Tajemnice Trzech Króli - nowa książka G. Górnego i J. Rosikonia
Czy wspomniani jedynie w Ewangelii św. Mateusz Trzej Królowie istnieli naprawdę, czy jest to piękna fantazja uczniów i naśladowców Jezusa? - odpowiedzi na to pytanie szukają znany autor książek religijnych Grzegorz Górny oraz wybitny fotograf Janusz Rosikoń. Książka popularnego tandemu "Trzej Królowie. Dziesięć tajemnic. Sekrety Bożego narodzenia" ukazała się w oficynie Rosikon press przy współpracy Fundacji "Orszaku Trzech Króli".
Grzegorz Górny zadaje na wstępie książki pytanie, czy Trzej Królowie byli historycznymi postaciami czy wytworem wyobraźni? - Odpowiada na nie w dziesięciu rozdziałach, w których wyjaśnia, kim był św. Mateusz, czy Ewangelie są wiarygodne, jak ustalić datę narodzin Jezusa Chrystusa, czy rzeczywiście narodził się On w Betlejem w czasie spisu ludności, kim był król Herod, kim byli Królowie - mędrcy i skąd pochodzili i czy Gwiazda Betlejemska naprawdę rozbłysła na przełomie dwóch epok?
Poza tekstami biblijnymi Autor cytuje historyków, archeologów, podróżników, astronomów. Ich badania pokazują, że przekaz biblijny jest bardzo precyzyjny i godny zaufania, że wiele razy poddany "testom" i na różny sposób weryfikowany, broni się znakomicie.
Górny zwraca uwagę na fakt, że jedynie Ewangelia wg św. Mateusza opisuje hołd, oddany Dziecięciu w Betlejem przez Trzech Mędrców i że nieproporcjonalnie do szczupłości przekazu inspirowali oni malarzy, pisarzy i innych twórców. Potwierdzeniem są reprodukcje wspaniałych dzieł Giotta, Caravaggia czy Petera Breugla. W publikacji czytelnik znajdzie także historię relikwii Trzech Króli, którą miała przywieźć w IV w. do Mediolanu cesarzowa Helena, po czym zrabował je cesarz Fryderyk Barbarossa i przekazał katedrze w Kolonii, gdzie spoczywają do dziś. Relikwiarz, umieszczony w specjalnie wybudowanej kaplicy, jest arcydziełem sztuki złotniczej. Wykonał go na przełomie XII i XIII w. mistrz Mikołaj z Verdun. Książka jest też wędrówką po miejscach, związanych z życiem Jezusa, autorzy zamieścili też fotografie (w większości autorstwa Janusza Tosikonia) i dzieła sztuki, które przybliżają czytelnikom realia z czasów Chrystusa.
Górny przypomina, że uroczystość Epifanii, czyli Objawienia Pańskiego, jest najstarszym świętem, obchodzonym przez Kościół pierwszych wieków, zaś ówcześni chrześcijanie pragnęli podkreślić, że Wcielony Bóg stopniowo objawia się całemu światu. Autor tekstu zwraca uwagę na metaforyczny aspekt przekazu o hołdzie Mędrców. "Mędrcy ze Wschodu byli figurami pielgrzymów, poszukiwaczy prawdy, którzy gotowi są wyruszyć w nieznane, by poznać Boga. Reprezentują bogactwo i władzę, a jednak padają w pokorze przed niemowlęciem. Prezentują właściwą hierarchie wartości, w której to, co duchowe i wieczne, przewyższa to, co ziemskie i doczesne".
O tym, że przekaz o Trzech Królach przemawia także do współczesnych Polaków świadczy fakt, że od 2009 r. z inicjatywy szkoły "Żagle" prowadzonej przez Stowarzyszenie "Sternik" 6 stycznia w Polsce organizowane są Orszaki Trzech Króli. Rok później powstała Fundacja "Orszak Trzech Króli", która pomaga w przygotowaniu wydarzenia. W 2014 r. były one zorganizowane w 187 miejscowościach i wzięło w nich udział ponad 700 tys. osób - dorosłych i dzieci. Zrodziła się więc nowa, katolicka tradycja.
Grzegorz Górny: Trzej Królowie. Dziesięć tajemnic, Rosikon press, Orszak Trzech Króli, Warszawa 2014.
Ludzki umysł wykonuje w każdej sekundzie ogromną ilość operacji. Umożliwia to niezwykle skomplikowany system połączeń neuronów. Wydaje się jednak, że nawet ten najdoskonalszy na świecie „komputer” nie bardzo potrafi sobie poradzić z prawdą obecną w naszej wierze o istnieniu „przed czasem” – zanim cokolwiek się stało. Tak istnieje „Ten, Który Jest” – Bóg: bez początku i bez końca, poza kategoriami przestrzeni i czasu, chociaż zechciał „w pełni czasu” objawić się stworzeniu w Osobie Boga-Człowieka Jezusa Chrystusa.
Wprawdzie język semicki jest bardzo konkretny, ale posługuje się nieraz obrazami ukazującymi duchową głębię. Takim obrazem jest opisywana w Księdze Syracydesa Mądrość Boża. Nosi ona wyraźne cechy osobowe, chociaż w potocznym rozumieniu mądrość jest „tylko” istotną cechą osoby. Oznacza ona faktyczne przebywanie Boga ze swoim ludem, ale też pozwala oczekiwać jeszcze wyraźniejszego przejawu Jego obecności w postaci Jednorodzonego Syna Bożego. Mądrość mówi o sobie samej, że jest stworzona „przed wiekami, na samym początku”, św. Jan natomiast zaświadcza o „Logosie” – Słowie, że jest Ono Bogiem i że „wszystko przez Nie się stało”. Pełnia Objawienia wyraża się właśnie w tych natchnionych wersetach prologu Janowej Ewangelii. Pan istnienia, Pan stworzenia i Pan życia ukazał się nam jako Dziecię narodzone w Betlejem, prosząc, byśmy przyjęli Go w takiej postaci i pozwolili Mu zamieszkać wśród nas. Dla tych, którzy wielkodusznie odpowiedzieli na tę prośbę, Jezus stał się „Światłem” wśród mroków, w jakich wędrowali ludzie, i „Mocą” do stawania się dziećmi Bożymi. Św. Paweł, przepełniony radością, wyśpiewał hymn uwielbienia wobec „Ojca Pana naszego Jezusa Chrystusa”, który z czystej miłości do stworzenia wybrał człowieka, zanim jeszcze cokolwiek zaistniało, aby obdarować go „wszelkim błogosławieństwem duchowym”, świętością i nieskalanym życiem, a na końcu udziałem w swojej chwale. Apostoł prosi, by Bóg zechciał obdarzyć swych wybranych mądrością do odkrycia tych cudownych tajemnic.
Dotykając tak wielkich prawd, sięgających przepastnych głębin natury Trójcy Świętej, uświadamiamy sobie prostotę ewangelicznego przesłania. Jest to, jak podpowiada Ojciec Święty Franciszek w swej adhortacji, radość rozgłaszania Tego, który nas odkupił, a zarazem dzielenie się tym, czym się samemu żyje, co stanowi dla nas wartość, co decyduje o naszym postępowaniu. Najważniejsze jest, że Bóg czyni wszystko z miłości. Czy staram się Go w tym naśladować?
Miały od 26 do 64 lat. Ginęły po kolei – w ciągu kilku miesięcy 1945 roku. Dlatego, że do końca pozostały z dziećmi - sierotami, z pacjentami w szpitalu, z osobami starszymi, które nie miały rodzin ani opieki. Z tymi wszystkimi, którzy nie byli w stanie się bronić ani uciekać przed Armią Czerwoną, która brutalnie wkroczyła wtedy na Ziemię Warmińską. Czy można zrozumieć postępowanie sióstr katarzynek?
Pracowały na całej Warmii, w różnych domach zakonnych i w różnych miejscach: domach dziecka, szpitalach, ośrodkach opieki. Gdy żołnierze sowieccy zaczęli zajmować te ziemie, ludzie zaczęli się masowo ewakuować. Nie mogło być na tych ziemiach dzieci, które nie miały rodziców, chorych bez własnych rodzin czy najstarszych mieszkańców. Takich osób nie opuściły jednak siostry katarzynki. Mimo że były przez czerwonoarmistów bite, gwałcone, torturowane – na przykład w szpitalnej piwnicy, gdzie szukały schronienia wraz ze swymi podopiecznymi. Te, które zostały wtedy z pacjentami, były wielokrotnie wykorzystywane przez Sowietów. Niektóre więziono, a potem zesłano w głąb ZSRR. Pracowały w łagrach, zmarły z wycieńczenia. Siostra, która zorganizowała ewakuację dzieci – zgromadziła je w grupie na dworcu kolejowym, sama zaś poszła szukać dla nich wody i pożywienia. Żołnierz Armii Czerwonej zastrzelił ją, gdy tylko wyszła na zewnątrz. Były siostry, które zginęły wskutek ciągnięcia ich za samochodem po ulicach Kętrzyna. Po zajęciu Gdańska przez Sowietów pod koniec marca 1945 r. rozpoczęły się mordy, grabieże i gwałty na miejscowej ludności. Ofiarą napaści padły też siostry katarzynki, które znalazły się w mieście po przymusowej ewakuacji macierzystego domu w Braniewie. Jak podaje KAI, 58-letnia siostra Caritina Fahl, nauczycielka i ówczesna wikaria generalna Zgromadzenia, ze wszystkich sił starała się bronić młodsze siostry przed gwałtem. Została straszliwie pobita, zmarła po kilku dniach. Takie były ich losy.
Odmówiliście wspólnie Różaniec święty – modlitwę, która, jak podkreślił św. Jan Paweł II, ma rys maryjny i serce chrystologiczne - wskazał Papież Leon XIV w przemówieniu na zakończenie majowej modlitwy różańcowej w Ogrodach Watykańskich.
Leon XIV podkreślił, że z radością dołączył do „czuwania modlitewnego na zakończenie maja, miesiąca poświęconego Maryi”. Jak zaznaczył, ta modlitwa „to gest wiary, który w prostocie i pobożności gromadzi nas pod matczynym płaszczem Maryi. W tym roku przywołuje on niektóre ważne aspekty Jubileuszu, który obchodzimy: uwielbienie, drogę, nadzieję, a przede wszystkim wiarę – rozważaną i wspólnie wyznawaną”. Cytując Jana Pawła II dodał, że modlitwa różańcowa „skupia w sobie głębię całego przesłania ewangelicznego” (List apostolski Rosarium Virginis Mariae, 16 października 2002, 1).
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1748635398.jpg)
