Reklama

Felietony

Poradnik na czas szczególny

Prawdziwa odwaga polega na rozsądnej ocenie sytuacji i na konsekwentnym działaniu.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Koniec biadolenia, nadchodzi czas porządkowania świata wokół. Nikt tego za nas nie zrobi. Musimy wrócić do normalnego życia, musimy się nauczyć normalnie żyć w czasie szalejącej burzy. Oto kilka praktycznych rad, które – jeśli je zastosujemy – pomogą nam przywrócić poczucie bycia sobą i odgonią niepotrzebne, bo obezwładniające, strachy.

Po pierwsze, nie słuchajmy puszczyków wieszczących armagedon. Będzie, co ma być, a każdy dzień życia jest bezcenny. Ktoś, kto nas straszy, ma w tym jakiś niedobry cel. Bądźmy więc rozsądni, przezorni, ale spokojni. Róbmy to, co mamy robić, a sprawy niezrozumiałe zostawiajmy Temu, który nas powołał na świat. Panika nigdy nie jest dobra, odbiera rozum i czyni z nas niewolników każdego, kto zaoferuje choćby iluzję bezpieczeństwa.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Po drugie, liczy się realny efekt działania, a nie ciągłe siedzenie w miejscu i zastanawianie się nad tym, „co by było, gdyby...?”. To, co zrobimy, będzie działało; to, od czego odstąpimy ze strachu albo z powodu zbędnych rozważań, po prostu się nie stanie.

Po trzecie, nie oglądajmy telewizji. Nadeszła pora, że media przestały informować, rzetelnie przekazywać informacje. Dziś wielkie media to po prostu tuby propagandowe; uprawiają indoktrynację w interesie swoich właścicieli i sił, aby mogły one działać i zarabiać pieniądze.

Reklama

Po czwarte, informacje o niechybnym końcu świata są przesadzone – koniec nastąpi wtedy, kiedy nastąpi, a dopóki to się nie wydarzy, trzeba robić swoje i zachowywać się przyzwoicie. Nic nie uzasadnia nadzwyczajnych emocji, oczekiwań i tanich proroctw.

Po piąte, sytuacje nadzwyczajne stają się pretekstem do zawieszania funkcjonowania uniwersalnych zasad. Kiedy wiele osób zaczyna tak czuć, sytuacja wokół istotnie staje się niezwyczajna i dzieją się rzeczy, których nie chcielibyśmy oglądać. Zasady obowiązują zawsze, a stają się istotne, gdy wszyscy zaczynamy przeżywać niecodzienne emocje. Obrona naszego świata polega na zachowaniu zasad, nawet wtedy, gdy wszyscy wokół ogłaszają ich zawieszenie.

Po szóste, świat kształtują ludzie ze swoim myśleniem, a gdy dzieje się odwrotnie, można mieć obawy, że tracimy kontrolę. A przecież mamy sobie czynić ziemię poddaną.

Po siódme, nie możemy dopuścić do wmówienia sobie, że drugi człowiek jest potencjalnym źródłem zagrożenia. To jedynie wpędzi nas w lęk i samotność, za którymi czekają już tylko depresja i alienacja.

Po ósme, nigdy nie możemy się pogodzić z tym, że istnieją nadzwyczajne okoliczności, które uzasadniają ograniczenie naszych praw i zwiększoną kontrolę nad naszą prywatnością.

Po dziewiąte, nasze ciała są świątynią Pana i jako takie nie mogą stanowić przedmiotu ingerencji polityków, samozwańczych „nadzorców naszego zdrowia” i „ekspertów”, którym ktoś wydał certyfikat uprawniający ich do naruszania tej świętości.

Po dziesiąte, pamiętajmy o tym, że oprócz Pana Boga nikt nie ma prawa mówić nam, jak mamy żyć, w co wierzyć i komu ufać. Nikt nie ma patentu na dyrygowanie naszym życiem. Wolność jest naszym obowiązkiem, a nie jedynie prawem.

