Po 36 latach od erygowania parafii w podkieleckich Nowinach 20 października bp kielecki Jan Piotrowski poświęcił ukończony kościół parafialny, dedykowany Chrystusowi Odkupicielowi
Towarzyszy nam dziś radość i duma – mówili parafianie tłumnie zgromadzeni na uroczystościach. Budowa świątyni trwała od 2001 r. Dziś to okazały, piękny kościół w pełni spełniający wszelkie potrzeby do kultu religijnego.
Uroczystość
Witając licznie przybyłych kapłanów, władze samorządowe, gości, siostry zakonne i parafian ks. kan. Józef Kubicza powiedział: „Nadszedł piękny dzień, w którym pragniemy ofiarować Panu Bogu świątynię. Jest ona owocem pragnień, modlitw, pracy i ofiar wielu ludzi, a nade wszystko jest ona znakiem Bożego błogosławieństwa. Tutaj spotkała się miłość Pana Boga z naszą miłością. Praca, którą wykonaliśmy, jest świadectwem naszej wiary i miłości wobec Boga i współczesnego świata” .
Biskup Jan poświęcił ściany świątyni i zebranych. Ołtarz został namaszczony, a następnie zapłonęło na nim kadzidło. Namaszczenia zacheuszek dokonał proboszcz ks. Kubicza. Przy ołtarzu zapalono światło – jako symbol Żywego Jezusa.
W homilii bp Jan przypomniał początki nowińskiej parafii, zaznaczając że tę historię tworzyli wierni i duszpasterze, którzy trudzili się nad wzniesieniem tej świątyni dedykowanej Chrystusowi Odkupicielowi. Podkreślił, że ten tytuł jest wyjątkowy ponieważ „odnosi się do istoty naszej wiary, bo Bóg objawia się w Jezusie Chrystusie, naszym Panu i Odkupicielu”
Reklama
– Ośrodkiem wszechświata i historii jest Chrystus Odkupiciel. Do Niego i ku Niemu zwracają się ludzkie myśli i pragnienia, myśli wszystkich ludów i narodów – mówił. – Podkreślił, że ta „świątynia jest otwarta dla wszystkich, którzy szukają prawdy i sensu życia”. Zaznaczył że najpiękniejszą ozdobą tej świątyni są sami parafianie, którzy się w niej gromadzą.
– Kochajcie waszą świątynię, w której jest tak wiele waszego trudu i ofiary, modlitwy i nadziei, ale jeszcze bardziej dlatego, że tutaj jest Żywy Jezus Eucharystyczny – prosił zebranych.
Ks. kan. Józef Kubicza na zakończenie Mszy św. podziękował bp. Janowi Piotrowskiemu za poświęcenie świątyni, budowniczym, architektom, wykonawcom i swoim parafianom – za ogrom pracy, ofiary i zaangażowanie.
Historia
Reklama
Ośrodek duszpasterski w Nowinach powstał ze względu na rozrastające się osiedle, w którym zamieszkiwali robotnicy zatrudnieni głównie w Cementowni Nowiny i innych zakładach przemysłowych we wrześniu 1982 r. Już w 1983 r., dzięki staraniom duszpasterza ks. Henryka Byszewskiego bp Stanisław Szymecki poświęcił plac pod budowę kaplicy. Najbliższe kościoły na Słowiku i w Chęcinach były zbyt daleko. Osobna parafia została wydzielona z parafii na Słowiku i w Chęcinach i erygowana 16 października 1983 r. przez bp. Stanisława Szymeckiego. Najpierw parafianie gromadzili się w kaplicy, a od 2009 r., z chwilą przeniesienia Najświętszego Sakramentu, jej miejsce przejął nowy kościół parafialny pw. Chrystusa Odkupiciela. Wybudowano go według projektu architekta Włodzimierza Cichonia, wnętrza zaprojektowała architekt Aneta Barańska. W głównym ołtarzu znajduje się obraz Chrystusa Odkupiciela, nawach bocznych ołtarze Jezusa Miłosiernego i Matki Bożej Częstochowskiej. W oknach – witraże z motywami świętych i błogosławionych wykonane przez pracownię Furdyny.
Przygotowania
Parafia przygotowała specjalną publikację – „Kronikę parafii w Nowinach”. Jej autorem jest ks. dr Tomasz Gocel. Uroczystości poprzedziły misje święte, które prowadzili redemptoryści. Nauki misyjne oscylowały wokół odnowienia i umocnienia wiary, tematyki rodziny i małżeństwa. Był specjalny dzień dla chorych i cierpiących oraz podniesienie Krzyża Misyjnego. W parafii istnieją schola dziecięca Iskierki Boże i młodzieżowa, Grupa Modlitewna Rodzin, Róże Różańca, Apostolat Maryjny, ministranci. Wspólnota parafialna liczy ok. 3400 wiernych. Rozrasta się Zgórsko, gdzie sprowadzają się nowe rodziny, samo osiedle zamieszkuje dużo osób starszych – zauważa proboszcz.
– Nie spodziewałam się, że doczekam że takie dzieło zostanie po nas. Jesteśmy bardzo wdzięczni naszym duszpasterzom. Ks. Byszewski przyszedł na pola ze zbożem, a postawił świątynię i uczył nas wrastania w wierze. Ludzie są bardzo zgrani, zarówno jeśli chodzi o pracę jak i różne działania duszpasterskie. Życzliwi i chętnie pomagają. Od początku mamy cudownych proboszczów i wikarych. W tym roku mija 34. rok mojej pracy jako doradcy życia rodzinnego w parafii św. Józefa. Piętnaście lat temu w naszej parafii założyłam Grupę Modlitewną Rodzin św. Józefa. Mamy regularne czuwania w kościel pw. Świętej Trójcy w Kielcach w intencji powołań i w kaplicy Boga Ojca w intencji Ojczyzny – powiedziała Teresa Zwierzchowska.
Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i Świętych Aniołów Stróżów w Lidzbarku Welskim
W 23. roku istnienia parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i Świętych Aniołów Stróżów w Lidzbarku Welskim Pan Bóg pozwolił wiernym i duszpasterzom przeżywać radość konsekracji kościoła. Świątynia jest owocem wiary parafian, wieloletniego trudu i ofiar oraz cierpliwego oczekiwania na uwieńczenie wszystkich tych starań
Uroczystość poświęcenia kościoła i ołtarza odbyła się 29 czerwca o godz. 15.
Konsekratorem i przewodniczącym ceremonii był biskup toruński Andrzej Suski. Mszę św. koncelebrowali proboszcz ks. kan. Marian Wiśniewski oraz licznie zaproszeni kapłani, wśród których byli również ci, co przed laty posługiwali w parafii, i ci, którzy z niej pochodzą.
Eucharystia rozpoczęła się procesyjnym wejściem pocztów sztandarowych szkół lidzbarskich, Strzeleckiego Bractwa Kurkowego, Ochotniczej Straży Pożarnej i grup parafialnych oraz służby liturgicznej i duchowieństwa do nieoświetlonego i nieozdobionego kościoła. Ks. kan. Marian Wiśniewski przedstawił początki istnienia parafii, a następnie poprosił Księdza Biskupa o dokonanie konsekracji świątyni. W imieniu osób, które fizyczne pracowały przy budowie kościoła, głos zabrali Mariola i Michał Cander.
Bp Andrzej Suski pobłogosławił wodę i pokropił nią wiernych oraz ściany kościoła i obnażony ołtarz, po czym nastąpiła Liturgia Słowa. Komentatorem poszczególnych części liturgii konsekracji był kleryk Piotr Śliwiński. W homilii bp Andrzej zwrócił szczególną uwagę na ołtarz – miejsce, na którym sprawowana jest Najświętsza Ofiara Jezusa Chrystusa. To właśnie na ołtarzu kapłański trud osiąga swój szczyt. Od ołtarza Pan Jezus kieruje ważne słowa, które kiedyś zostały wypowiedziane w Wieczerniku. Od ołtarza płynie ku wiernym błogosławieństwo. Ksiądz Biskup podkreślił, że „przez konsekrację oddajemy świątynię na zawsze Bogu po to, aby nas w niej gromadził, uświęcał i obdarzał swoimi łaskami. Ta świątynia powstała z tęsknoty ludzi tej dzielnicy za Panem Bogiem. Ofiary wspólnoty i te materialne oraz te niewymierne, jak dary modlitwy i cierpienia, są wpisane w każdą cząstkę tego kościoła. Każdy element tej świątyni jest wołaniem dla wszystkich pokoleń, że człowiek nie może się obejść bez Boga”. Kaznodzieja wyraził wdzięczność wobec Boga za to, że pobłogosławił budowie, którą szczęśliwie zakończono, wobec proboszcza, który „od początku prowadził budowę i wiele nocy nie przespał, kiedy trzeba było podejmować ważne decyzje”. Słowa podziękowania skierował również do współpracowników: księży wikariuszy, rady parafialnej, inżynierów, projektantów, artystów oraz tych, którzy modlitwą i ofiarą przyczynili się do powstania kościoła.
„Drodzy Bracia i Siostry, zbudowaliście piękną świątynię, z której możecie być dumni, ale najważniejsze zadanie nie zostało jeszcze zakończone. Oprócz murów mamy budować także Kościół żywy, świątynię w naszych sercach i rodzinach, budować wspólnotę, która będzie się tu gromadzić jako rodzina dzieci Bożych. W tej rodzinie ma być wzajemna miłość i nikt nie może być z niej wykluczony. Nikt ochrzczony nie może też obojętnie przechodzić obok swojej parafii” – mówił bp Andrzej. Na zakończenie homilii zapewnił o swojej modlitwie za wszystkich zgromadzonych na Liturgii i prosił o wspólną modlitwę, aby tworzyć żywą świątynię w Panu, tak jak oczekuje tego Jezus Chrystus.
Po Wyznaniu wiary odśpiewano Litanię do Wszystkich Świętych. Modlitwą tą wierni prosili o wstawiennictwo świętych i błogosławionych przed tronem miłosiernego Boga. Następnie Ksiądz Biskup odmówił modlitwę poświęcenia kościoła i ołtarza, po czym namaścił krzyżmem świętym ołtarz i ściany kościoła. Kolejnym elementem liturgii było okadzenie ołtarza i ścian świątyni, które dokonało się poprzez umieszczenie wielkiej kadzielnicy na środku ołtarza. Namaszczenia i okadzenia ścian kościoła bp Andrzej dokonał wspólnie z proboszczem ks. kan. Wiśniewskim. Stanowiło to najważniejszą chwilę ceremonii.
Ostatnim elementem liturgii konsekracji było oświetlenie ołtarza i kościoła. W uroczystej procesji wniesiono paschał oraz świece, które zapalone przez Księdza Biskupa zostały umieszczone przy ołtarzu. W 6 miejscach świątyni umieszczono świece – zacheuszki, czyli znaki konsekracyjne potwierdzające przekazanie kościoła na własność Bogu. Następnie procesjonalnie wniesiono kwiaty, upiększając kościół. W procesji z darami ofiarnymi delegacja parafii przyniosła monstrancję, przedstawiciele Urzędu Miasta – kustodię, delegacja kółek różańcowych i Akcji Katolickiej – ofiary pieniężne, budowniczowie kościoła – kronikę parafialną, leśnicy – owoce lasu, a przedstawiciele lidzbarskich szkół – stuły.
Delegacja rodzin parafii podziękowała Księdzu Biskupowi za dar modlitwy i konsekrację kościoła. W imieniu wspólnoty parafialnej przedstawiciele rady duszpasterskiej na ręce ks. kan. Wiśniewskiego, budowniczego kościoła, złożyli bukiet 23 róż i podziękowanie za jego trud i poświęcenie. Na zakończenie przemówił Ksiądz Proboszcz, dziękując Księdzu Biskupowi oraz wszystkim za wszelką pomoc, obecność i modlitwę. Po tym w świątyni rozległy się gromkie brawa wiernych, którzy w ten sposób wyrazili radość i wdzięczność za możliwość uczestniczenia w tak historycznej chwili.
Wrażenie podczas spotkania robił kościół pełen kobiet
„Córka Głosu” – pod takim hasłem w sanktuarium w Otyniu odbyło się wielkopostne czuwanie dla kobiet.
Był czas na konferencję, modlitwę wstawienniczą, adorację Najświętszego Sakramentu i oczywiście Eucharystię. Czuwanie, które odbyło się 5 kwietnia, poprowadziła Wspólnota Ewangelizacyjna „Syjon” wraz z zespołem, a konferencję skierowaną do pań, które wyjątkowo licznie przybyły tego dnia na spotkanie, wygłosiła Justyna Wojtaszewska. Liderka wspólnoty podzieliła się w nim osobistym doświadczeniem swojego życia. – Konferencja jest zbudowana na moim świadectwie życia kobiety, która doświadczyła nawrócenia przez słowo Boże i która każdego dnia, kiedy to słowo otwiera, zmienia przez to swoją rzeczywistość. Składając swoje świadectwo chciałam zaprosić kobiety naszego Kościoła katolickiego do wejścia na tą drogę, żeby nauczyć się życia ze słowem Bożym i tak to spotkanie dzisiaj przygotowaliśmy, żeby kobiety poszły dalej i dały się zaprosić w tą zamianę: przestały analizować, zamartwiać się, tylko, żeby uczyły się tego, że głos Boga jest pierwszym źródłem życia, z którego czerpiemy każdego dnia. Taki jest zamysł tego spotkania, dlatego nazywa się ono „Córka Głosu” – mówi liderka Wspólnoty Ewangelizacyjnej „Syjon”.
Widok pustej Bazyliki św. Piotra robi duże wrażenie
Siostra Francesca Battiloro przeżyła największą niespodziankę swojego życia w wieku 94 lat, z których 75 lat spędziła jako wizytka za klauzurą. „Poprosiłam Boga: 'Chcę spotkać się z papieżem'. I tylko z Nim! Nikt inny... Myślałam, że to niemożliwe, ale to Papież przyszedł się ze mną spotkać. Wygląda na to, że kiedy Go o coś proszę, Pan zawsze mi to daje...”. Podczas pielgrzymki z grupą z Neapolu, s. Francesca Battiloro, siostra klauzurowa modliła się dzisiaj w Bazylice św. Piotra, gdy nagle spotkała papieża.
Zakonnica, która wstąpiła do klasztoru w wieku 8 lat, złożyła śluby w wieku 17 lat, w czasie, gdy jej życie było zagrożone z powodu niedrożności jelit. Dziś opuściła Neapol wczesnym rankiem z jednym pragnieniem: przeżyć Jubileusz Osób Chorych i Pracowników Służby Zdrowia w Watykanie. Wraz z nią przyjechała grupa przyjaciół i krewnych. Poruszająca się na wózku inwalidzkim i niedowidząca siostra Francesca - urodzona jako Rosaria, ale nosząca imię założyciela Zakonu Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny św. Franciszka Salezego, który, jak mówi, uzdrowił ją we śnie - chciała przejść przez Drzwi Święte Bazyliki św. Piotra. Biorąc pod uwagę jej słabą kondycję, pozwolono jej przeżyć ten moment całkowicie prywatnie, podczas gdy na Placu św. Piotra odprawiano Mszę św. z udziałem 20 000 wiernych.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
