księgą, rozczytywał się w niej, w każdym drzewie, zwierzęciu, ptaku, roślinie widział ukrytą mądrość Boga Stwórcy i Jego dobroć. Jan Gwalbert zmarł 12 lipca 1073 r. w Passigniano pod Florencją. Kanonizowany został w 1193 r. przez papieża Celestyna III, a w 1951 r. ogłoszony przez papieża Piusa XII patronem ludzi lasu. Historia nadała mu także tytuł „bohater przebaczenia” ze względu na wielkie miłosierdzie, jakim się wykazał. Założony przez niego zakon istnieje do dzisiaj. Według jego zasad żyje około 100 zakonników w ośmiu klasztorach we Włoszech, Brazylii oraz Indiach.
Jana Paweł II przypominał postać Jana Gwalberta. W 1987 r. w Dolomitach odprawił Mszę św. dla leśników przed kościółkiem Matki Bożej Śnieżnej. Mówił wówczas: „Jan Gwalbert (...) wraz ze swymi współbraćmi poświęcił się w leśnym zaciszu Apeninów Toskańskich modlitwie i sadzeniu lasów. Oddając się tej pracy, uczniowie św. Jana Gwalberta poznawali prawa rządzące życiem i wzrostem lasu. W czasach, kiedy nie istniała jeszcze żadna norma dotycząca leśnictwa, zakonnicy z Vallombrosa, pracując cierpliwie i wytrwale, odnajdywali właściwe metody pomnażania leśnych bogactw”. Papież Polak wspominał św. Jana także w 1999 r. przy okazji obchodów 1000-lecia urodzin świętego. Mimo to jego postać zdaje się nie być powszechnie znana. Warto to zmienić.
Emerytowany profesor Uniwersytetu Przyrodniczego im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu, leśnik i autor wspaniałych książek na temat kulturotwórczej roli lasu, Jerzy Wiśniewski, od wielu już lat apeluje i do leśników i do Episkopatu o godne uczczenie tego właściwego patrona ludzi lasu. Solidaryzując się z apelem zacnego profesora przytoczę jego słowa: „Warto by na rozstajach dróg, w rodzimych borach i lasach stawiano nie tylko kapliczki poświęcone patronowi myśliwych, ale także nieznanemu patronowi leśników. Będą to miejsca należnego kultu, a także podziękowania za pracę w lesie, który jest boskim dziełem stworzenia. A kiedy nadejdą ciemne chmury związane z pracą codzienną, reorganizacjami, bezrobociem, będzie można zawsze prosić o pomoc i wsparcie św. Jana Gwalberta, któremu losy leśników nie są obce”.
Ojciec Bruno Silvestrini pochodzi z włoskiego regionu Marchii (Marche). Urodził się w cieniu bazyliki Matki Bożej z Loreto, w małej miejscowości Porto Recanati. W tym to miejscu Fryderyk II Szwabski, wnuk Fryderyka Barbarossy, zbudował zamek, aby bronić skarbca Świętego Domku w Loreto. Dlatego jego miejscowość jest silnie związana z kultem Madonny, a on jest zakochany w Maryi Dziewicy. Przez okno swojego domu, mógł z daleka oglądać kopułę maryjnego sanktuarium. Nawet teraz, za każdym razem kiedy wraca do domu i widzi kopułę bazyliki w Loreto, jego serce się raduje.
Ten augustianin, wyświęcony w 1981 roku, po piastowaniu różnych stanowisk w Kościele i w swoim zakonie, jest dziś Zakrystianem Papieskim (po włosku funkcja ta nazywa się: custode del Sacrario Apostolico) i współpracuje z Biurem Celebracji Liturgicznych Papieża. Łączą go bliskie związki ze swoim współbratem, Leonem XIV, który jada obiad w ich augustiańskiej wspólnocie zamieszkującej w małym klasztorze niedaleko Kaplicy Sykstyńskiej.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