Straszą nas coraz to nowymi zagrożeniami, tymczasem tylko od nas zależy, czy w to uwierzymy i pozwolimy się zdominować przez niezrozumiałe dekrety, przepisy i nowe służby. Wiem, że straszak światowej epidemii działa dużo mocniej niż zagrożenie terroryzmem... Musimy wzmóc naszą obywatelską kontrolę nad tym, kto, jak i w imię jakich wartości nami zarządza. Wobec nadzwyczajnych wydarzeń nie mamy prawa chować się w naszej prywatności. Teraz właśnie musimy być aktywni. Inaczej powstanie system, z którego będziemy się spowiadać przed naszymi potomkami. Odwaga nie polega na wymachiwaniu rękami i wrzaskach. Prawdziwa odwaga polega na rozsądnej ocenie sytuacji i na konsekwentnym działaniu, tak aby dać przykład innym. Bądźcie pewni, oni pójdą za wami. Nadchodzi czas prawdziwych liderów, mężczyzn, którzy obronią nie tylko swoje rodziny, ale także świat, który ktoś chce nam sprzątnąć sprzed nosa.

2020-06-17 11:09

Oceń: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Cięcia

Niedziela Ogólnopolska 50/2017, str. 43

[ TEMATY ]

felieton

fotostar/pl.fotolia.com

Trwają prace nad nowym budżetem Unii. Obecna perspektywa finansowa kończy się za dwa lata.
CZYTAJ DALEJ

#LudzkieSerceBoga: To pocieszające, kim dla Niego jesteś

[ TEMATY ]

#LudzkieSerceBoga

Monika Książek

Serce Jezusa, źródło wszelkiej pociechy… W Biblii wielokrotnie mowa jest o pocieszaniu. Temat pociechy powraca raz po raz zwłaszcza u proroków. W proroctwach Izajasza wyróżnia się nawet osobną część, zwaną Księgą Pociechy. Zaczyna się ona od słów: „Pocieszcie, pocieszcie mój lud! - mówi wasz Bóg” (Iz 40,1).

Do tej części Izajaszowego dzieła należą między innymi Pieśni o Słudze Pana – jedne z najważniejszych starotestamentalnych proroctw o Mesjaszu. Przez tego też proroka Pan Bóg wypowiada jedną z najbardziej poruszających obietnic dotyczących pocieszenia: „Radujcie się wraz z Jerozolimą, weselcie się w niej wszyscy, co ją miłujecie! Cieszcie się z nią bardzo wy wszyscy, którzyście się nad nią smucili, ażebyście ssać mogli aż do nasycenia z piersi jej pociech; ażebyście ciągnęli mleko z rozkoszą z pełnej piersi jej chwały. Tak bowiem mówi Pan: «Oto Ja skieruję do niej pokój jak rzekę i chwałę narodów - jak strumień wezbrany. Ich niemowlęta będą noszone na rękach i na kolanach będą pieszczone. Jak kogo pociesza własna matka, tak Ja was pocieszać będę. W Jerozolimie doznacie pociechy»” (Iz 66,10-13).
CZYTAJ DALEJ

Leon XIV do biskupów: pozwólmy, aby Dobry Pasterz nas głęboko odnowił

W obliczu wyzwań współczesnego świata, Papież Leon XIV wezwał biskupów do duchowej odnowy i powrotu do źródeł swojej misji. Podczas spotkania w Bazylice św. Piotra z okazji Jubileuszu Biskupów, Ojciec Święty przypomniał, że pasterze Kościoła są najpierw „owcami w trzodzie Pana”, wezwanymi do życia zakorzenionego w wierze, nadziei i miłości. Podkreślił też, że ich autorytet powinien rodzić się z jedności z Chrystusem, prostoty życia i gotowości do służby.

Papież na początku rozważania, przypomniał biskupom, że każdy z nich jest najpierw „owcą w trzodzie Pana, a dopiero potem pasterzem”. Dlatego też są oni zaproszeni do tego, aby przejść przez Drzwi Święte, które symbolizują Zbawiciela. „Aby prowadzić Kościół powierzony naszej trosce, musimy pozwolić się głęboko odnowić przez Niego, Dobrego Pasterza, by w pełni upodobnić się do Jego Serca i Jego misterium miłości” - wskazał.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję