Reklama

Niedziela Świdnicka

Klasztorne rekolekcje Domowego Kościoła

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W dniach 11-13 listopada w klasztorze Ojców Sercanów pw. Chrystusa Króla w Polanicy-Zdroju odbyły się rekolekcje Wspólnoty Domowego Kościoła Rejonu Wałbrzyskiego. Ich tematem było „Miłosierdzie wychowujące źródłem uzdrowienia”. Uczestnicy rekolekcji – małżeństwa z Domowego Kościoła – przyjechały głównie z diecezji świdnickiej, m.in. z Wałbrzycha, Szczawna-Zdroju, Boguszowa Gorc, Kudowy-Zdroju, Kłodzka, ale także z Lubina, Wrocławia, Krakowa oraz Białegostoku. Moderatorem rekolekcji był ks. Przemysław Budziński SAC, na co dzień pracujący w pallotyńskiej parafii pw. św. Franciszka z Asyżu w Wałbrzychu. W programie trzydniowych rekolekcji znalazło się wiele punktów zapewniających uczestnikom dobre i owocne przeżycie pobytu w klasztorze: Eucharystie, konferencje, modlitwy wspólnotowe, celebracja sakramentu pokuty, adoracja Krzyża, modlitwa uwielbienia, a nadto spacery, spotkania w grupach, rozmowy. Codziennie o godz. 15 odmawiana była Koronka do Miłosierdzia Bożego. Każdy uczestnik mógł liczyć na osobistą rozmowę z księdzem moderatorem.

Reklama

W swoich konferencjach i kazaniach ks. Przemysław Budziński SAC mówił m.in. o miłosierdziu i pokucie, która jest źródłem miłosierdzia i nawrócenia. – Wydawałoby się, że po całym Roku Bożego Miłosierdzia powiedziano na ten temat wszystko i właściwie można zająć się już czym innym. Jednak chrześcijanin, dla którego wiara nie jest pustym słowem, nigdy nie powinien zapominać o Bożym Miłosierdziu, które ma zmieniać nasze myślenie o życiu, ma przekonywać wszystkich o wielkim darze Boga dla każdego człowieka. Ta świadomość stanowi bowiem fundament życia każdego człowieka. Kto odrzuca tę prawdę, nie będzie mógł wiele osiągnąć, a z czasem życie będzie dla niego jedynie udręką i egzystencją pozbawioną sensu. Bez zrozumienia Bożego Miłosierdzia świat często jawi się bowiem człowiekowi jako beznadziejna rzeczywistość, gdzie zło przyćmiewa dobro. Czy serce człowieka jest przekonane o Bożym Miłosierdziu? – zadawał pytanie ks. Przemysław. – Przyjęcie tego Bożego daru często bywa dla współczesnego człowieka trudne. Każdy człowiek powinien jednak uwierzyć, że to miłosierdzie jest również jego udziałem, że jest tego godzien – bo Bóg tego właśnie pragnie. Ale czym jest miłosierdzie?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Jedno z hebrajskich definicji miłosierdzia „hesed”, oznacza pełną łaski i miłości relację osób, które są sobie „wierne na zasadzie wewnętrznego zobowiązania, a więc także – każda z nich – na zasadzie wierności sobie samej” (Jan Paweł II). To słowo opisuje stosunek Boga do Izraela w Starym Testamencie, kiedy Żydzi łamali zawarte przymierze. Wierność Boga jednak trwa – w księdze Ezechiela Pan mówi: „Ja czynię to nie z waszego powodu, Izraelici, ale ze względu na moje święte imię” (Ez 36,22). Kiedy człowiek łamie sam przymierze z Bogiem, to dla Boga ono nadal trwa, jest On jemu wierny. Bóg jest wierny pomimo ludzkiej niewierności, nie cofa swego przymierza i swej obietnicy i wciąż przekonuje grzesznika o Jego mocy miłości miłosiernej w życiu każdego człowieka. Powiedziano kiedyś o Miłosierdziu Bożym: „Ono nie jest odruchem serca na ten moment. Tu chodzi o taką postawę, która pokazuje rzeczywistą determinację i niesamowitą konsekwencję. Wbrew temu jak się człowiek zachowuje, jak reaguje, wbrew jego dwuznaczności. Bóg jest konsekwentnie uparty w swojej miłości do człowieka. Wbrew wszystkiemu”. I dalej: „Nikt nie jest stracony. Miłość Boga jest silniejsza niż ludzki grzech. Bóg nie rozdaje cukierków grzecznym dzieciom, ale podnosi w górę tych, którzy dotknęli dna” (słowa bp. Grzegorza Rysia).

