Papież: powołanie to nie jakiś dodatek, lecz miłość Boga do nasd
Musimy z całą stanowczością przyjąć naszą kapłańską tożsamość – napisał Papież w przemówieniu do Argentyńskiego Kolegium Kapłańskiego w Rzymie. Kształcących się w nim księży i ich formatorów przyjął dziś na audiencji. W przekazanym im przemówieniu podkreślił, że kapłańskie powołanie nie jest jakimś dodatkiem czy środkiem do innych celów, choćby tak świętych jak zbawienie. Powołanie to Boży plan dla naszego życia – stwierdził Papież.
Kontynuując rozważanie na temat kapłańskiego powołania, Ojciec Święty wyjaśnił, że jest ono tym, co Bóg w nas widzi, co porusza Jego miłosne spojrzenie. „Ośmielę się powiedzieć – dodał Papież – że w pewnym sensie powołanie to miłość, którą On ma dla nas i na tym polega jego prawdziwa istota”.
Młodym kapłanom Ojciec Święty postawił za wzór św. Józefa Gabriela Brochero, wędrownego duszpasterza z Argentyny, który żył na przełomie XIX i XX w. Czuł się on przeznaczony do bycia księdzem, swą posługę rozumiał jako udział w „kościelnym wyścigu” i pragnął umrzeć w nim z wycieńczenia niczym koń. W ten osobliwy sposób pokazywał, że chce pracować dla dobra bliźnich aż do ostatniej chwili życia, oddając się im bez reszty, w pełni poświęcając się dla Ewangelii.
Walczyć u boku biskupa, do ostatniego naboju
Papież przypomniał, że dla św. Józefa Gabriela Brochero ważne też było braterskie kapłaństwo. „Przede wszystkim z biskupem, którego uważał za prostego żołnierza, aby naśladować wyczyny bohaterów, walcząc u jego boku, ramię w ramię, do ostatniego naboju” – stwierdził Ojciec Święty. Przypomniał, że podobnie też traktował swych braci kapłanów, dzieląc się z nimi wszystkim, zachęcając ich, „by prowadzili pobożne życie i często się spowiadali”. Kluczową rolę odgrywała też dla niego Eucharystia, której nigdy nie zaniedbywał pomimo trudnych warunków jego posługi.
Brak dowodów na to, jakoby tuszował nadużycia, a zatem i brak jakiejkolwiek potrzeby kontynuowania dochodzenia. Decyzja Stolicy Apostolskiej o zaniechaniu procedowania sprawy kard. Stanisława Dziwisza, emerytowanego arcybiskupa Krakowa i historycznego sekretarza Jana Pawła II, to nie tylko dobra wiadomość dla samego kardynała, ale też sygnał, że należy zachowywać ostrożność i uwagę, formułując zarzuty - pisze watykanista Andrea Gagliarducci, komentując dla KAI dzisiejszy komunikat Nuncjatury Apostolskiej.
Od czasu emisji przed dwoma laty na antenie TVN24 filmu dokumentalnego "Don Stanislao. Druga twarz kardynała Dziwisza", emerytowany arcybiskup Krakowa poddawany był nieustannym atakom ze strony mediów. W prasie ukazywały się zdecydowanie niepochlebne artykuły, a nawet spekulacje, jakoby kierowane wobec niego zarzuty znane były już od czasów, gdy ks. Dziwisz był sekretarzem Jana Pawła II. Jak to zwykle bywa w takich przypadkach, Stolica Apostolska chciała mieć jasny obraz całej sytuacji i dlatego w 2021 r. oddelegowała kard. Angelo Bagnasco do ocenienia oskarżeń, wysuwanych wobec kardynała. Watykańskie dochodzenie toczyło się aż do dzisiejszego wydania komunikatu o zaniechaniu dalszego procedowania, a ostateczny finał tej sprawy powinien skłonić nas do refleksji.
Nuncjusz apostolski w Polsce abp Antonio Giudo Filipazzi.
Trzeba być, aby potem działać. Trzeba najpierw zatroszczyć się o siebie, o swoją duchową kondycję, aby potem móc służyć innym, według charyzmatu, który jako zgromadzenie otrzymaliście - powiedział nuncjusz apostolski w Polsce abp Antonio Giudo Filipazzi do paulistów, zgromadzonych w Warszawie na swojej interkapitule.
Przełożeni poszczególnych prowincji i regionów, obecnego w 31 krajach świata Towarzystwa Świętego Pawła oraz członkowie zarządu generalnego z Rzymu, przybyli do Warszawy, aby podsumować to, co od ostatniej kapituły generalnej udało się im osiągnąć, oraz podzielić się refleksjami i podjętymi w ciągu ostatnich trzech lat decyzjami. Mają one pomóc paulistom wypełnić zadania powierzone im przez XI Kapitułę Generalną zgromadzenia, która odbyła się w 2022 roku w Ariccia we Włoszech. Podczas spotkania w Warszawie pauliści przygotowują się także do odnowy swoich konstytucji zakonnych.
Na grobie Fryderyka Chopina na paryskim cmentarzu Pere-Lachaise zwykle są świeże kwiaty. W piątek, w 176. rocznicę śmierci kompozytora przyszli tam nie tylko turyści, którzy trafiają tam zawsze, ale też osoby, które przyszły tu specjalnie, którym bliska jest jego muzyka.
Już na początku wąskiej alejki, przy której znajduje się grób widać z daleka małe zgromadzenie. Przed grobowcem z rzeźbą Euterpe (muzą muzyki) pochylonej nad złamaną lirą, niemal cały czas stoi po kilka osób. Jedni podchodzą, inni odchodzą. Jedni stoją dłużej, inni kilka chwil, najczęściej przed odejściem jeszcze robiąc zdjęcia. Słychać francuski i angielski; w ciągu godziny po południu nie podszedł akurat żaden turysta z Polski. Byli tu jednak nie tak dawno: przy grobie leży biało-czerwony wieniec ze wstęgą: „Fryderykowi Chopinowi - społeczność szkół muzycznych w Skierniewicach”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
