Miasto Skoszewy

Skoszewy przyjęły swą nazwę stosunkowo wcześnie i przetrwała ona do czasów współczesnych. W źródłach średniowiecznych pisano: "Scoszewi, Scoszeni, Skoszow, Skoszewy", w szesnastowiecznych tekstach występuje: "Skozchevi, Skoschewi, Skosevy". Najstarsza wzmianka pisana o Skoszewach pochodzi z 1386 r.
Dokument lokacyjny wydany został 26 sierpnia 1426 r. przez ówczesnego króla Władysława Jagiełłę. Król na prośbę Piotra Tłuka, dziedzica Strykowa, miecznika łęczyckiego, zezwolił mu lokować miasto w jego wsi Skoszewy na ziemi łęczyckiej. Miasto lokowane było na prawie magdeburskim, co spowodowało, że uchylone zostały wszystkie prawa i zwyczaje płynące z norm prawa polskiego. Mimo że Skoszewy stały się prawie miastem, to jednak pod względem ustroju społeczno-gospodarczego nadal były wsią. Mieszkańcy tego terenu zajmowali się głównie rolnictwem.
W drugiej połowie XV w. Skoszewy stanowiły własność rodziny Warszyckich, a następnie przeszły w posiadanie rodu Duninów. Natomiast od połowy XVI w. Skoszewy stały się własnością rodziny Skoszewskich (Sebastiana i Barbary). Nazwisko pochodzące od miejscowości źródła datują na rok 1542. Z okresu tego pochodzi drugi ważny dokument dla Skoszewa, a mianowicie potwierdzenie praw miejskich. Na prośbę Sebastiana Skoszewskiego uczynił to król Zygmunt Stary.
Pod koniec XVI i w połowie XVII w. miasto wyniszczyła zaraza. Coraz częściej określano Skoszewy jako mieścinę lub wieś. Prawa miejskie zostały odebrane Skoszewom po roku 1706. W okresie utraty przez Polskę państwowości znalazły się pod zaborem rosyjskim. Teren parafii był miejscem walk narodowo-wyzwoleńczych. Toczyły się one w okresie powstania styczniowego (1863- 64) oraz we wrześniu 1939 r. Do dziś w Skoszewach znajduje się mogiła powstańców styczniowych i zbiorowa mogiła żołnierzy z 1939 r.
Obecnie to wieś, którą zamieszkuje 156 osób. Widoczny jest napływ ludności miejskiej na te tereny. Większość mieszkańców stałych zajmuje się rolnictwem, tylko niektórzy znaleźli zatrudnienie w zakładach rzemieślniczych w okolicy lub pobliskiej Łodzi.

Z dziejów parafii

Kościół w Skoszewach istniał w drugiej połowie XVI w. (przed 1399 r.) Ze względu na brak dokumentu potwierdzającego powołanie parafii należy uznać, że istniejący czternastowieczny kościół pełnił również rolę parafii. Dopiero jednak szesnastowieczne źródła pisane dostarczają nam trochę więcej informacji na temat parafii. Kościół skoszewski był wówczas pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Patronat nad nim sprawowali właściciele Skoszew, Buczku i Byszew. Pod względem administracyjnym parafia wchodziła w skład dekanatu zgierskiego, archidiakonatu łęczyckiego. W XVI w. parafię tworzyło 10 wsi: Borchówka, Buczek, Byszewy, (maior), Cesarka, Jaroszki, Kalonka, Moskwa, Sierżnia, Warszewice i Skoszewy. Proboszczem był wówczas ks. Marcin Rogowski. Miał do pomocy dwóch kapelanów, wikarych i kościelnego. Majątek parafii stanowiły dwa pola w mieście. Jedno z dworem plebana i ogrodem, gdzie znajdowała się winnica. Pole to przylegało do cmentarza. Drugie natomiast leżało obok pola, na którym znajdował się dwór dziedzica. W szesnastowiecznym mieście Skoszewy znajdowały się m.in. kościół, dwór dziedzica, karczma oraz szkoła. Na jej rzecz parafia miała specjalne pole z zagrodami. Znaczny majątek, jaki posiadała parafia, świadczy o tym, że wpływała nie tylko na życie religijne, ale również społeczno-gospodarcze.

Cudowny wizerunek Maryi

W skoszewskim kościele znajdował się cudowny, słynący łaskami obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem. Został namalowany w drugiej połowie XVI w. Prawdopodobnie wykonany został w Rzymie na polecenie papieża Grzegorza Wielkiego, który przekazał go do Konstantynopola cesarzowi bizantyjskiemu, a następnie trafił do wojewody łęczyckiego. Pod koniec XVI w. ofiarowany został kościołowi w Skoszewach. Od początku XV w. wierni odbywali tu pielgrzymki dziękczynno- błagalne. Drewniany kościół z początku XV w. przetrwał do 1692 r. Ze względu na zły stan techniczny świątynię rozebrano, a na jej miejsce, dzięki staraniom ks. Dalikowskiego, wybudowano z drewna modrzewiowego nową. Kościół ten, poświęcony w 1750 r., służył wiernym aż do 1914 r., kiedy to w czasie działań wojennych spłonął. Rok później w jego miejsce ks. Kaczorowski wybudował kaplicę św. Barbary, w której umieścił uratowany z pożaru cudowny obraz Matki Bożej. Kolejny pożar w 1934 r. pochłonął wszystko.
Obecnie znajdujący się kościół powstał w latach 1934-36. Został wymurowany z cegły w stylu neogotyckim. Ordynariusz łódzki - bp Wincenty Tymieniecki ufundował parafii skoszewskiej nowy obraz, który był wierną kopią spalonego. Kopia Cudownego Obrazu została wykonana w Rzymie. Jej autorką jest Maria Mrozińska. Obraz zdobiony był srebrnymi sukniami i pozłacanymi koronami. Poświęcił go w pałacu watykańskim Ojciec Święty Pius XI 8 października 1934 r. Wprowadzenie obrazu do nowej świątyni nastąpiło podczas uroczystości jej konsekracji 20 czerwca 1936.
W marcu 1989 r. cenny wystrój został skradziony. Nie udało się go odnaleźć, dlatego z inicjatywy bp. Jana Kulika, a następnie proboszcza i parafian ufundowano nowe korony. 15 sierpnia 1996 r. abp Władysław Ziółek w asyście biskupów dokonał koronacji obrazu, a 7 października 2002 r. prawnie ustanowił sanktuarium maryjne.