Reklama

Papież Franciszek podaje swoją definicję miłosierdzia w książce „Miłosierdzie to imię Boga”: „Miłosierdzie to zachowanie Boga, który przytula, to ofiarowanie się Boga, który przyjmuje, który pochyla się, by przebaczyć”.

Dalej rekolekcjonista wyjaśniał, że każdy z nas jest zaproszony do doświadczenia miłosierdzia. – Bóg Miłosierny podnosi każdego z dna naszego życia. To jest to miłosierdzie, o którym chcemy dzisiaj pamiętać.

Reklama

Nie wolno przy tym zapominać o istocie pokuty w naszym życiu. Kiedy grzeszymy i upadamy, Kościół zachęca do aktu pokuty, która daje nam sposobność do naszego osobistego nawrócenia. Kiedy sobie uświadomimy nasze odwracanie się od Boga, zdajemy sobie także sprawę, jak wiele codziennie dla człowieka czyni Miłosierny Bóg. Wewnętrzna pokuta chrześcijanina może wyrażać się w bardzo zróżnicowanych formach. Pismo Święte i Ojcowie Kościoła kładą nacisk szczególnie na trzy formy: post, modlitwę i jałmużnę (por. Tb 12,8; Mt 6,1-18). Wyrażają one nawrócenie w odniesieniu do samego siebie, do Boga i do innych ludzi. Obok radykalnego oczyszczenia, jakiego dokonuje chrzest lub męczeństwo, wymienia się jako środek otrzymania przebaczenia grzechów: wysiłki podejmowane w celu pojednania się z bliźnim, łzy pokuty, troskę o zbawienie bliźniego (por. Jk 5,20), wstawiennictwo świętych i praktykowanie miłości, która „zakrywa wiele grzechów (1 P 4,8)”. Katechizm Kościoła Katolickiego w punkcie 1435 naucza: „Nawrócenie dokonuje się w życiu codziennym przez czyny pojednania, troskę o ubogich, praktykowanie i obronę sprawiedliwości i prawa (por. Am 5,24; Iz 1,17). To także wyznanie win braciom, upomnienie braterskie, rewizję życia, rachunek sumienia, kierownictwo duchowe, przyjmowanie cierpień, znoszenie prześladowania dla sprawiedliwości. Najpewniejszą drogą pokuty jest wzięcie każdego dnia swojego krzyża i pójście za Jezusem (por. Łk 9, 23)”. Kościół w swoim nauczaniu zachęca także każdego z wierzących do podejmowania życia w ascezie, czyli w rezygnacji z czegoś dobrego i przyjemnego. Celem ascezy jest oczyszczenie od zła, życie podporządkowane nadrzędnemu celowi zbliżenia się do Boga przez pozytywne działania fizyczne i powstrzymanie się od negatywnych działań i niepotrzebnych satysfakcji. Materializm, który nie wierzy w ducha, nie może tym samym dostrzec sensu w ascezie. Do ducha ascezy jest bowiem zdolny jedynie człowiek wolny, który nie jest zniewolony grzechem – podsumował ks. Przemysław Budziński SAC.

Podczas konferencji o uwielbieniu ks. Przemysław zwracał uwagę na potrzebę uwielbienia Boga w życiu człowieka, nie tylko w tym, co udane, ale także poprzez to, co nieudane. Tematami poruszanymi podczas rekolekcji były również: „W miłosierdziu Bóg uzdrawia”, „Wytrwałość w modlitwie”, „Modlitwa – nieustanne przebywanie z Bogiem”. W czasie adoracji Krzyża uczestnikom rekolekcji przyświecała myśl św. Wincentego Pallottiego: „Boże, oszalałeś z miłości do mnie, jak ja bym mógł nie oszaleć z miłości do Ciebie”. Każdy z uczestników poprzez ucałowanie Krzyża symbolicznie przyjął Chrystusową Miłość, która dana jest każdemu człowiekowi i której nikt nie powinien odrzucać.

Rekolekcje spędzone w atmosferze klasztornego skupienia z pewnością pomogły członkom Wspólnoty Domowego Kościoła w ich duchowym przeżyciu.

Współcześni ludzie, na co dzień przemęczeni i zabiegani, szukają duchowości, powrotu do wewnętrznej harmonii. W pięknie położonym Centrum rekolekcyjnym w klasztorze Chrystusa Króla w Polanicy przez cały rok organizowane są różnego rodzaju rekolekcje i spotkania modlitewne umożliwiające odnajdywanie duchowych wartości.

2016-12-01 11:10

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Szkolne rekolekcje online w archidiecezji gnieźnieńskiej

[ TEMATY ]

rekolekcje

Gniezno

archidiecezja.pl

Archidiecezja gnieźnieńska przygotowała rekolekcyjną ofertę online dla dzieci i młodzieży. Filmy wraz ze scenariuszami i kartami pracy przygotowały siostry serafitki, księża i młodzież z KSM i LSO. Całość jest już dostępna na stronie www.archidiecezja.pl

Rekolekcje dla klas I-IV i V-VIII rozpoczęły się w tym tygodniu. Młodzież szkół ponadpodstawowych odbędzie je w Wielkim Tygodniu. Ponieważ przeprowadzenie skupienia w formie stacjonarnej jest w tym roku niemożliwe, archidiecezja gnieźnieńska przygotowała ofertę online, która jest już dostępna w stronie internetowej archidiecezji gnieźnieńskiej. Filmy publikowane są także na Facebooku i Twitterze.
CZYTAJ DALEJ

W dzisiejszej Ewangelii na plan pierwszy wysuwają się zawołania-prośby

2025-07-24 13:38

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Karol Porwich/Niedziela

Można się zgodzić, że w dzisiejszej Ewangelii na plan pierwszy wysuwają się następujące zawołania-prośby: „Panie, naucz nas!”, „Przyjacielu, użycz mi!”, „Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam”.

Jezus, przebywając w jakimś miejscu, modlił się, a kiedy skończył, rzekł jeden z uczniów do Niego: «Panie, naucz nas modlić się, tak jak i Jan nauczył swoich uczniów». A On rzekł do nich: «Kiedy będziecie się modlić, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo! Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto przeciw nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie». Dalej mówił do nich: «Ktoś z was, mając przyjaciela, pójdzie do niego o północy i powie mu: „Przyjacielu, pożycz mi trzy chleby, bo mój przyjaciel przybył do mnie z drogi, a nie mam co mu podać”. Lecz tamten odpowie z wewnątrz: „Nie naprzykrzaj mi się! Drzwi są już zamknięte i moje dzieci są ze mną w łóżku. Nie mogę wstać i dać tobie”. Powiadam wam: Chociażby nie wstał i nie dał z tego powodu, że jest jego przyjacielem, to z powodu jego natręctwa wstanie i da mu, ile potrzebuje. I Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a zostanie wam otworzone. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu zostanie otworzone. Jeżeli któregoś z was, ojców, syn poprosi o chleb, czy poda mu kamień? Albo o rybę, czy zamiast ryby poda mu węża? Lub też gdy prosi o jajko, czy poda mu skorpiona? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, to o ileż bardziej Ojciec z nieba udzieli Ducha Świętego tym, którzy Go proszą».
CZYTAJ DALEJ

Zimbabwe: duchowe wsparcie klarysek dla cierpiących

2025-07-25 18:30

[ TEMATY ]

klaryski

Zimbabwe

archiwum Sióstr Klarysek, Waterfalls, Zimbabwe/Vatican Media

Siostry klaryski z Waterfalls w Zimbabwe

Siostry klaryski z Waterfalls w Zimbabwe

Klaryski z Zimbabwe, choć są mniszkami klauzurowymi i w dużej mierze są niewidoczne, po cichu kształtują życie otaczających je ludzi przez modlitwę kontemplacyjną.

W świecie zranionym przez przemoc, niezrozumienie i niesprawiedliwość Zakon Ubogich Sióstr Świętej Klary w Zimbabwe dokonuje znaczących zmian w życiu wielu ludzi. Prowadząc ukryte życie modlitwy kontemplacyjnej, siostry wywierają głęboki wpływ na ludność tego afrykańskiego kraju.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję