Reklama

Niedziela Częstochowska

Nowa ewangelizacja w nowych czasach

Jak przekazywać Dobrą Nowinę w nowych, niełatwych czasach, naznaczonych lękiem o zdrowie, bezpieczeństwo i przyszłość? Zapytaliśmy o to wspólnotę Szkoły Nowej Ewangelizacji z Radomska.

Niedziela częstochowska 31/2020, str. V

[ TEMATY ]

ewangelizacja

Radomsko

spotkanie ewangelizacyjne

Damian Krawczykowski/Niedziela

Spotkanie ewangelizacyjne SNE w Radomsku

Spotkanie ewangelizacyjne SNE w Radomsku

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Szkoła Nowej Ewangelizacji powstała jako odpowiedź na słowa Jezusa: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16, 15). Jest także konsekwencją wezwania św. Jana Pawła II, który mówił o potrzebie ewangelizacji „nowej w swym zapale, w swych metodach, w swym wyrazie” – mówi Niedzieli ks. Grzegorz Piec, opiekun wspólnoty SNE z parafii św. Lamberta w Radomsku.

– W Szkole Nowej Ewangelizacji mogę doświadczyć żywej obecności Boga działającego w moim życiu każdego dnia, modlitwy wspólnotowej, wzrostu w wierze, formacji duchowej w różnych aspektach, a także nowych przyjaźni – przyznaje Anna Łacisz, jedna z członkiń wspólnoty.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Pandemia koronawirusa zmieniła życie społeczne, także w wymiarze religijnym. SNE stara się wypełniać swój charyzmat również w tych niełatwych czasach.

Reklama

– Czas pandemii pokazał nam, jak cenną, a zarazem kruchą wartością jest nasze zdrowie. Ciągle jest w nas wiele obaw i lęku o nasze życie. Słowo Boże, szczególnie Ewangelia, ukazuje nam Jezusa jako Tego, „który ma władzę” nad naszymi chorobami, obawami i lękiem – mówi ks. Grzegorz, ale dodaje: – Trzeba jednak zauważyć, że wielu ludzi dzisiaj tak mocno skoncentrowało się na zdrowiu fizycznym, że kompletnie zapomina o tym, co duchowe – o zbawieniu. A przecież Jezus powiedział: „Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł?” (Mt 16, 26). Dlatego jednym z wyzwań, które stoją dziś przed nową ewangelizacją, jest ukazywanie tego działania Bożego w naszym osobistym, rodzinnym i społecznym życiu, m.in. przez świadectwo osób, w których życiu Bóg objawia swą chwałę i działa.

Potrzebę ewangelizacji w czasach pandemii zauważają także członkowie SNE z Radomska. – Moim zdaniem najlepszymi sposobami na ewangelizację w obecnych czasach są świadectwo życia, spójność czynów z tym, co mówię, radość z Bożego działania i dzielenie się z innymi tym, czego Bóg dokonał i ciągle dokonuje w moim życiu. Otwieranie się na Ducha Świętego to istota, by z biernego katolika stać się żywym świadkiem realnie działającego Boga – zaznacza Jolanta Bąkiewicz.

– Dzięki spotkaniom wspólnoty SNE czuję wewnętrzny pokój i radość. W trudnych chwilach życia musimy zaufać Bogu i oprzeć się na Nim. Z koronawirusem bez Jezusa tym bardziej nie damy rady. Myślę, że modlitwą, pokorą i dobrym przykładem możemy dużo zmienić – mówi Niedzieli Anna Puczkowska.

– Szkoła Nowej Ewangelizacji za swoją „duszę” uznaje głębokie życie wewnętrzne. Jedną z metod ewangelizowania w SNE są organizowane kursy zewnętrzne (dla nowych osób, niezaangażowanych jeszcze w SNE). Takie kursy odbędą się w Radomsku w styczniu i kwietniu 2021 r. – mówi ks. Grzegorz Piec.

Wspólnota zaprasza także na otwarte spotkania modlitewne, które w czasie wakacji odbywają się w każdy czwartek o godz. 19 w kaplicy Matki Bożej Ostrobramskiej w wikariacie przy parafii św. Lamberta w Radomsku, a od września – w tym samym miejscu o godz. 19.45. – Zapraszamy także na wspólną Eucharystię w każdy trzeci czwartek miesiąca o godz. 19 w kościele św. Lamberta. Dziś bardzo mocno potrzebujemy duchowego odrodzenia i nowego spotkania z Chrystusem jako osobistym Panem i Zbawicielem – dodaje opiekun wspólnoty.

2020-07-28 10:38

Oceń: +2 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

"Co chcesz, abym Ci uczynił?" - wieczór adoracji i uwielbienia w Radomsku

[ TEMATY ]

Radomsko

adoracja

uwielbienie

facebook.com/Parafia-pw-św-Maksymiliana-w-Radomsku

"Co chcesz, abym Ci uczynił?" - tym cytatem rozpoczyna się zaproszenie parafii św. Maksymiliana w Radomsku na wyjątkowy wieczór adoracji i uwielbienia.

- Jeżeli chcesz usłyszeć te słowa od Jezusa, to serdecznie zapraszamy Cię na kolejny wieczór adoracji/uwielbienia zakończony indywidualnym błogosławieństwem - czytamy w zaproszeniu na facebookowym proflu parafii.
CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

[ TEMATY ]

św. Katarzyna Sieneńska

Giovanni Battista Tiepolo

Św. Katarzyna ze Sieny

Św. Katarzyna ze Sieny
W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne. Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej. Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia. Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie. Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy. Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską. Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej". Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała! Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła. Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża. Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.
CZYTAJ DALEJ

Arcydzieła malarstwa wystawione w Rzymie

2025-04-29 21:17

[ TEMATY ]

Rzym

Rok Święty 2025

Fot. Włodzimierz Rędzioch

Rok Święty 2025 jest wielkim wydarzeniem duchowych, ale jego organizatorzy zadbali, by miał również wymiar kulturalny. W Rzymie organizowany jest cykl wystaw zatytułowany „Otwarte niebiosa” – odbyły się już wystawy ikon oraz obrazów Marca Chagalla i Salvadora Dalí.

Natomiast w okresie świąt Wielkanocnych zorganizowano wystawę nawiązujące do tajemnicy Zmartwychwstania Chrystusa - w rzymskim kościele San Marcello al Corso można oglądać dwa arcydzieła malarstwa chrześcijańskiego: „Uczniowie Piotr i Jan biegnący do grobu w poranek Zmartwychwstania” Eugène’a Burnanda oraz „Wieczerza w Emaus” Rembrandta.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję