W dniach od 21-23 listopada w Domu Uzdrowienia Chorych im. Jana Pawła II w Głogowie odbyły się rekolekcje dla nadzwyczajnych szafarzy Komunii św. Poprowadził je ks. dr Zbigniew Cieszkowski, dyrektor Centrum Duchowości Maryjnej w Rokitnie, który poruszył m.in. temat neopogaństwa we współczesnym świecie i w życiu Kościoła. W rekolekcjach wzięło udział ponad 80 szafarzy z naszej diecezji.

W Polsce i w naszej diecezji

Posługę nadzwyczajnych pomocników do rozdzielania Komunii św. wprowadziła w Polsce Konferencja Plenarna Episkopatu Polski 2 maja 1991 r. 23 kwietnia 1998 r. bp Adam Dyczkowski wydał dekret, który ustanowił nadzwyczajnych szafarzy Komunii św. dla diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. 9 lat później ogłosił natomiast nową „Instrukcję dotyczącą formacji i sposobu wykonywania posługi nadzwyczajnych szafarzy Komunii św. w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej”, która obowiązuje od 19 marca 2007 r.

Warunki dla kandydatów

Kandydatami na nadzwyczajnych szafarzy Komunii św. mogą zostać nie tylko mężczyźni, lecz także siostry zakonne (jednak wyłącznie w domach zakonnych zgromadzenia) w wieku od 25 do 65 lat. Osoby te powinny być szczególnie zaangażowane w życie Kościoła, odznaczać się dojrzałą wiarą, wzorową postawą w życiu małżeńskim, rodzinnym, zawodowym czy sąsiedzkim. Powinny być także otwarte i gotowe do służby dla drugiego człowieka. Ich kandydaturę zgłasza proboszcz w Wydziale Duszpasterskim Kurii Diecezjalnej.

Studium przygotowawcze

Studium przygotowujące do posługi prowadzi Diecezjalna Komisja Liturgiczna. Opiekunem nadzwyczajnych szafarzy Komunii św. w naszej diecezji jest ks. dr Zbigniew Kobus, proboszcz parafii katedralnej w Gorzowie Wlkp. Funkcję tę pełni z upoważnienia Księdza Biskupa od 13 sierpnia 2002 r. Program studium składa się z czterech kolejnych spotkań w Zielonej Górze. Każde studium formacyjne rozpoczyna się Mszą św. w kościele pw. Ducha Świętego. Wykłady, które odbywają się w Instytucie Filozoficzno-Teologicznym im. Edyty Stein, dotyczą m.in. powołania i misji świeckich w Kościele i w świecie oraz świadomości chrzcielnej i znaczenia pokuty w życiu chrześcijanina. Prowadzone są również rozważania nt. modlitwy i różnych jej form, chrześcijańskiego wymiaru niedzielnego świętowania czy chociażby czynności nadzwyczajnego szafarza podczas Mszy św. i zanoszenia Komunii św. osobom chorym. Studium kończy się egzaminem. Obrzęd wyznaczenia nadzwyczajnych szafarzy Komunii św. przez biskupa odbywa się zwykle w okolicy świąt wielkanocnych w kościele przy parafii, z której jest najwięcej uczestników studium formacyjnego.

Radość i wyróżnienie

Jednym z uczestników rekolekcji był Aleksander Kusiak z parafii pw. Trójcy Świętej w Gorzowie Wlkp. Posługę nadzwyczajnego szafarza Komunii św. pełni od 2003 r. Jest ona dla niego, jak mówi, wielkim wyróżnieniem oraz wielką radością. Cieszy się, że może służyć i pomagać proboszczowi, który przedstawił jego kandydaturę i zachęcił do posługi. Bliski kontakt z Panem Jezusem Eucharystycznym, możliwość dotykania samego Boga jest dla niego wielkim wewnętrznym przeżyciem. Kwestie wiary i patriotyzmu, które poruszał prowadzący rekolekcje ks. dr Cieszkowski, były dla Aleksandra, jak wspomina, niezwykłym doświadczeniem i umocnieniem.

– Na rekolekcje jeżdżę co roku. W tym roku byłem po raz jedenasty – dodaje. – To taka radość spotkania się z przyjaciółmi, z którymi mam wspólne tematy. Rekolekcje ubogacają mnie wewnętrznie.

Jego zdaniem posługa nadzwyczajnego szafarza daje możliwość pogłębienia wiary. – To, że mogę być blisko Pana Jezusa i tego Pana Jezusa dawać innym jest dla mnie zaszczytem, ale też wielką odpowiedzialnością. Jestem wdzięczny proboszczowi, że do takiej posługi mnie wybrał. Myślę, że jest to bardzo dobre posunięcie Kościoła.

Służba chorym i wzbudzanie wiary

W rekolekcjach w Głogowie uczestniczył także Arkadiusz Sowiński, który od 8 lat jest nadzwyczajnym szafarzem Komunii św. w parafii pw. Maksymiliana Marii Kolbego w Gorzowie Wlkp. Udział w rekolekcjach stanowi dla niego możliwość oderwania się od codzienności, życia zawodowego i rodzinnego. Stwarza okazję do nawiązania głębszych relacji, wymiany spostrzeżeń i doświadczeń z osobami, które tak jak on służą w Kościele. Posługa, którą pełni, jest dla niego, jak mówi, okazją do czynnego uczestniczenia w życiu Kościoła oraz posługi dla drugiego człowieka. – Tę posługę kierujemy przede wszystkim do osób chorych, czyli takich, które rzeczywiście doświadczają jakiegoś poważnego deficytu, kryzysu zdrowia i nie mogą same uczestniczyć w Mszy św. – mówi. – My, szafarze, mając zdolność i sprawność ruchową, możemy świadczyć taką służbę w zanoszeniu Najświętszego Sakramentu do tych osób właśnie.

Uczucia radości, wielkiej bliskości i tajemnicy, a także świadomość dotykania Czegoś nieogarniętego towarzyszą Arkadiuszowi podczas obcowania z Jezusem Eucharystycznym. – Z jednej strony jest to radość – mówi, ale zaraz dodaje, że z drugiej strony jest to dla niego potrzeba ciągłego wzbudzania wiary, że w tym kawałku chleba kryje się rzeczywista obecność Ciała Chrystusa.