Reklama

Niedziela w Warszawie

Pensji sześć i cześć

Poczta Polska chce zwolnić w tym roku kilka tysięcy pracowników. Na Mazowszu pracę straci co najmniej 800 osób, z tego połowa w Warszawie

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Władze firmy mówią o 5 tysiącach, ale związkowcy o nawet 8 tysiącach osób, a rozbieżności, jak twierdzi Bogumił Nowickiemu, szef pocztowej Solidarności, pochodzą stąd, że władze firmy podają różne parametry zwolnień. W końcu roku mówiono o ok. 10 proc. zatrudnionych, czyli 8 tysiącach, teraz jest mowa o 5 tys. i to po dobroci. Po dobroci, bo ogłoszono tzw. program dobrowolnych odejść, z którego mogli skorzystać ci, którzy do tego tygodnia złożyli wniosek w tej sprawie.

Jak wykonać normę

Ale jak zaznacza Wiesław Gutowski, przewodniczący pocztowej Solidarności w Centrum Logistyki w Warszawie, warunki programu nie są atrakcyjne. – Wysokość rekompensaty za odejście uzależniono od stażu pracy, a maksymalnie jest to sześć pensji i to gdy odejdzie się do końca lutego – mówi Wiesław Gutowski.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Jakaś część kolegów, szczególnie ci najmniej zarabiający Gutowskiego zdecydowała się odejść, widząc, co się dzieje na poczcie. Ilu dokładnie dopiero się okaże. Sporo jest takich, którzy wkrótce nabiorą praw emerytalnych dla nich rekompensata to duża zachęta.

– Część z tych, którzy się nie zgłoszą i tak będą zmuszali do odejścia, bo musza wykonać normę, tyle że teraz ogłoszą zwolnienia grupowe – mówi przewodniczący Gutowski. W warszawskim Centrum Logistyki, gdzie pracuje ok. 2 tys. osób, odejdzie po dobroci co najmniej kilkadziesiąt osób; drugie tyle sami zwolnią.

Reklama

Z praca pożegnają się przede wszystkim listonosze, tzw. pracownicy okienkowi z urzędów pocztowych i ekspedienci, czyli ci, którzy rozdzielają paczki i listy. Czyli ci, którzy najbardziej kojarzą się z pocztą.

Koło się zamyka

Marcin Soszyński, przewodniczący Solidarności Pracowników Poczty w Warszawie oblicza, że w tym roku na Mazowszu odejdzie z firmy co najmniej 800 osób w tym połowa w stolicy. Powodem, jak w całym kraju, jest mniejsza liczba przesyłek, spowodowana przetargami przegranymi w ostatnim czasie; kolejno na przesyłki sądowe i prokuratorskie, rządowe i dla KRUS.

– Poczta musi teraz oszczędzać, a najłatwiej na kosztach osobowych. I oszczędzają. Tyle, że jak wyrzuca się ludzi, to spada jakość, terminowość usług i koło się zamyka – mówi Marcin Soszyński. Część poczt jest likwidowana, a jeszcze częściej są zamieniane na filie punkty pocztowe – co się dzieje częściej poza Warszawą, w mniejszych miejscowościach. Zatrudniają mniej ludzi, bo nie ma naczelnika, mniej pracowników dodatkowych, tych którzy zostają maja pełne ręce roboty. – Gdy jakaś poczta zatrudnia 10 pracowników na dwie zmiany, powinien ktoś ich nadzorować. Tymczasem jeden naczelnik ma kilka takich filii, ciężko tego dopilnować – dodaje Soszyński.

Mieszkańcy Warszawy pewnie zwolnienia odczują najmniej. Tu zresztą konkurenci Poczty przejęli – lub mają do przejęcia – najlepsze kąski. Tu pocztę łatwo roznieść, wszystko dzieje się w jednym miejscu. – Ale na wsiach będzie kłopot. Listonosz z Poczty chodzi codziennie, dożynanie Poczty spowoduje, że przesyłki będą teraz nieregularnie, może raz na tydzień – zaznacza Soszyński.

Odpowiedzialność zbiorowa

Reklama

Jak zwracają uwagę związkowcy, Jest jeszcze jeden ważny aspekt odchudzania Poczty. Jest największym pracodawcą, zatrudnia ok. 78 tys. osób, solennie odprowadza wszelkie składki, państwo ma spore korzyści. – U konkurencji ludzie zatrudniani są na umowach śmieciowych, państwo na tym traci – mówi Marcin Soszyński.

Odchodzący pracownicy poczty przebąkują, że do tzw. dobrowolnego odejść zmusił ich rozsadek. Bo na poczcie dobrze to już było. W ubiegłym roku władze firmy wypowiedziały tzw. układ zbiorowy i zaproponowały nowy system wynagradzania, a w szczególności premiowania, który niczego dobrego nie wróży.

– Chcą zlikwidowane dotychczasowe dodatki. Premia będzie, gdy zostaną wykonane zadania i to ujęte trzystopniowo. Musi wykonać plan pracownik, rejon i cała poczta. Dopiero wtedy można liczyć na premię – tłumaczy Wiesław Gutowski. – Gdy np. narzuci się nierealny plan, premii nie będzie. Ma obowiązywać odpowiedzialność zbiorowa. Gdy ktoś się potknie, wszyscy inni to odczują. Ktoś będzie dobrze pracować, a cała poczta nie wykona planu, on dostanie po kieszeni.

To m.in. próba zmiany zasad wynagradzania spowodowała, że działające w Poczcie związki wszczęły spór zbiorowy i zapowiadają akcję protestacyjną. Myślą również o strajku, choć ten jest ostatecznością. Skorzystałaby na nim konkurencja, która nie śpi – i jak pokazały przegrane przez Pocztę Polska przetargi – ma wyraźne fory.

2015-01-29 13:32

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Zakorkowana poczta

Niedziela Ogólnopolska 15/2023, str. 44-45

[ TEMATY ]

poczta polska

Ze zbiorów Biblioteki Narodowej/domena publiczna

Wielkanocna pocztówka sprzed II wojny światowej

Wielkanocna pocztówka sprzed II wojny światowej

Dlaczego listonosze musieli nosić peleryny? Z jakiego powodu przesyłki dochodziły uszkodzone i dopiero po kilku tygodniach? Jak działała dawna poczta? To tematy aktualne zwłaszcza w okresie świąt...

Historia poczty sięga odległych czasów – XVI stulecia. Powodem jej powstania była sprawa wyegzekwowania od króla hiszpańskiego Filipa II słynnych sum neapolitańskich, które pożyczyła mu królowa Bona, matka Zygmunta Augusta. 18 października 1558 r. król Zygmunt udzielił przywileju na urządzenie poczty i kierowanie nią między Krakowem a Wenecją Włochowi Prosperowi Provanie. Poczta konna miała kursować do Wenecji i mogły z jej usług korzystać również osoby prywatne. Koszty jej utrzymania ponosił król Zygmunt August. Pierwsza w Rzeczypospolitej stacja pocztowa znajdowała się w rezydencji Provany w kamienicy przy ul. Floriańskiej 14 (obecnie hotel Pod Różą) w Krakowie.
CZYTAJ DALEJ

Św. Norbercie Biskupie! Czy Ty nie lubisz Polaków?

Ależ skąd! Oczywiście, że lubię! Kocham przecież wszystkich ludzi. Rozumiem jednak, dlaczego padło takie pytanie. „Usprawiedliwię się” za chwilę. Wpierw powiem parę zdań o sobie. Moje staroniemieckie imię oznacza osobę, która dokonuje wielkich i widocznych czynów gdzieś na północy (nord, czyli „północ” i beraht, czyli „błyszczący”, „jaśniejący”). W pewnym sensie byłem taką osobą. Żyłem na przełomie XI i XII wieku. Urodziłem się w Niemczech w bogatej i wpływowej rodzinie. Dzięki temu od dziecięcych lat obracałem się wśród elit (przebywałem m.in. na dworze cesarza Henryka V). Można powiedzieć, że zrobiłem kościelną karierę - byłem przecież arcybiskupem Moguncji. Wcześniej, mając 35 lat, cudem uniknąłem śmierci od rażenia piorunem. Wydarzenie to zmieniło moje życie. Przemierzałem Europę, ewangelizując i wzywając do poprawy postępowania. Będąc człowiekiem wykształconym i jednocześnie mającym dar popularyzacji posiadanej wiedzy, potrafiłem szybko zgromadzić wokół siebie grono naśladowców. Umiałem zjednywać sobie ludzi dzięki wrodzonej inteligencji, kulturze osobistej oraz ujmującej osobowości. Wraz z moimi uczniami stworzyliśmy nowy zakon (norbertanie). Poświęciliśmy się bez reszty pracy apostolskiej nad poprawą obyczajów wśród kleru i świeckich. Powrócę do pytania. Zapewne wielu tak właśnie myśli o mnie. Dzieje się tak, ponieważ jako arcybiskup sąsiadującej z wami metropolii rościłem sobie prawo do sprawowania władzy nad diecezjami w Polsce, które podlegały metropolii w Gnieźnie. Przyznaję, że nie było to zbyt mądre. Jako usprawiedliwienie mogę tylko dodać, że kierowała mną troska o dobro Kościoła powszechnego. Wtedy na Waszych ziemiach chrześcijaństwo jeszcze dobrze nie okrzepło. Bóg jednak wezwał mnie rychło do siebie, a Stolica Apostolska przywróciła bardzo szybko arcybiskupom gnieźnieńskim przysługujące im prawa. Wszystko więc dobrze się skończyło. W sztuce przedstawia się mnie zwykle w stroju biskupim z krzyżem w dłoni. Moimi atrybutami są najczęściej anioł z mitrą i monstrancja. Mógłbym jeszcze sporo o sobie powiedzieć, gdyż moje życie obfitowało w wiele wydarzeń. Patrząc jednak na nie z perspektywy tylu stuleci, chcę na koniec gorąco zachęcić wszystkich do realizowania Bożych zamysłów w swoim życiu. Proszę mi uwierzyć, że nawet najgorsze rzeczy Bóg jest w stanie przemienić w dobro. One też mają sens, choć my jeszcze tego nie widzimy z niskiego poziomu naszej ludzkiej egzystencji.
CZYTAJ DALEJ

Zmiany proboszczowskie w Archidiecezji Warszawskiej

2025-06-06 12:03

[ TEMATY ]

zmiany

Abp Adrian Galbas

Arch. Warszawska

Abp Adrian Galbas w sali konferencyjnej Domu Arcybiskupów Warszawskich wręczył dekrety nowym proboszczom i administratorom parafii, którzy zastąpią kapłanów odchodzących na emeryturę. Księża obejmujący parafię po raz pierwszy rozpoczną posługę jako administratorzy – przez rok, z pełnią uprawnień przysługujących proboszczowi.

Ks. kanonik Henryk Adamczuk – dotychczasowy proboszcz parafii Świętej Rodziny w Kamionce, w dekanacie piaseczyńskim, przechodzi na emeryturę.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję