Modlitwa w intencji dowódców Powstania Wielkopolskiego
W niedzielę 27 października w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego na zielonogórskiej Winnicy modlono się za dowódców Powstania Wielkopolskiego. Mszy św. w śp. gen. broni Józefa Dowbora-Muśnickiego oraz gen. Stanisława Taczaka przewodniczył bp Adrian Put.
Towarzystwo Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918/1919 powstało 30 stycznia 1989 roku w odpowiedzi na oczekiwania żyjących jeszcze wówczas powstańców wielkopolskich. W Zielonej Górze działa prężnie Koło Nr 5 Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 im. gen. broni Józefa Dowbora-Muśnickiego, jedno z trzech kół w mieście. Prezesem Koła jest mgr Mieszko Kamiński, który każdego roku dba o pamięć dowódców powstania, przy okazji wypominków czy uroczystości rocznicowych organizowanych 27 grudnia. Posługę kapelana Koła od lat pełni proboszcz parafii na Winnicy ks. prał. Jan Pawlak.
W niedzielę 27 października w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego na zielonogórskiej Winnicy modlono się za dowódców Powstania Wielkopolskiego – gen. broni Józefa Dowbora-Muśnickiego z okazji 157. rocznicy jego urodzin i 87. rocznicy śmierci oraz gen. Stanisława Taczaka w 150. rocznicę jego urodzin i 64 rok od śmierci. Mszy św. przewodniczył i homilię wygłosił biskup pomocniczy diecezji bp Adrian Put, który tym samym, uroczyście, zakończył wizytację kanoniczną parafii.
Dokładnie w rocznicę wyzwolenia Gniezna, 28 grudnia, w katedrze gnieźnieńskiej modlono się w intencji powstańców wielkopolskich. „Pragniemy dziękować Bogu za ofiarę ich życia i miłości do Ojczyzny” – mówił w homilii Prymas Polski abp Wojciech Polak.
Przypominając krótko okoliczności wybuchu Powstania Wielkopolskiego metropolita gnieźnieński podkreślił, że choć impulsem był przyjazd Ignacego Paderewskiego do Poznania, to jednak zryw ten niósł na sobie wszystko to, co wiązało się z wielkim pragnieniem niepodległości oraz konkretnymi działaniami, które od dłuższego czasu podejmowano. Był więc naturalną konsekwencją długotrwałej pracy patriotyczno-narodowej.
W ciągu 63 dni Powstania Warszawskiego oprócz wielu żołnierzy i ludności cywilnej, wzięli w nim udział również duchowni, którzy stale towarzyszyli walczącym.
Zajmowali się organizowaniem Eucharystii i wspólnych modlitw, udzielali sakramentów, towarzyszyli poległym na ostatniej drodze, a niejednokrotnie oddawali własne życie w walce o wolność Ojczyzny.
Pragnienie śmierci znalazło poczesne miejsce w duchowości Ojca Pio. Nie było ono wyrazem ucieczki od cierpienia czy rozpaczy, lecz dojrzałą tęsknotą za pełnym zjednoczeniem z Bogiem. Myśl o jej bliskim nadejściu nie tylko Stygmatyka nie przerażała, lecz przeciwnie, nieodparcie pociągała...
Śmierć w rozumieniu Ojca Pio nie była końcem życia, ale przejściem do pełnej komunii z umiłowanym Bogiem. Wyznał, że pod wpływem działania Jego łaski stała się dla niego „szczytem szczęścia” i jego „przyjaciółką”. Takie jej pojmowanie ukazuje głęboki związek zakonnika ze św. Franciszkiem z Asyżu, który w swej „Pieśni słonecznej” nazwał ją „siostrą”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
