Uczniowie, grono pedagogiczne, przedstawiciele władz powiatowych reprezentowanych przez Marię Milejską – członka zarządu, władz gminnych w osobie burmistrza Artura Janosika oraz zaproszeni goście, po Mszy św. w pilickiej kolegiacie przemaszerowali w towarzystwie Orkiestry Dętej z Dzwono-Sierbowic do budynku liceum, gdzie zaprezentowano życiorys tej niezwykłej kobiety.

Zebrani goście mieli okazję obejrzeć zainscenizowane przez uczniów scenki – epizody z życia królowej Elżbiety, której zasługi dla miasta Pilicy były nieocenione. Warto dodać, że przed główną uroczystością, która odbyła się w poniedziałek 20 listopada, nauczyciele i uczniowie liceum odwiedzili szereg miejsc związanych z królową Elżbietą, a wśród nich m.in. Łańcut, jej drugą obok Pilczy rodową siedzibę, następnie Sanok, gdzie odbyły się w roku 1417 królewskie zaślubiny. Kolejną miejscowością na trasie był Sobień, miejsce uczty weselnej, i wreszcie Wawel, gdzie w kaplicy Batorego, miejscu spoczynku doczesnych szczątków królowej, odprawiona została Msza św. Pamięć o niezwykłej Piliczance jest wciąż żywa w społeczności szkoły i miasteczka.

Pół wieku tradycji

Pilicka szkoła szczyci się ponad pięćdziesięcioletnią tradycją. Czuje się w niej ducha dawnych wieków. Szkolnictwo w Pilicy ma bardzo bogatą przeszłość, której korzenie sięgają początków XV wieku. Już w 1409 r. działała tu szkoła parafialna, która mieściła się na wzgórzu za kościołem farnym św. Jana Ewangelisty. Jak wielką wagę przywiązywano wówczas do nauki oraz poziomu kształcenia w pilickiej szkole, świadczy spora liczba piliczan, którzy w XV wieku studiowali w Akademii Krakowskiej. Jeden z nich, Jan z Pilczy – został nawet w XV wieku rektorem tejże uczelni. W późniejszych latach szkoła przechodziła różne koleje losu, jednak cały czas istniała. Przetrwała nawet trudne lata zaborów. Uczyły się w niej na równych prawach dzieci chrześcijańskie i żydowskie. Po odzyskaniu niepodległości ciągłość szkolnictwa w Pilicy nie została przerwana. Powstała Publiczna Szkoła Powszechna Miejska. Ponadto z inicjatywy Feliksa Borysławskiego 1 września 1917 r. zostało powołane do życia 4-klasowe Progimnazjum Ogólnokształcące-Koedukacyjne. Po wybuchu II wojny światowej, gdy rodzi się tajne nauczanie, w Pilicy zaczynają działać tajne komplety w zakresie szkoły średniej. Po zakończeniu wojny, 27 kwietnia 1947 r. Gmina Rada Narodowa postanowiła wybudować nową szkołę, zaś 7 lipca 1945 r. Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Olkuszu wystosowało do Wydziału Oświaty Prezydium Wojewódzkiego RN w Krakowie pismo potwierdzające potrzebę utworzenia w Pilicy liceum. 1 września 1956 r. odbyło się uroczyste otwarcie nowej szkoły. W ciągu 50 lat istnienia liceum ukończyło ponad 1000 absolwentów. Wielu z nich zdobyło wyższe wykształcenie i zasila dziś szeregi pracowników m.in. oświaty wszystkich szczebli, służby zdrowia, sądownictwa, administracji państwowej, duchowieństwa.

W roku szkolnym 2005/2006, 13 lutego 2006 r. liceum przeprowadziło się do nowo wybudowanego gmachu. Tym samym po raz pierwszy od momentu powstania oddzieliło się od szkoły podstawowej. – Jesteśmy nowocześni, skomputeryzowani, zreformowani. Stanowimy wraz z technikum zespół szkół. Ale wciąż mamy te same ambicje: być szkołą przyjazną uczniowi, poszerzać horyzonty, spełniać marzenia – zaznacza dyrektor szkoły, mgr Anna Woźniczko.

Królowa Elżbieta z Pilczy

Patronka szkoły Elżbieta wiele zrobiła dla rozwoju rodzinnej Pilicy. Zostając królową, rozsławiła miejscowość, z której pochodziła, wszak do dzisiaj mówi się o niej „królowa Elżbieta z Pilczy”. Dokończyła też rozpoczęte przez swoich rodziców dzieło lokacji miasta i budowę kościoła parafialnego w Pilicy pw. św. Jana Chrzciciela. Założyła (przed rokiem 1417) przy nowej parafii kolegium pięciu kapelanów, w celu „wzmocnienia życia religijnego duchowieństwa i ludu”. Stanowiska te obsadzał rektor Akademii Krakowskiej w porozumieniu z pilickim proboszczem. Do zasług Królowej należy także założenie szkoły parafialnej w Pilicy. – Elżbieta była postacią niezwykłą, potrafiącą stawić czoła różnym przeciwnościom losu. Była bez wątpienia kobietą odważną, dobrą matką i żoną, potrafiła być prawdziwą partnerką życiową dla jednego z najpotężniejszych monarchów europejskich. Dbała również o rozwój miejscowości do niej należących i o ich mieszkańców. Ze względu na to zasługuje na pamięć. Jest wspaniałą patronką naszej szkoły – podkreśla Pani Dyrektor.