Widok wieży katedralnej z wypalonym hełmem jest bardzo smutny. Tragedia, która dotknęła nasz kościół katedralny w sobotę 1 lipca, uświadomiła nam, jak bardzo ważna dla gorzowian i wszystkich diecezjan jest matka wszystkich kościołów biskupstwa
Kościół pw. Najświętszej Maryi Panny i 11 tysięcy Dziewic, czyli dzisiejsza katedra, został zbudowany w drugiej połowie XIII wieku. Według powszechnie przyjmowanej wersji sama hala nawy głównej musiała powstać przed 1296 r. Masywną wieżę od zachodu dostawiono ok. 1300 r. Nie miała ona jeszcze barokowego hełmu, a pokryta była jedynie czterospadowym dachem.
Pierwszą poważniejszą ingerencją w wygląd gotyckiej wieży było umieszczenie na niej 15 lipca 1526 r. pierwszego w jej dziejach zegara. W takiej postaci wieża przetrwała do marca 1621 r., gdy została częściowo przebudowana i podwyższona o ośmioboczną nastawę zakończoną barokowym hełmem. Hełm, który został poważnie nadpalony, nie jest jednak tym oryginalnym z pierwszej połowy XVII wieku. Był on poważnie niszczony lub uszkadzany w latach: 1652, 1708 i choćby w 1763, kiedy to hełm odbudowano dopiero w 1781 r., a kolejne remonty wieży były w latach: 1780, 1782, 1798, 1805, 1880, 1899.
W latach 1823-25 na wieży prowadzono gruntowny remont. Zainstalowano piorunochron oraz najwyższe części wieży obłożono blachą cynkową.
Do 1908 r. na wieży swoje mieszkanie miał dzwonnik, którego zadaniem było ostrzeganie mieszkańców miasta przed pożarami i innymi zagrożeniami.
Po II wojnie światowej wieża znów stała się miejscem grzebalnym. Pochowani zostali w niej pierwsi biskupi gorzowscy Teodor Bensch i Wilhelm Pluta.
Poważne prace restauracyjne i konstrukcyjne prowadzono na wieży katedralnej w latach 1991-95. Cegły zostały wówczas oczyszczone i cała wieża otrzymała „świeższy” wygląd. Ostatnie prace na wieży katedralnej były w latach 2006-07, kiedy to udostępniono ją zwiedzającym, a także zamontowano iluminację wieży.
Pożar z 1 lipca dopisał nowy rozdział do burzliwych dziejów katedralnej wieży.
Z osobami życia konsekrowanego spotkał si bp Adrian Put
W Gorzowie Wlkp. odbyło się dziś spotkanie formacyjno-opłatkowe dla osób życia konsekrowanego z północnej części diecezji.
Z siostrami zakonnymi, dziewicami i wdowami konsekrowanymi spotkał się bp Adrian Put oraz referent ds. formacji sióstr zakonnych w rejonie północnym, a zarazem delegat biskupa diecezjalnego ds. indywidualnych form życia konsekrowanego ks. Krzysztof Hojzer. Spotkanie odbyło się w domu Sióstr Maryi Niepokalanej w Gorzowie Wielkopolskim.
Sądzę, że każda kobieta ma w sobie coś, co sprawia, że jest tajemnicza. Być może w moim przypadku owa tajemniczość bardziej rzuca się w oczy. Pewnie jest tak dlatego, że przez długi czas żyłam niejako w cieniu odwiecznej Tajemnicy, czyli Jezusa z Nazaretu.
Według tradycji kościelnej, sięgającej II wieku, mój mąż Kleofas był bratem św. Józefa. Dlatego też od samego początku byłam bardzo blisko Świętej Rodziny, z którą się przyjaźniłam. Urodziłam trzech synów (Jakuba, Józefa i Judę Tadeusza - por. Mt 27,56; Mk 15,40; 16,1; Jud 1).
Jestem jedną z licznych uczennic Jezusa. Wraz z innymi kobietami zajmowałam się różnymi sprawami mojego Mistrza (np. przygotowywaniem posiłków czy też praniem). Osobiście nie znoszę bylejakości i tzw. prowizorki. Zawsze potrafiłam się wznieść ponad to, co zwykłe i pospolite. Stąd też lubię, kiedy znaczenie mojego imienia wywodzą z języka hebrajskiego. W przenośni oznacza ono „być pięknym”, „doskonałym”, „umiłowanym przez Boga”. Nie chciałabym się przechwalać, ale cechuje mnie spokój, rozsądek, prostolinijność, subtelność i sprawiedliwość. Zawsze dotrzymuję danego słowa. Bardzo serio traktuję rodzinę i wszystkie sprawy, które są z nią związane.
Wytrwałam przy Panu aż do Jego zgonu na drzewie krzyża (por. J 19, 25).
Wiedziałam jednak, że Jego życie nie może się tak zakończyć! Byłam tego wręcz pewna! I nie myliłam się, gdyż za parę dni m.in. właśnie mnie ukazał się Zmartwychwstały - Władca życia i śmierci! Wpatrywałam się w Jego oblicze i wsłuchiwałam w Jego słowa (por. Mt 28,1-10; Mk 16,1-8). Poczułam wtedy radość nie do opisania. Chciałam całemu światu wykrzyczeć, że Jezus żyje!
Czyż nadal jestem tajemnicza? Jestem raczej świadkiem tajemniczych wydarzeń związanych z życiem, śmiercią i zmartwychwstaniem Jezusa Chrystusa. One całkowicie zmieniły moje życie. Głęboko wierzę, że mogą one również zmienić i Twoje życie. Wystarczy tylko - tak jak ja - otworzyć się na dar łaski Pana i z Nim być.
Prezydium Konferencji Episkopatu Polski skierowało kolejne pismo do Prezesa Rady Ministrów dotyczące odpowiedzi na wniosek o udzielenie informacji publicznej, przesłany do Premiera Donalda Tuska 17 lutego br.
24 marca br. Prezydium KEP otrzymało odpowiedź na wniosek złożony 17 lutego br. do Prezesa Rady Ministrów, w którym członkowie Prezydium KEP zawarli m.in. pytanie, dlaczego dotychczas nie został opublikowany w Dzienniku Ustaw wyrok Trybunału Konstytucyjnego RP z dnia 27 listopada 2024 r., stwierdzający nielegalność a zarazem niekonstytucyjność w całości, ze względów formalnych, rozporządzenia Ministra Edukacji z dnia 26 lipca 2024 r.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
