Skoczek narciarski przed każdym startem nie wstydzi się publicznie przeżegnać – ufa, że Chrystus wesprze go w sportowym wysiłku. Doświadczony kierowca tira przed kolejną wielodniową podróżą z kosztownym ładunkiem czyni znak krzyża świętego. Profesor chirurg powierza swoje umiejętności Bogu przez przeżegnanie się, wierząc, że bez pomocy Boga nic się w życiu nie udaje.
Krzyż
Dla nich krzyż jest zawsze nadzieją we wszystkim, dzięki Chrystusowej Drodze Krzyżowej, o której najwięcej mówimy w Wielkim Poście. Wtedy w kościołach, w kapliczkach i przed przydrożnymi krzyżami szczególnie wyraźnie słyszalne są słowa starych pieśni wielkopostnych, jak choćby tej: „W krzyżu cierpienie, w krzyżu zbawienie,/ W krzyżu miłości nauka./ Kto Ciebie, Boże, raz pojąć może,/ Ten nic nie pragnie, nie szuka”.
A ileż ludzi cierpi samotnie, nie szukając Chrystusowej obecności w naszej doczesnej wędrówce przez życie:
– matka czuwająca przy szpitalnym łóżku śmiertelnie chorego dziecka;
– licealistka uzależniona od gier komputerowych, które sprawia, że w klasie jest najgorszą uczennicą;
– maturzysta wywodzący się z domu nowobogackich, którego nic w życiu nie interesuje, poza bezmyślnym spędzaniem czasu w towarzystwie narkomanów i lekkoduchów;
– samotna, młoda matka, która nie wie, kto jest ojcem jej dziecka;
Reklama
– aktorka występująca w przedstawieniach obrażających uczucia religijne Polaków;
– celebryta szczycący się tym, że już po raz czwarty się żeni…
Razem z Jezusem
Każdy w jakimś momencie swego ziemskiego pielgrzymowania znajdzie się na drodze krzyżowej, w której nikt mu nie pomoże. Ale warto na niej zobaczyć Syna Bożego niosącego krzyż i pomóc Mu go nieść, a przez to pomożemy samemu Zbawicielowi, a On w swojej Boskiej Mocy pozwoli nam rozwiązać swoje ziemskie problemy.
W okresie wielkopostnym Kościół daje nam znakomite narzędzia w celu naprawy naszego, nieraz bardzo pogmatwanego życia – rekolekcje, odprawienie Drogi Krzyżowej czy też uczestniczenie w nabożeństwach „Gorzkich żali”.
W Wielkim Poście łatwiej zauważyć Chrystusa upadającego pod krzyżem, bo nawet wiosna swoją powstającą do nowego życia przyrodą zaprasza wszystkich do odnowienia swego wnętrza, by wraz ze zmartwychwstałym Panem Jezusem cieszyć się sobą i najbliższymi. Łatwiej teraz zobaczyć w każdym bliźnim Jezusa Chrystusa i nigdy nie wstydzić się znaku naszej chrześcijańskiej nadziei – krzyża, który rozpoczyna nasze istnienie na ziemi i je kończy.
Prawdziwym grzechem jest żyć przekonaniem, że gdzie indziej żyje się lepiej, wygodniej, przyjemniej. Przekonanie, jakoby „wszędzie było dobrze tylko nie we własnym domu”.
W owym czasie przybliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie, mówiąc: «Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi». Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: «Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: „Ojcze, daj mi część własności, która na mnie przypada”. Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swoją własność, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie, i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał na służbę do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola, żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł: „Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu przymieram głodem. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mnie choćby jednym z twoich najemników”. Zabrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i wobec ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem”. Lecz ojciec powiedział do swoich sług: „Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i weselić się, ponieważ ten syn mój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”. I zaczęli się weselić. Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: „Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego”. Rozgniewał się na to i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedział ojcu: „Oto tyle lat ci służę i nie przekroczyłem nigdy twojego nakazu; ale mnie nigdy nie dałeś koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę”. Lecz on mu odpowiedział: „Moje dziecko, ty zawsze jesteś ze mną i wszystko, co moje, do ciebie należy. A trzeba było weselić się i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”».
Katastrofa pod Smoleńskiem odebrała Polsce 96 wybitnych rodaków, a jednak z tej wielkiej straty narodziła się wspólnota - powiedział w orędziu prezydent Andrzej Duda. Dodał, że 15 lat temu "wiele osób podjęło decyzję o zaangażowaniu się w sprawy publiczne".
"Katastrofa (...) odebrała Polsce 96 wybitnych rodaków, a jednak z tej wielkiej straty narodziła się wspólnota. W tamtych pamiętnych dniach wiele osób podjęło decyzję o zaangażowaniu się w sprawy publiczne. Powstały oddolne inicjatywy społeczne i płaszczyzny współpracy na rzecz dobra wspólnego" - oświadczył Duda.
Od kiedy krzyż zaczęto przedstawiać jako Drzewo Życia? Z czym jest to związane i jakie ma znaczenie? Jak słowa Pisma Świętego odnajdywać w formie przedstawianego krzyża? Wyjaśnia to w swojej najnowszej książce o. Eugeniusz Grzywacz, pijar, historyk sztuki.
Artykuł zawiera fragment książki „Krzyż. Historia odkrywana w dziejach sztuki”, wyd. eSPe.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
