Jubileusz parafii Miłosierdzia Bożego w Sokołowie Podlaskim
Dwie ważne rocznice świętowano w parafii Miłosierdzia Bożego w Sokołowie Podlaskim – 25-lecie istnienia parafii oraz 25-lecie kapłaństwa ks. Krzysztofa Kisielewicza
Mszy św. odpustowej 8 kwietnia br. przewodniczył bp Antoni Dydycz, koncelebrowali ks. Stanisław Bogusz, pierwszy proboszcz parafii i budowniczy sanktuarium, ks. Krzysztof Kisielewicz – obecny proboszcz, ks. inf. Jan Sobechowicz, ks. Łukasz Gołębiewski – dyrektor Caritas Diecezji Drohiczyńskiej, ks. Jerzy Cudny – dziekan siemiatycki, ks. Andrzej Sochal – dyrektor KRP, ks. Włodzimierz Soszyński oraz ks. Sławomir Gaworek. W uroczystości wzięli udział przedstawiciele władz: starosta sokołowski Leszek Iwaniuk z zastępcą Martą Sosnowską, burmistrz Sokołowa Bogusław Karakula wraz z zastępcą Krzysztofem Dąbrowskim, wójt gminy Sokołów Podlaski Marcin Pasik, przedstawiciele urzędów, szkół, przedszkoli i instytucji działających na terenie parafii, przedstawiciele Ochotniczych Straży Pożarnych oraz licznie zgromadzeni parafianie i przybyli z tej okazji goście. Uroczystość uświetnił śpiew chóru parafialnego, scholi młodzieżowej Misericordias, scholi dziecięcej Arka Miłosierdzia, orkiestry strażackiej oraz asysty liturgicznej.
Reklama
W wygłoszonej homilii bp Antoni Dydycz nawiązał do pobytu w Rosji, przybliżył tamtejszą rzeczywistość – brak świątyń oraz kapłanów, co utrudniało rozwój duchowy katolików. Kościół bez kapłana nie jest pełny, nie pozwala w pełni przeżywać wiary, nie ma możliwości korzystania z sakramentów. Podwójny jubileusz obchodzony 8 kwietnia w Sokołowie Podlaskim skłania do dziękowania Bogu za dar kapłaństwa i możliwość wyznawania wiary w pięknej świątyni. Dodatkowo kościół ten jest sanktuarium Bożego Miłosierdzia, a miłosierdzie to światło, które wskazuje nam, jak mamy patrzeć na ziemię i postępować w czasie całego życia. Ksiądz biskup zachęcił również do dziękowania Bogu za opiekę nad nami, za wolność Ojczyzny, za możliwość wyznawania wiary.
Po zakończeniu procesji eucharystycznej odśpiewano uroczyste „Te Deum”, a następnie przedstawiciele instytucji, parafian i działających wspólnot skierowali życzenia oraz zapewnienie o dalszej chęci działania na rzecz szerzenia Miłosierdzia Bożego. Ks. proboszcz Krzysztof Kisielewicz wręczył nagrody za szczególną pomoc i współpracę w szerzeniu kultu Miłosierdzia Bożego dla Krystyny Świerczewskiej, Mariusza i Anny Złotkowskich oraz Zbigniewa i Anny Bakun wraz z synami Tomaszem i Markiem. Na pamiątkę 25-lecia parafii wydano także książkę zawierającą wspomnienia, modlitwy i świadectwa „Tak Bóg wzniósł ten przybytek. 25 lat Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Sokołowie Podlaskim”.
3 lipca 1993 r., decyzją bp. Władysława Jędruszuka w Sokołowie Podlaskim erygowano parafię Miłosierdzia Bożego. W latach 1995-2008 trwała budowa nowej świątyni, w tym czasie rolę kościoła parafialnego pełnił drewniany kościół pw. św. Rocha, przeniesiony z ul. Kosowskiej w 1980 r. Uroczysta konsekracja nowej świątyni miała miejsce 5 października 2008 r., wtedy również kościół podniesiono do rangi sanktuarium Miłosierdzia Bożego.
Siostry ze Zgromadzenia Córek św. Franciszka Serafickiego, świętujące 90. rocznicę powstania, dziękowały za półtora wieku od momentu urodzenia ich założyciele – bł. ks. Antoniego Rewery. Z tej okazji w Sandomierzu odbyło się sympozjum oraz dziękowano Bogu podczas Eucharystii
Zgromadzenie Córek św. Franciszka Serafickiego swoje początki czerpie z ruchu tercjarskiego bardzo mocno rozwiniętego i czynnie działającego w latach międzywojennych ubiegłego wieku. Wielkim propagatorem tercjarstwa i założycielem zgromadzenia sióstr franciszkanek był ks. Antoni Rewera, kapłan i społecznik Sandomierza oraz męczennik z Dachau. – W związku z obchodami rocznicy powstania zgromadzenia 27 października w Katolickim Domu Kultury w Sandomierzu, odbyło się sympozjum poświęcone duchowości i działalności założyciela, ks. Antoniego Rewery oraz posłudze sióstr „Rewerzanek”. W pierwszym wykładzie ks. Waldemar Gałązka mówił o zaangażowaniu ks. Rewery w sprawy życia Kościoła lokalnego, podkreślając jego rolę w pracach Sądu biskupiego, jako seminaryjnego wychowawcy oraz pełniącego wiele funkcji w ramach Kurii diecezjalnej – informuje ks. Tomasz Lis, rzecznik Kurii.
Kto jest patronem leśników? Pewien niemal jestem, że mało kto zna właściwą odpowiedź na to pytanie. Zapewne wymieniano by postaci św. Franciszka, św. Huberta. A tymczasem już od ponad pół wieku patronem tym jest św. Jan Gwalbert, o czym - przekonany jestem, nawet wielu leśników nie wie. Bo czy widział ktoś kiedyś w lesie, czy gdziekolwiek indziej jego figurkę, obraz itd.? Szczerze wątpię.
Urodził się w 995 r. (wg innej wersji w 1000 r.) w arystokratycznej rodzinie we Florencji. Podczas wojny między miastami został zabity jego brat Ugo. Zgodnie z panującym wówczas zwyczajem Jan winien pomścić śmierć brata. I rzeczywiście chwycił za miecz i tropił mordercę. Dopadł go przy gospodzie w Wielki Piątek. Ten jednak błagał go o przebaczenie, żałując swego czynu i zaklinając Jana, by go oszczędził. Rozłożył ręce jak Chrystus na krzyżu. Jan opuścił miecz i powiedział: „Idź w pokoju, gdzie chcesz; niech ci Bóg przebaczy i ja ci przebaczam” (według innej wersji wziął go nawet do swego domu w miejsce zabitego brata). Kiedy modlił się w pobliskim kościółku przemówił do niego Chrystus słowami: „Ponieważ przebaczyłeś swojemu wrogowi, pójdź za Mną”. Mimo protestów rodziny, zwłaszcza swojego ojca, wstąpił do klasztoru benedyktynów. Nie zagrzał tu jednak długo miejsca. Podjął walkę z symonią, co nie spodobało się jego przełożonym. Wystąpił z klasztoru i usunął się na ubocze. Osiadł w lasach w Vallombrosa (Vallis Umbrosae - Cienista Dolina) zbudował tam klasztor i założył zakon, którego członkowie są nazywani wallombrozjanami. Mnisi ci, wierni przesłaniu „ora et labora”, żyli bardzo skromnie, modląc się i sadząc las. Poznawali prawa rządzące życiem lasu, troszczyli się o drzewa, ptaki i zwierzęta leśne. Las dla św. Jana Gwalberta był przebogatą księgą, rozczytywał się w niej, w każdym drzewie, zwierzęciu, ptaku, roślinie widział ukrytą mądrość Boga Stwórcy i Jego dobroć. Jan Gwalbert zmarł 12 lipca 1073 r. w Passigniano pod Florencją. Kanonizowany został w 1193 r. przez papieża Celestyna III, a w 1951 r. ogłoszony przez papieża Piusa XII patronem ludzi lasu. Historia nadała mu także tytuł „bohater przebaczenia” ze względu na wielkie miłosierdzie, jakim się wykazał. Założony przez niego zakon istnieje do dzisiaj. Według jego zasad żyje około 100 zakonników w ośmiu klasztorach we Włoszech, Brazylii oraz Indiach.
Jana Paweł II przypominał postać Jana Gwalberta. W 1987 r. w Dolomitach odprawił Mszę św. dla leśników przed kościółkiem Matki Bożej Śnieżnej. Mówił wówczas: „Jan Gwalbert (...) wraz ze swymi współbraćmi poświęcił się w leśnym zaciszu Apeninów Toskańskich modlitwie i sadzeniu lasów. Oddając się tej pracy, uczniowie św. Jana Gwalberta poznawali prawa rządzące życiem i wzrostem lasu. W czasach, kiedy nie istniała jeszcze żadna norma dotycząca leśnictwa, zakonnicy z Vallombrosa, pracując cierpliwie i wytrwale, odnajdywali właściwe metody pomnażania leśnych bogactw”. Papież Polak wspominał św. Jana także w 1999 r. przy okazji obchodów 1000-lecia urodzin świętego. Mimo to jego postać zdaje się nie być powszechnie znana. Warto to zmienić.
Emerytowany profesor Uniwersytetu Przyrodniczego im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu, leśnik i autor wspaniałych książek na temat kulturotwórczej roli lasu, Jerzy Wiśniewski, od wielu już lat apeluje i do leśników i do Episkopatu o godne uczczenie tego właściwego patrona ludzi lasu. Solidaryzując się z apelem zacnego profesora przytoczę jego słowa: „Warto by na rozstajach dróg, w rodzimych borach i lasach stawiano nie tylko kapliczki poświęcone patronowi myśliwych, ale także nieznanemu patronowi leśników. Będą to miejsca należnego kultu, a także podziękowania za pracę w lesie, który jest boskim dziełem stworzenia. A kiedy nadejdą ciemne chmury związane z pracą codzienną, reorganizacjami, bezrobociem, będzie można zawsze prosić o pomoc i wsparcie św. Jana Gwalberta, któremu losy leśników nie są obce”.
Redakcja portalu TOK FM zamieściła na swojej stronie sprostowanie do nieprawdziwych informacji zawartych w artykule „Raport NIK ws. Funduszu Sprawiedliwości. Ks. Olszewski i o. Rydzyk zwrócą miliony?” z 26 maja bieżącego roku. „Nie jest prawdą, iż Fundacja Lux Veritatis miała nielegalnie wydatkować pieniądze z Funduszu Sprawiedliwości. Raport Najwyższej Izby Kontroli nie zawiera takich ustaleń” – podała redakcja portalu.
26 maja tego roku na portalu tokfm.pl pojawił się artykuł „Raport NIK ws. Funduszu Sprawiedliwości. Ks. Olszewski i o. Rydzyk zwrócą miliony?”. Zawierał on nieprawdziwe informacje. Redakcja zamieściła sprostowanie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
