Diecezjalne przygotowania do Światowych Dni Młodzieży w Krakowie
Duszolotnia
W Węgrowskim Ośrodku Kultury oraz w bazylice mniejszej w Węgrowie 7 listopada z inicjatywy Fundacji Wengroove oraz Wspólnoty Przyjaciele Oblubieńca, działającej przy bazylice, została po raz pierwszy zorganizowana „Duszolotnia”
„Duszolotnia” – wydarzenie, które zostało włączone w diecezjalne przygotowania do Światowych Dni Młodzieży w Krakowie – to impreza dla młodzieży o charakterze duchowo-kulturalnym. Została podzielona na kilka etapów.
Warsztaty duchowości
Wydarzenie rozpoczęło się o godz. 11 w Węgrowskim Ośrodku Kultury, gdzie organizatorzy powitali młodzież, która przybyła z kliku miejsc z terenu diecezji drohiczyńskiej wraz ze swoimi duszpasterzami. Później rozpoczęły się warsztaty duchowości, które poprowadzili członkowie Diecezjalnej Szkoły Nowej Ewangelizacji oraz osoby zaangażowane w ewangelizację. Warsztaty odbywały się w trzech grupach tematycznych: „Przemytnik prawdy” – prowadziła s. Maria Magdalena z Jerozolimskich Wspólnot Monastycznych z Warszawy; „Mów po ludzku” – Tomek Rybak oraz Joanna i Jacek Skalscy; „Ring Wiary” – ks. Jarosław Błażejak, podczas którego była możliwość zadać prowadzącemu trudne i niepokojące pytania.
W tym czasie w salkach Domu Kultury trwały dyżury księży, którzy posługiwali sakramentem pokuty, bądź też można było przyjść do nich i porozmawiać o trudnościach, z jakimi borykają się w codzienności. Pomocą służył ks. Jarosław Błażejak. Ks. Dariusz Kucharek oraz ks. Karol Lipczyński.
Wiara i rozum
Reklama
Po zakończeniu części pierwszej uczestnicy przeszli do węgrowskiej bazyliki, gdzie o godz. 14 była celebrowana Eucharystia, której przewodniczył bp Tadeusz Pikus, a współkoncelebrowali: ks. Leszek Gardziński, proboszcz i dziekan węgrowski, ks. Andrzej Lubowicki, diecezjalny koordynator Przygotowań do Światowych Dni Młodzieży w Krakowie, ks. Tomasz Szmurło, sekretarz Księdza Biskupa oraz ks. Marcin Szymanik, prefekt Wyższego Seminarium Duchownego w Drohiczynie.
W homilii Ksiądz Biskup mając w optyce hasło przewodnie spotkania – „Duszolotnia” – odwołując się do Encykliki św. Jana Pawła II „Fides et ratio”, a także do czytań mszalnych, ukazał, co konstytuuje wolność: wiara i rozum. Te dwa wymiary, zawierzenie w głębi swojego serca Bogu, a także roztropne poszukiwanie prawdy i jej kontemplacja stanowią drogę wiodącą ku wolności. Aby lepiej zobrazować te prawdy, pasterz Kościoła drohiczyńskiego przywołał znaną wszystkim antyczną opowieść o Dedalu i Ikarze, ukazując determinację młodości Ikara, a zarazem podkreślił roztropność sędziwego wieku Dedala.
Świadectwa i koncert
Po zakończonej Eucharystii wszyscy przeszli do sali widowiskowej Węgrowskiego Ośrodka Kultury, gdzie odbyły się kolejne punkty programu. Po przywitaniu uczestników przez prowadzącego, a także słowie wstępnym Biskupa Tadeusza, rozpoczął się koncert zespołu „Strona B”.
Po krótkiej przerwie po koncercie świadectwem życia w półtoragodzinnym monologu podzielił się Andrzej „Kogut” Sowa, który w niezwykle barwny sposób opowiedział o byciu narkomanem i swoim nawróceniu. Pomimo długiej przemowy, patrząc na zgromadzoną młodzież, nie dało się zauważyć ani znużenia, ani znudzenia. Wprost przeciwnie, młodzież słuchała z wielkim zaciekawieniem.
Kolejnym punktem programu po krótkiej przerwie był koncert hip-hopowego zespołu „Wyrwani z Niewoli”. Muzycy pomiędzy utworami świadczyli o wielkiej wartości życia w przyjaźni z Bogiem.
Kulminacyjnym i podsumowującym punktem „Duszolotni” była modlitwa uwielbienia prowadzona przez członków Diecezjalnej Szkoły Nowej Ewangelizacji, Paulinę Podgórską oraz Tomka Rybaka. Organizatorzy zapewniają, że nie będzie to ostatnia tego typu impreza w Węgrowie i już teraz serdecznie zapraszają na kolejne inicjatywy, które będą miały na celu ewangelizować mieszkańców miasta.
Miechów był miejscem jednej z najkrwawszych bitew powstania styczniowego. Militarna klęska paradoksalnie umocniła determinację patriotów, co kolejne pokolenia doprowadziło do wymarzonej wolności w 1918 roku. W tym duchu w Miechowie została przypomniana i zaprezentowana postać ks. Leona Postawki, uczestnika bitwy miechowskiej, działacza narodowego, pamiętnikarza, dyrektora Polskiej Misji Katolickiej w Paryżu, kapłana o ogromnym doświadczeniu i bogatym życiorysie
Na wydarzenie pn. „Nieszpory z ks. Leonem Postawką” 16 lutego 2018 r. zaprosili wspólnie: Towarzystwo Przyjaciół Archiwum Diecezjalnego im. Wincentego Kadłubka w Kielcach oraz Towarzystwo Przyjaciół Sztuki w Miechowie. Spotkanie miało miejsce w BWA „U Jaksy”, a poprowadziła je dyrektor instytucji Krystyna Olchawa. Wyjątkową, iście patriotyczną atmosferę nadał „Nieszporom” koncert chopinowski w wykonaniu młodego wirtuoza (był to Paweł Sopel, pianista, student Akademii Muzycznej w Krakowie) i obrazy królujące w każdym zakątku tej „świątyni sztuki”.
Kto jest patronem leśników? Pewien niemal jestem, że mało kto zna właściwą odpowiedź na to pytanie. Zapewne wymieniano by postaci św. Franciszka, św. Huberta. A tymczasem już od ponad pół wieku patronem tym jest św. Jan Gwalbert, o czym - przekonany jestem, nawet wielu leśników nie wie. Bo czy widział ktoś kiedyś w lesie, czy gdziekolwiek indziej jego figurkę, obraz itd.? Szczerze wątpię.
Urodził się w 995 r. (wg innej wersji w 1000 r.) w arystokratycznej rodzinie we Florencji. Podczas wojny między miastami został zabity jego brat Ugo. Zgodnie z panującym wówczas zwyczajem Jan winien pomścić śmierć brata. I rzeczywiście chwycił za miecz i tropił mordercę. Dopadł go przy gospodzie w Wielki Piątek. Ten jednak błagał go o przebaczenie, żałując swego czynu i zaklinając Jana, by go oszczędził. Rozłożył ręce jak Chrystus na krzyżu. Jan opuścił miecz i powiedział: „Idź w pokoju, gdzie chcesz; niech ci Bóg przebaczy i ja ci przebaczam” (według innej wersji wziął go nawet do swego domu w miejsce zabitego brata). Kiedy modlił się w pobliskim kościółku przemówił do niego Chrystus słowami: „Ponieważ przebaczyłeś swojemu wrogowi, pójdź za Mną”. Mimo protestów rodziny, zwłaszcza swojego ojca, wstąpił do klasztoru benedyktynów. Nie zagrzał tu jednak długo miejsca. Podjął walkę z symonią, co nie spodobało się jego przełożonym. Wystąpił z klasztoru i usunął się na ubocze. Osiadł w lasach w Vallombrosa (Vallis Umbrosae - Cienista Dolina) zbudował tam klasztor i założył zakon, którego członkowie są nazywani wallombrozjanami. Mnisi ci, wierni przesłaniu „ora et labora”, żyli bardzo skromnie, modląc się i sadząc las. Poznawali prawa rządzące życiem lasu, troszczyli się o drzewa, ptaki i zwierzęta leśne. Las dla św. Jana Gwalberta był przebogatą księgą, rozczytywał się w niej, w każdym drzewie, zwierzęciu, ptaku, roślinie widział ukrytą mądrość Boga Stwórcy i Jego dobroć. Jan Gwalbert zmarł 12 lipca 1073 r. w Passigniano pod Florencją. Kanonizowany został w 1193 r. przez papieża Celestyna III, a w 1951 r. ogłoszony przez papieża Piusa XII patronem ludzi lasu. Historia nadała mu także tytuł „bohater przebaczenia” ze względu na wielkie miłosierdzie, jakim się wykazał. Założony przez niego zakon istnieje do dzisiaj. Według jego zasad żyje około 100 zakonników w ośmiu klasztorach we Włoszech, Brazylii oraz Indiach.
Jana Paweł II przypominał postać Jana Gwalberta. W 1987 r. w Dolomitach odprawił Mszę św. dla leśników przed kościółkiem Matki Bożej Śnieżnej. Mówił wówczas: „Jan Gwalbert (...) wraz ze swymi współbraćmi poświęcił się w leśnym zaciszu Apeninów Toskańskich modlitwie i sadzeniu lasów. Oddając się tej pracy, uczniowie św. Jana Gwalberta poznawali prawa rządzące życiem i wzrostem lasu. W czasach, kiedy nie istniała jeszcze żadna norma dotycząca leśnictwa, zakonnicy z Vallombrosa, pracując cierpliwie i wytrwale, odnajdywali właściwe metody pomnażania leśnych bogactw”. Papież Polak wspominał św. Jana także w 1999 r. przy okazji obchodów 1000-lecia urodzin świętego. Mimo to jego postać zdaje się nie być powszechnie znana. Warto to zmienić.
Emerytowany profesor Uniwersytetu Przyrodniczego im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu, leśnik i autor wspaniałych książek na temat kulturotwórczej roli lasu, Jerzy Wiśniewski, od wielu już lat apeluje i do leśników i do Episkopatu o godne uczczenie tego właściwego patrona ludzi lasu. Solidaryzując się z apelem zacnego profesora przytoczę jego słowa: „Warto by na rozstajach dróg, w rodzimych borach i lasach stawiano nie tylko kapliczki poświęcone patronowi myśliwych, ale także nieznanemu patronowi leśników. Będą to miejsca należnego kultu, a także podziękowania za pracę w lesie, który jest boskim dziełem stworzenia. A kiedy nadejdą ciemne chmury związane z pracą codzienną, reorganizacjami, bezrobociem, będzie można zawsze prosić o pomoc i wsparcie św. Jana Gwalberta, któremu losy leśników nie są obce”.
Starość jako skrzynia pełna skarbów do odkrycia. Zgodnie z tym, co przekazuje Leon XIV, osoby starsze mogą być znakiem nadziei – to przekonanie biskupa Dario Gervasiego, zastępcy sekretarza Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia, inicjatora Światowego Dnia Dziadków i Osób Starszych, który będzie obchodzony 27 lipca.
Według powszechnego wyobrażenia nadzieja należy do młodych, do tych, którzy mają całe życie przed sobą. A jednak Leon XIV w swoim dzisiejszym orędziu, opublikowanym z okazji Światowego Dnia, mówi, że można być znakiem nadziei w każdym wieku. To ważna zmiana perspektywy, jak podkreśla bp Dario Gervasi.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
