W Działdowie 3 września o godz. 15 bp Andrzej Suski dokonał konsekracji kościoła pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Mszę św. koncelebrowali ks. kan. Marian Ofiara, proboszcz miejsca, ks. prał. Daniel Adamowicz, dyrektor Caritas Diecezji Toruńskiej, kapłani z dekanatu działdowskiego, kapłani posługujący dawniej w tej parafii oraz wywodzący się z niej.

Wspólna troska

W uroczystości uczestniczyli przedstawiciele władz samorządowych wszystkich szczebli, kierujący lokalnymi instytucjami, organizacjami i jednostkami, dyrektorzy, prezesi i właściciele firm, które współdziałały przy budowie kościoła, budowniczy kościoła na czele z głównym projektantem Maciejem Leżuchowskim, Teresa Suwińska, krewna bł. bp. Wetmańskiego, Antoni Leon Dymek, ochrzczony przez jednego z Błogosławionych Męczenników Działdowskich oraz parafianie, mieszkańcy Działdowa i okolic.

Uczestnicy Liturgii przygotowywali się do konsekracji świątyni poprzez adorację Najświętszego Sakramentu, Różaniec i Koronkę do Miłosierdzia Bożego. Po uroczystym ingresie proboszcz ks. kan. Marian Ofiara zwrócił się z prośbą do Księdza Biskupa o dokonanie poświęcenia kościoła, a przedstawiciele parafian przedstawili historię ich parafii i świątyni. Słowa powitania wygłosili przedstawiciele parafii oraz władz samorządowych, którzy jednocześnie wyrazili wdzięczność Biskupowi Andrzejowi za erygowanie parafii, wyniesienie kościoła do godności sanktuarium Błogosławionych Męczenników Działdowskich oraz za blisko już 20-letnie wspieranie jej i zainteresowanie działaniami wspólnoty parafialnej.

Bliżej Boga

Liturgia rozpoczęła się od pokropienia wodą święconą ścian i ołtarza świątyni. Następnie odbyło się uroczyste wniesienie Księgi Ewangelii i proklamacja Słowa Bożego.

W homilii Ksiądz Biskup mówił o istocie świątyń chrześcijańskich, które, mając swój początek w Wieczerniku, gdzie Chrystus przekazał wszystkim testament miłości, ustanowił Eucharystię i kapłaństwo, i gdzie zesłał Ducha Świętego, są po to, by modlić się i trwać we wspólnocie. – Świątynia jednoczy wszystkich, tu nie ma podziału. Najpiękniejsze jest to, że kościół jest otwarty dla wszystkich ludzi i dla każdego jest miejsce, on wszystkich brata i jednoczy. To jednoczenie jest jednym z darów każdej chrześcijańskiej świątyni. W kościele Bóg nas wysłuchuje, przygarnia do siebie i umacnia na drodze ludzkiego pielgrzymowania – podkreślił bp Suski i zachęcił do gorliwej i szczerej modlitwy, zawierzaniu swoich spraw Panu Bogu. – Mamy odrywać się od ziemi, aby dosięgnąć Pana Boga, On jest pośrodku naszego życia – mówił i dodał, że żadne słowa nie mają tak wielkiego znaczenia dla nas jak słowo Boże, „bo to słowo prowadzi nas do źródła życia wiecznego”.

Biskup Andrzej zwrócił uwagę na ołtarz, jego miejsce i rolę w liturgii konsekracyjnej oraz podczas każdej Mszy św. – Ołtarz, podobnie jak kościół, służy jednoczeniu ludzi z Panem Bogiem, ale również pomaga człowiekowi stawać się obrazem samego Boga – powiedział. Ołtarz jest centralnym elementem każdej Eucharystii. To na nim odbywa się bezkrwawa ofiara, która jest przedłużeniem obecności samego Chrystusa, Chleba Żywego, którego przyjmowanie daje życie na wieki. Od ołtarza idzie wszelkie błogosławieństwo Boże, a kapłan błogosławi w imieniu Boga, jest to błogosławieństwo spływające z Ofiary.

Doceniając ogromną pracę przy budowie kościoła, organizacji i rozwoju parafii, podziękował wszystkim, którzy wspierali proboszcza ks. kan. Mariana we wszystkich pracach i staraniach. Życzył, aby ta świątynia była miejscem doświadczania Bożego miłosierdzia i otrzymywania wielu łask, aby była miejscem duchowego rozwoju dla każdego, uświęcania, ale także jednoczenia na fundamencie wiary, wspólnotowości dla każdego, kto będzie do niej przychodził i się modlił. – Boże błogosławieństwo niech rozleje się w każdym sercu tej parafii – mówił bp Andrzej. Prosił także, aby nadal parafianie troszczyli się o swój kościół.

Konsekracja

Po homilii nastąpił najważniejszy moment, czyli odmówienie modlitwy konsekracyjnej oraz namaszczenie ołtarza i ścian kościoła. Od chwili namaszczenia przez Księdza Biskupa Krzyżmem świętym ołtarz staje się miejscem przeznaczonym wyłącznie do składnia bezkrwawych ofiar Panu Bogu przyjemnych. Następnie bp Andrzej wraz z ks. kan. Marianem namaścili ściany w wyznaczonych miejscach, zwanych zacheuszkami.

Wniesiona kadzielnica wypełniła swą wonią świątynię, a dym kadzidła wydobywający się z niej stał się symbolem modlitwy i błagań zanoszonych ku niebu, przed tron Boga. Po okadzeniu ołtarza i ścian świątyni procesyjnie wniesiono paschał i świece, które zostały zapalone przez bp. Andrzeja, a następnie umieszczone przy ołtarzu oraz przy zacheuszkach. Dopełnieniem obrzędów konsekracyjnych była procesja z kwiatami oraz przyozdobienie nimi świątyni.

Po Komunii św. odśpiewano uroczyste „Te Deum” w podziękowaniu Bogu za piękną świątynię. Słowa podziękowania ks. kan. Marian Ofiara skierował w stronę parafian, fundatorów, wykonawców i wszystkich wspierających pracą, ofiarą i modlitwą dzieło budowania i upiększania świątyni. Na życzenie dobrodziejów nie wymienił nikogo z imienia i nazwiska, bo jak powiedział jeden z nich: „Przecież to robimy dla siebie”. W ten sposób widać, jakie bliskie są związki parafian z ich kościołem i głęboka świadomość, że kościół budowany jest także dla kolejnych pokoleń. Na koniec uroczystej liturgii pełnej wymownych treści, a jednocześnie historycznego wydarzenia bp Andrzej wręczył proboszczowi dokument potwierdzający konsekrację świątyni.