Jan Eudes urodził się 14 listopada 1601 r. w rodzinie wieśniaczej, w Ry (Normandia). Po ukończeniu szkoły podstawowej wstąpił do kolegium jezuickiego w Caen. W 1623 r. wstąpił do Oratorium Jezusa – został przyjęty przez jego założyciela kard. Piotra de Berulle. W 1625 r. przyjął święcenia kapłańskie, następnie jako wędrowny kaznodzieja przez 44 lata (1632-76) głosił rekolekcje, misje, słowo Boże.

W 1643 r. założył własne zgromadzenie misyjne (eudystów). Był wielkim apostołem nabożeństwa do Serca Pana Jezusa i Serca Maryi, które było dotąd zarezerwowane tylko dla wybranych. Rozpowszechniał wśród ludu i duchowieństwa obrazy i obrazki Najświętszych Serc oraz modlitwy i pobożne wezwania.

W 1650 r. Jan Eudes założył bractwo Serc Jezusa i Maryi. W Coutance wystawił pierwszy kościół ku czci Najświętszych Serc. W traktacie „O Najświętszym Sercu Jezusa” napisał: „(On) Chce zatem, aby wszystko, co jest w Nim, żyło i panowało w tobie: Jego duch w twoim duchu, Jego serce w twoim sercu, wszystkie władze Jego duszy we wszystkich władzach twojej duszy, i aby w ten sposób spełniały się w tobie słowa: «Chwalcie i noście Boga w waszym ciele» oraz: «Życie Jezusa niech objawia się w was»”.

Zmarł w Caen 19 sierpnia 1680 r. Został beatyfikowany w 1909 r. przez papieża Piusa X. Uroczystej kanonizacji dokonał jego następca – Pius XI w Roku Świętym 1925.

„Droga świętości, którą on sam podążał i którą ukazywał swoim uczniom, była oparta na niezachwianej ufności w miłość objawioną przez Boga ludzkości w kapłańskim Sercu Chrystusa i w macierzyńskim Sercu Maryi” – powiedział o św. Janie Eudesie papież Benedykt XVI.