Reklama

Poisencja z Bejt-Lehem

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Przenikliwe, wilgotne zimno, bez końca siąpiący deszcz i wiatr odwracający parasole. Ulice miasta zmieniły się w rwące potoki i aby przejść na drugą stronę ulicy, często trzeba było brodzić w wodzie aż po kostki. Miasto szare i smutne. Wokół zmęczeni, zdenerwowani i spieszący się ludzie. Ten, kto nie musi, nie wychodzi w domu w taką pogodę. Radio i telewizja nie zapowiadają poprawy, tak ma być do końca grudnia. Boże Narodzenie w deszczu? Ale tu, w Izraelu, nikt nie myślał o Bożym Narodzeniu, a Nowy Rok obchodzi się we wrześniu. Kilka dni temu minęło Święto Świateł - Chanuka i zjedzone zostały pączki królujące podczas chanukowych dni. I nic nie byłoby ze świątecznego w pejzażu miasta, gdyby nie poisencja. Większe i mniejsze, niektóre krzaki wysokie jak drzewka swoje drobne, różowe kwiatki ozdobiły koronami purpurowych liści. Betlejemskie gwiazdy jarzyły się barwą nawet w najbardziej szare i pochmurne dni, błyszczały niczym komety na ołowianym niebie. Wystawione przed dość licznymi kwiaciarniami tak wabiły kolorem i urodą, że na kolejne wygnańcze Boże Narodzenie postanowiliśmy ozdobić nasze małe mieszkanie jedną z nich. Oprócz choinki z tui i bukiecika narcyzów rozkwitających zawsze na Święta, niech stanie na naszym wigilijnym stole jeszcze i poisencja - betlejemska gwiazda, i niech płonie podczas tych świąt w naszym domu - postanowiliśmy. W kwiaciarni nie było ludzi. Właścicielka o śniadej skórze i malowanych rudo włosach zajęta była przeglądaniem kolorowego pisma dla kobiet. Gdy weszłam, odłożyła gazetę i spojrzała na mnie z zaciekawieniem, bo któż w taką pogodę wybiera się na zakupy?
Kwiaciarka wymieniła cenę, a po chwili zapytała: - Czy wiesz jak nazywa się ta roślina?
- Poisencja - odpowiedziałam - chyba tak, prawda?
- Tak. Ale naprawdę nazywa się inaczej. To Kohaw meBejt-Lehem - gwiazda z Betlejem. Nazywa się tak, bo tam wszystko się zaczęło...
- Co się zaczęło? - zapytałam zdziwiona.
- Nie wiesz? Jak można nie wiedzieć! Jeśli nie spieszysz się i chcesz, to ci opowiem.
- Opowiedz - poprosiłam. Ciekawa byłam, co Izraelka może wiedzieć o Bożym Narodzeniu.
- To było bardzo dawno temu - zaczęła opowieść. - Minęło już prawie dwa i pół tysiąca lat. W okolicy Nazaret żyła pobożna dziewczyna o imieniu Miriam. Pewnego dnia przyszedł do niej wysłannik Boga i powiedział, że urodzi Syna, którego dał Jej Bóg. Mężem Jej został Josef, stolarz. Ale choć dobrze im było w Nazaret, nie mogli długo zostać w swoim mieście. Król zarządził spis mieszkańców całego kraju i wszyscy musieli iść do miejsca skąd pochodzi rodzina, a rodzina Josefa pochodziła z Bejt-Lehem. I poszli tam, pomimo że Miriam miała niedługo urodzić dziecko. Doszli z trudem. W Bejt-Lehem zabrakło im pieniędzy na wynajęcie pokoju, znaleźli miejsce w starej pasterskiej szopie. Właśnie tam urodził się chłopiec, któremu na imię dali Jeszu. Widziałaś na pewno obrazki, wszyscy je widzieli, to było właśnie tak jak na tych obrazkach - stajnia, żłób, wół, osioł i ta mała, ale szczęśliwa Rodzina. Potem Jeszu, gdy dorósł, zmieniał świat. I od Niego wszystko się zaczęło, bo powstali Nocrim - chrześcijanie. Jeszu był dobry. Ale wielu złych ludzi, jak to zawsze bywa, chciało Mu przeszkodzić. I zabili Go na krzyżu. Ale o tym to już na pewno wiesz, prawda? Gdy byłam mała, babcia opowiadała mi, że liście poisencji poczerwieniały od blasku komety, która pojawiła się na niebie w chwili narodzin małego Jeszu. I zobacz, zawsze o tej porze roku zmieniają kolor! Aż do dziś!
- Czy to, co opowiedziałaś, to prawda? - zapytałam.
- Nie wiem. Moja babcia wierzyła, że tak było. I jej opowiadała o tym babcia. W tym, co mówią ludzie, zawsze jest trochę prawdy. A Jeszu przecież był naprawdę. Nocrim wierzą, że był święty, że był Synem samego Boga.
- A ty w to wierzysz? - zapytałam. Zamyśliła się, zamilkła na dłuższy czas. A potem uśmiechnęła się i powiedziała stanowczo: - Wierzę. I ty możesz w to uwierzyć - dodała - jeśli chcesz.
- Wierzę. Dziękuję. I - Hag haMolad sameh - Wesołych Świąt Bożego Narodzenia! To już jutro!
- Wesołych Świąt! - odpowiedziała z uśmiechem. Na dworze zacinał deszcz, a wiatr był tak silny, że odwracał parasole. Miasto było szare i smutne, ale w moich rękach płonęła gwiazda - poisencja, kometa z Bejt-Lehem.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Nowi kapłani archidiecezji warszawskiej

Niedziela warszawska 25/2003

14 nowych kapłanów ma archidiecezja warszawska. Święceń kapłańskich udzielił im 31 maja w katedrze św. Jana Prymas Polski kard. Józef Glemp. 3 neoprezbiterów pochodzi z seminarium misyjnego "Redemptoris Mater".

Uroczysta liturgia święceń zgromadziła w katedrze liczne grono wiernych: rodzin, przyjaciół i znajomych neoprezbiterów. Eucharystii przewodniczył kard. Glemp w koncelebrze z rektorem Metropolitalnego Seminarium Duchownego Archidiecezji Warszawskiej ks. prał. Krzysztofem Pawliną, rektorem Archidiecezjalnego Seminarium Misyjnego "Redemptoris Mater" ks. kan. Alojzij Oberstarem oraz licznym gronem duchowieństwa, wśród którego obecni byli kapłani z rodzinnych parafii neoprezbiterów. Po liturgii słowa ks. rektor Krzysztof Pawlina w imieniu wspólnoty Kościoła poprosił kard. Glempa o wyświęcenie na kapłanów przedstawionych kandydatów. Zaświadczył także o ich godności do przyjęcia tego urzędu. W słowie pasterskim kard. Glemp wskazał na zadania stojące przed nowymi kapłanami. W ścisłej łączności z biskupem będą pełnili urząd posługiwania nauczycielskiego. - Wszystkim głoście Słowo Boże, które sami z radością przyjęliście - mówił Kardynał - rozważajcie Prawo Boże, wierzcie w to, co przeczytacie i pełnijcie to, czego sami będziecie nauczać. Prymas wspomniał także swojego poprzednika - kard. Wyszyńskiego, który w pewnym momencie twardo powiedział władzy "non possumus". - Ale tego "non possumus" nie można rozciągać na całe życie Prymasa Tysiąclecia. On to powiedział raz władzy, która popełniła błąd, ale wobec Boga i Kościoła zawsze mówił "possumus" - "możemy". Przed wami, drodzy neoprezbiterzy, stoją duże trudności. Ale musimy powiedzieć: możemy im podołać. Czy np. możemy zaradzić bezrobociu? Co prawda nie w naszej mocy jest tworzenie nowych miejsc pracy, ale musimy powiedzieć, że dołożymy wszystkich starań, aby pomóc ludziom - mówił kard. Glemp. Po tych słowach kandydaci do święceń, wobec Pasterza diecezji i ludu, wyrazili gotowość do przyjęcia święceń, wraz ze wszystkimi obowiązkami z tego wynikającymi. Następnie każdy z nich podszedł do kard. Glempa, przyrzekając jemu i jego następcom cześć i posłuszeństwo. Potem wszyscy kandydaci podczas Litanii do Wszystkich Świętych leżeli krzyżem przed ołtarzem. Sam moment sakramentu święceń polegał na nałożeniu rąk przez Kardynała na głowę wyświęcanego. Towarzyszyła temu specjalna modlitwa konsekracyjna, będąca prośbą do Boga o wylanie Ducha Świętego i udzielenie Jego darów dostosowanych do posługi w stopniu prezbiteratu. Potem każdemu wyświęcanemu zostały wręczone stuły i ornaty. Obrzęd święceń dopełniło namaszczenie olejem świętym rąk, przekazanie kielicha i pateny z hostią. Teraz już nowi kapłani razem ze swoim Ordynariuszem mogli celebrować pierwszą w życiu Mszę św. Święcenia prezbiteratu 31 maja przyjęli diakoni: Paweł Białkowski, Piotr Celejewski, Marek Chróścik, Maciej Czapliński, Jacek Fijałkowski, Grzegorz Kaszewski, Jacek Laskowski, Przemysław Ligenza, Robert Skrzypek, Cezary Smuniewski, Robert Walantyk, Paweł Andrzejevski, Zbigniew Jędrzejczyk, Marcos Andre Nascimento Silva. Wszyscy ukończyli studia na Papieskim Wydziale Teologicznym w Warszawie i zdobyli formację w Metropolitalnym Seminarium Duchownym Archidiecezji Warszawskiej. Ponadto 3 z nich zdobyło formację w Archidiecezjalnym Seminarium Misyjnym "Redemptoris Mater". Wszyscy będą pełnić teraz swoją posługę kapłańską w archidiecezji warszawskiej. 1 czerwca w Katedrze Polowej Wojska Polskiego bp Sławoj Leszek Głódź udzielił święceń kapłańskich trzem diakonom pochodzącym z Ordynariatu Polowego. Święcenia prezbiteratu przyjęli: Stanisław Garbacik, Rafał Kapron i Kryspin Rak.
CZYTAJ DALEJ

#LudzkieSerceBoga: Poznaj Serce Jezusa, tak bliskie każdemu z nas - rozważania czerwcowe

Tak często myśląc o Bogu czujemy stres i strach. Odległy Stwórca Wszechrzeczy karzący ludzi za ich potknięcia - wielu z nas taki właśnie obraz Boga nosi w sercu. A jaki naprawdę jest Bóg? Jakie jest Jego serce?

Czerwiec to w Kościele miesiąc szczególnie poświęcony Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Nabożeństwa z litanią, zwane potocznie czerwcowymi, mają za cel zbliżyć nas do serca Boga. Ukazać Jego miłość do nas.
CZYTAJ DALEJ

Kard. Ryś: misja bez formacji niszczy ludzi!

2025-06-22 18:09

[ TEMATY ]

archidiecezja łódzka

ks. Łukasz Burchard

- Misja ewangelizacji to nie wykładanie nakazów, tradycji czy instytucji. To ofiarowanie światu wspólnoty. Jednak najpierw sami musimy jej doświadczyć, być jednością w różnorodności – powiedział kard. Grzegorz Ryś.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję