Wraz z całym Kościołem powszechnym przeżywamy Jubileusz 2025 lat od narodzin Jezusa Chrystusa. Hasło przewodnie trwającego Roku Świętego, które brzmi: „Pielgrzymi nadziei”, przypomina o ziemskiej przemijalności każdego człowieka, a zarazem orientuje nas na życie wieczne z Bogiem w niebie. Dzisiejsza uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego skłania nas do refleksji nad istotą chrześcijańskiej nadziei, dostosowania do niej naszego myślenia i życia, a w przestrzeni kościelnej właściwego ukierunkowania działalności duszpasterskiej.

1. Chrystus – nadzieja nasza

Nadzieja, jako jedna z trzech cnót Boskich, jest darem Ducha Świętego nierozerwalnie związanym z wiarą i miłością. Dana w zalążku podczas chrztu św. powinna być przez chrześcijan pielęgnowana i rozwijana poprzez słuchanie słowa Bożego oraz głębokie życie modlitewne i sakramentalne. Dla jej wzrostu ogromne znaczenie ma świadectwo innych, a szczególnie chrześcijańskiej wspólnoty w wymiarach rodziny, parafii i wielorakich form zrzeszeń kościelnych. Przedmiotem nadziei, a zarazem głębokim pragnieniem ludzkiego serca, jest szczęśliwe życie wieczne w niebie, a co za tym idzie pewność drogi i środków prowadzących do niego.

Dzisiejsze słowo Boże nie pozostawia najmniejszej wątpliwości. Każdemu człowiekowi raz dane jest ziemskie życie, a bezpośrednio po jego zakończeniu odbywa się sąd, który rozstrzyga o całej wieczności. Nadzieja życia wiecznego z Bogiem w niebie opiera się na odkupieńczej ofierze Jezusa Chrystusa. Autor Listu do Hebrajczyków, nawiązując do starotestamentalnego kultu, ukazuje Chrystusa jako Jedynego, prawdziwego i wielkiego Arcykapłana, który przez swoją Krew przelaną za grzechy ludzi wchodzi do Miejsca Świętego, czyli do nieba. Tym samym, przez ofiarę swojego Ciała Jezus zapoczątkowuje dla wierzących drogę nową i żywą. Mamy więc pewność, że przez Krew Chrystusa i my możemy wejść do nieba. Potrzeba jednak z naszej strony serca prawego i pełnego wiary oraz duszy oczyszczonej od wszelkiego zła.

2. Msza św. zbawczą ofiarą

Nasze oczyszczenie i uświęcenie dokonuje się przez sakramenty święte, które są pewnymi środkami prowadzącymi do nieba. Przez chrzest św. odrodzeni do życia nadprzyrodzonego trzymamy się niewzruszenie nadziei życia wiecznego wtedy, gdy z ufnością w Boże miłosierdzie często korzystamy z sakramentu pokuty i pojednania oraz w pełni uczestniczymy we Mszy św., która jest sakramentalnym uobecnieniem ofiary Krzyża. Zgodnie ze słowami Chrystusa: „Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym” (J 6, 54), zbawcza skuteczność eucharystycznej ofiary urzeczywistnia się wtedy, gdy uczestniczący w niej przyjmują Jego Ciało i Krew. Tym samym ofiara eucharystyczna, która jest prawdziwą ucztą, daje nam zadatek nieśmiertelności i kieruje ku ostatecznemu przyjściu Chrystusa na końcu dziejów. Jest zadatkiem i gwarancją przyszłego zmartwychwstania oraz pozwala kroczyć ziemskimi drogami z chrześcijańską nadzieją na lepszą przyszłość. Eucharystia zatem jest naszą najpewniejszą drogą do nieba.

Tę prawdę doskonale zrozumiał nastoletni Carlo Acutis, który trafnie nazwał Eucharystię „autostradą do nieba”. Ponieważ ten współczesny błogosławiony bardzo pragnął, by wszyscy ludzie też odkryli kochające Serce Boga w Najświętszym Sakramencie, dlatego z wielką pieczołowitością i zapałem przygotował wystawę na temat cudów eucharystycznych. Jego mama Antonia zachęcała go przy tym, by prosił Pana Jezusa o inne, nowe cuda, które pokazywałyby, że Chrystus ze swoją ofiarą jest prawdziwie obecny w konsekrowanej Hostii. Prośby Carla – o czym przekonana jest jego mama – zostały wysłuchane. W zaledwie dziewięć dni po jego śmierci, czyli 21 października 2006 r. w Tixtli w Meksyku miał miejsce cud eucharystyczny. Kolejne dwa wydarzyły się w Polsce – pierwszy z nich w drugą rocznicę śmierci Carla, 12 października 2008 r. w Sokółce, a drugi – w Boże Narodzenie 25 grudnia 2013 r. w Legnicy. Wszystkie te cuda, zbadane przez wybitnych naukowców i potwierdzone przez władze kościelne, przypominają wydarzenie z Lanciano sprzed kilkunastu wieków, kiedy to konsekrowana Hostia zmieniła się w ciało, które po szczegółowej naukowej analizie okazało się fragmentem mięśnia konającego serca ludzkiego.

3. Eucharystia tajemnicą obecności Zmartwychwstałego Pana

Msza św. jest ofiarą, a jednocześnie ucztą, dziękczynieniem, uobecniającą pamiątką i komunią. Wszystkie te wymiary Eucharystii łączą się i nabierają pełnego znaczenia dopiero wtedy, gdy pamiętamy, że Msza św. jest tajemnicą realnej obecności Chrystusa. Ten aspekt Najświętszego Sakramentu bardziej niż inne wystawia na próbę wiarę wierzących i domaga się jednoznacznego nauczania. Dlatego z całą mocą powtórzmy, że Chrystus Pan ofiaruje się w sposób bezkrwawy w Eucharystii uobecniającej moc Jego zbawczej ofiary Krzyża w momencie, gdy przez słowa konsekracji zaczyna być realnie obecny pod postaciami chleba i wina. Nie jest to obecność tylko duchowa, a tym bardziej symboliczna. Jak nauczał papież św. Paweł VI, po konsekracji pod postaciami chleba i wina cały i pełny Chrystus Pan jest obecny w swojej fizycznej rzeczywistości, także cieleśnie, co jest dla nas wielką tajemnicą wiary. Eucharystia jest zatem obecnością Zmartwychwstałego Pana, przez którą wypełnia się obietnica wstępującego do nieba Jezusa, który pozostaje z Kościołem aż do skończenia świata. Dlatego wiara wymaga od nas, byśmy stając w obliczu Eucharystii, mieli głęboką świadomość, że znajdujemy się przed samym Chrystusem.

Niestety ta niezwykła i radosna prawda, że Pan jest z nami, nie dotarła jeszcze do serc wielu ochrzczonych i nie kształtuje ich chrześcijańskiego życia. Według papieża Benedykta XVI problem urósł do tego stopnia, że „nasze podejście do Eucharystii może jedynie budzić przerażenie”. Powiedział on, że spadek uczestnictwa w niedzielnej Eucharystii pokazuje, jak niewiele dzisiejsi katolicy wiedzą i jak mało doceniają wspaniałość daru, który polega na rzeczywistej obecności Zbawiciela. Eucharystia – zdaniem Benedykta XVI – została zdewaluowana do zwykłej ceremonii, przy czym uważa się za oczywiste i czego zwyczaj wymaga, by była sprawowana na rodzinnych uroczystościach jak np. śluby i pogrzeby. Również sposób, w jaki ludzie często przyjmują Komunię św., pokazuje, że wielu postrzega ją jako gest czysto ceremonialny.

Znamienne jest pod tym względem świadectwo św. Faustyny Kowalskiej. Sekretarka Bożego Miłosierdzia zanotowała w swoim Dzienniczku następujące słowa Pana Jezusa: „Ach, jak Mnie to boli, że dusze tak mało łączą się ze Mną w Komunii św. Czekam na dusze, a one są dla Mnie obojętne. Kocham ich tak czule i szczerze, a One mi nie dowierzają. Chcę je obsypać łaskami – one przyjąć ich nie chcą. Obchodzą się ze Mną, jak z czymś martwym, a przecież mam serce pełne miłości i miłosierdzia. Abyś poznała choć trochę Mój ból, wyobraź sobie najczulszą matkę, która bardzo kocha swe dzieci, jednak te dzieci gardzą miłością matki, rozważ jej ból, nikt jej nie pocieszy. To słaby obraz i podobieństwo Mojej miłości” (nr 1447).

4. Kongres eucharystyczny

Drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie!

