Wakacje... Nieważne, czy daleko od zgiełku świata, czy pod egzotycznym niebem, czy między jednym a drugim obowiązkiem. Warto zadbać o chwilę dla siebie. Na moment zapomnieć o codziennym kołowrotku. Po co?
• Żeby przewartościować życie.
• Żeby z odrobiny dystansu zobaczyć, czy robimy to, co rzeczywiście ważne. Czy robimy to, czego naprawdę chcemy.
• Żeby z boku spojrzeć na siebie i zobaczyć, jak bardzo weszliśmy w utarte tory, jak bardzo pozwoliliśmy sobie wmówić, że nic nie można zmienić albo że nie warto.
• Żeby nabrać trochę optymizmu. A może pozwolić sobie na odrobinę szaleństwa?
Dziś – kilka propozycji, rad, inspiracji w „PODRÓŻnictwie duchowym”. W kolejnych wakacyjnych numerach – następne kartki z podróży.
„Zawołałam więc, jak w dniach mego wczesnego dzieciństwa: «Boże, wybieram wszystko!». Nie chcę być świętą połowicznie, nie lękam się cierpieć dla Ciebie, (...) «wybieram wszystko, czego Ty chcesz!»"...
Smaki Portugalii
Wybierasz się na rekolekcje? Oto rada pewnej zakonnicy: Jak jesteś zmęczony, niewyspany, to najpierw odpocznij, potem posłuchaj katechezy. Jak jesteś głodny, zjedz coś dobrego, potem idź się pomodlić. Inaczej nie będziesz w stanie dobrze odbyć rekolekcji.
Smreczyński Staw, Tatry
Zrób test – spójrz w lustro wody. Co widzisz? Zaprzyjaźnionego ze sobą i swoim życiem człowieka? Twarz zaciśniętą, żyjącą pracą, egzaminami, niepowodzeniami? A może kogoś obojętnego, kogo nic już nie jest w stanie poruszyć?
Widzisz już siebie? Podobasz się sobie? Zostajesz czy coś zmieniasz?
Pomnik nad Jeziorem Galilejskim
To zmartwychwstały Jezus i Piotr. I dialog miłości. Czy kochasz, czy miłujesz...?
Kiedy powiedziałeś komuś, że kochasz?
Kiedy pozwoliłeś, żeby Jezus pomógł ci powstać?
Pamiętasz o swoich pierwszych łzach żalu, prośby o przebaczenie...
Zamek w Pszczynie
W muzeach znajdziesz ich wiele – odlewy, rzeźby, popiersia. Piękne, ale bez życia. Sztuka, ale bez oddechu.
Co mówi o tobie twoja twarz? Jakie jest twoje spojrzenie? Emocje chowasz głęboko w sobie czy pozwalasz sobie i innym na szczerość?
Siedem grzechów głównych: pycha, chciwość, zazdrość, gniew, nieczystość, łakomstwo, lenistwo. Który popełniasz najczęściej, a który nie dotyczy Cię w ogóle? Czy masz odwagę stanąć w prawdzie? W prawdzie, która wyzwala, która czasem boli. Prawdzie, która na końcu zawsze prowadzi do zmian. Zapraszamy do ostatniego już odcinka. Dziś – lenistwo
Pierwsze skojarzenie z leniem? Śpioch, obibok, nierób, pozorant. Ktoś, kto wymiguje się od pracy, realizacji obowiązków. Kto uchyla się od wszystkiego, co wiąże się z jakimkolwiek wysiłkiem. Wydaje mi się, że wiele osób nie odnalazłoby się w tej definicji, choć rzecz jasna lenie są wśród nas. Szczerze mówiąc, ja sama miałabym problem, żeby nazwać siebie leniem, co nie oznacza, że nim nie jestem. O co więc chodzi w lenistwie?
Bóg pomnaża dobro tych, którzy je czynią już teraz, choćby w niewielkim zakresie. Karze zaś tych, którzy mają serce skąpe i niczego nie dają potrzebującym.
Jezus powiedział do faryzeuszów:
«Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień ucztował wystawnie. U bramy jego pałacu leżał żebrak pokryty wrzodami, imieniem Łazarz. Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza. A także psy przychodziły i lizały jego wrzody.
Umarł żebrak i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany.
Gdy cierpiąc męki w Otchłani, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. I zawołał: „Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i przyślij Łazarza, aby koniec swego palca umoczył w wodzie i ochłodził mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu”.
Lecz Abraham odrzekł: „Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz w podobny sposób – niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. A ponadto między nami a wami zionie ogromna przepaść, tak że nikt, choćby chciał, stąd do was przejść nie może ani stamtąd nie przedostają się do nas”.
Tamten rzekł: „Proszę cię więc, ojcze, poślij go do domu mojego ojca. Mam bowiem pięciu braci: niech ich ostrzeże, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki”.
Lecz Abraham odparł: „Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają!” „Nie, ojcze Abrahamie – odrzekł tamten – lecz gdyby ktoś z umarłych poszedł do nich, to się nawrócą”. Odpowiedział mu: „Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby ktoś z umarłych powstał, nie uwierzą”».
Dożynki wojewódzkie, zorganizowane przez Urząd Marszałkowski Województwa Lubelskiego, odbyły się w nowej lokalizacji w Świdniku.
Czas wdzięczności za trud rolników i ich troskę, by nikomu nie zabrakło chleba, rozpoczął się od korowodu, który poprowadził pochodzący ze Świdnika Zespół Tańca Ludowego „Leszczyniacy”. Następnie gospodarze: marszałek Jarosław Stawiarski oraz starosta świdnicki Waldemar Jakson, powitali delegacje wieńcowe oraz gości. – W naszej tradycji dożynki to najpiękniejsze święto polskiej wsi, podczas którego wyrażamy wdzięczność Bogu, ale także kierujemy wzrok na rolników, ludzi ciężkiej pracy, którym zawdzięczamy chleb codzienny leżący na naszych stołach – powiedział J. Stawiarski.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
