W Parku Wielokulturowym Stara Kopalnia – Centrum Nauki i Sztuki w Wałbrzychu miała miejsce uroczystość poświęcenia i instalacji figurki Świętej Barbary. Wykonana z piaskowca figura przywędrowała do Wałbrzycha z Niemiec na przełomie roku 1989/1990 jako dar górników niemieckich dla polskich związkowców z kopalni „Thorez” (później „Julia”) a teraz znalazła dla siebie honorowe miejsce na kopalnianej podziemnej trasie turystycznej przy zejściu do wyrobiska górniczego. Na uroczystość licznie przybyli górnicy zarówno z dawnej Kopalni Węgla Kamiennego „Julia”, jak i górnicy z innych wałbrzyskich kopalń. Obecni byli również przedstawiciele władz miasta, wałbrzyskiego duchowieństwa oraz dyrekcja i pracownicy Starej Kopalni. Ks. Tadeusz Wróbel, proboszcz parafii św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny, zanim poświęcił figurkę św. Barbary, przypomniał, że w Wałbrzychu choć już od bez mała dwudziestu lat węglowe kopalnie nie funkcjonują, to jednak miasto do dziś ma charakter górniczy i tak będzie dopóki są ludzie, którzy w nich pracowali i żywa pozostaje pamięć o górniczej historii miasta. Wspominał również swoje doświadczenia z pracy duszpasterskiej z górnikami, kiedy spotykał się zarówno z radosnymi, jak i często tragicznymi wydarzeniami związanymi z niebezpieczną pracą w kopalniach. Wielu górników z czcią zwracało się do swej patronki – św. Barbary o opiekę i by szczęśliwie mogli wyjechać po pracy na powierzchnię i powrócić do swych domów.

Na terenie dawnej kopalni „Julia” (obecnie Stara Kopalnia) znajduje się druga figura św. Barbary, którą 4 grudnia 1980 r. poświęcił ks. Tadeusz Rybak, ówczesny biskup pomocniczy wrocławski. To wydarzenie związane było z protestem społecznym i tworzącym się związkiem zawodowym „Solidarność”. Od tamtego czasu w wałbrzyskich kopalniach oficjalnie można było oddawać cześć górniczej Patronce, bowiem do 1980 r. lokalne władze komunistyczne i dyrekcje wałbrzyskich kopalń nie dopuszczały do eksponowania religijnych symboli związanych z kultem św. Barbary. W 1980 r. wykonano z żeliwa 12 figurek i rozdzielono je w wałbrzyskich zakładach pracy związanych z górnictwem. Do dziś zachowało się z nich już tylko kilka, m. in. ta w Starej Kopalni.