Z Jubileuszem Kościoła powszechnego 2025 lat od wcielenia i narodzenia Syna Bożego zbiega się 100-lecie najpierw diecezji, a od 1992 r. archidiecezji częstochowskiej. Po darze nawiedzenia Maryi w znaku Jej Cudownego Wizerunku, który uroczyście odprowadziliśmy na Jasną Górę 2 maja br., najważniejszym wydarzeniem jubileuszowym będzie dziewiąty w historii Kościoła częstochowskiego kongres eucharystyczny. Podczas gdy poprzedniemu, który odbył się w 2005 r., towarzyszyły słowa: „Panie, pozostań z nami!”, ten będziemy przeżywać pod hasłem: „Oto Ja jestem z wami”. Setna rocznica powstania Kościoła częstochowskiego skłania nas do dziękczynienia za ogrom łask i darów, którymi Bóg nas obdarzył. Musimy jednocześnie zapytać o nasze „teraz” i o przyszłość, zrobić rachunek sumienia i przeprosić za grzechy oraz na nowo zaufać Chrystusowi i Jego Matce. Jak nauczał nas św. Jan Paweł II, „nie zbawi nas żadna formuła, ale konkretna Osoba oraz pewność, jaką Ona nas napełnia: Ja jestem z wami!” (Novo millennio ineunte, 29). Dlatego idąc też za głosem Benedykta XVI, przyznajmy, że to, czego naprawdę potrzebuje Kościół częstochowski, to odnowa wiary w rzeczywistość Jezusa Chrystusa danego nam w Najświętszym Sakramencie. Ufam, że kongres, który będziemy przeżywać od 3 czerwca do 29 października br., przyniesie nam tak bardzo konieczne pobudzenie i ożywienie kultu eucharystycznego.

Pierwszą stacją kongresową będzie w dniach 3-5 czerwca 2025 r. Triduum dla kapłanów przed uroczystością Zesłania Ducha Świętego zaplanowane pod hasłem: „Duchowość eucharystyczna kapłana”. Następnie 14 czerwca br. w bazylice archikatedralnej w Częstochowie odbędzie się Kongres Eucharystyczny Dzieci „Eucharystia – moja autostrada do nieba” połączony z pielgrzymką Liturgicznej Służby Ołtarza. Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej przypadająca 19 czerwca będzie okazją do zorganizowania i głębokiego przeżycia parafialnej stacji kongresowej. Dla częstochowian będzie to centralna procesja Bożego Ciała, która rozpocznie się Mszą św. na Jasnej Górze o godz. 10. Wszystkich wiernych Kościoła częstochowskiego zapraszam w tym samym dniu do udziału w koncercie uwielbienia pt. „Ja Jestem”, który odbędzie się o godz. 19.30 na placu kościelnym im. św. Jana Pawła II w Częstochowie przy ul. Ogrodowej 28.

Kolejne stacje kongresowe będą miały miejsce w czterech regionach duszpasterskich we wrześniu i w październiku br. ze specjalnym uwzględnieniem młodzieży. Punktem kulminacyjnym Jubileuszu Kościoła częstochowskiego, a zarazem zakończeniem kongresu będzie uroczysta Eucharystia sprawowana w bazylice archikatedralnej w Częstochowie 29 października 2025 r.

Wymienione stacje kongresowe, do udziału w których gorąco zachęcam, niech staną się znakiem, że cały Kościół częstochowski w jego różnych wymiarach podejmuje refleksję nad misterium Eucharystii i pragnie oddać należną cześć Panu. Błagajmy przy tym Boga Ojca, aby przebaczył nam naszą oziębłość, grzechy i nadużycia wobec Najświętszego Sakramentu, a Ducha Świętego, aby nauczył nas na nowo, jak wielka jest ofiara Syna Bożego Jezusa Chrystusa. Proszę jednocześnie o odnowienie praktyki adoracji eucharystycznej, a w czerwcu o liczny udział w nabożeństwie ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa. Bądźmy wszyscy świadkami Zmartwychwstałego Pana, który w Eucharystii pozostaje z nami przez wszystkie dni aż do skończenia świata i jest naszą jedyną Nadzieją.

Z serca udzielam pasterskiego błogosławieństwa: w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen!

Abp Wacław Depo, metropolita częstochowski

Kuria Metropolitalna w Częstochowie

Częstochowa, 28 maja 2025 r.