Na kilka dni przed piątą rocznicą katastrofy smoleńskiej, w samym środku kampanii wyborczej, radio RMF FM publikuje „nowe stenogramy”, jakie według dziennikarzy stacji mieli odczytać biegli. Odczyt znacznie różni się od poprzednich zapisów - stacja przekonuje, że poprzednie analizy (Instytutu Sehna i Laboratorium Policji) były wykonywane nie do końca prawidłowo.
Dopiero badanie kopii zarejestrowanej podczas specjalnej, dodatkowej wizyty w Moskwie w lutym 2014, miało przynieść przełom i aż o 1/3 „nowych zapisów”. A te wyglądają jak wrzutka na kilka dni przed rocznicą lub prowokacja w stylu, który zdążyliśmy już poznać podczas tych pięciu lat (pamiętne „newsy” o kłótni przed wejściem na pokład czy „jak nie wyląduję, to mnie zabije”).
Na stronach internetowych radia czytamy o ostatnich minutach z kokpitu tupolewa - wracają tezy z raportu MAK: oskarżenia o alkohol na pokładzie, naciski na pilotów i obecność gen. Błasika (niewymienionego z nazwiska, opisanego jako DŚP).
Premiera filmu fabularnego „Smoleńsk” w reż. Antoniego Krauze rozpoczęła się w poniedziałek wieczorem w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej w Warszawie. Wśród gości są: prezydent Andrzej Duda, premier Beata Szydło i prezes PiS Jarosław Kaczyński.
O okolicznościach odejścia Klary z tego świata możemy się dowiedzieć z opowiadań jej sióstr z klasztoru San Damiano, zachowanych w Aktach Procesu Kanonizacyjnego.
Przy końcu swego życia zawołała wszystkie swe siostry i z największą pilnością poleciła im Przywilej ubóstwa. Ogromnie pragnęła mieć zatwierdzenie bullą reguły zakonu, tak żeby mogła przycisnąć bullę do swych ust i potem dopiero umrzeć; i tak jak pragnęła, tak się stało, albowiem kiedy była już bliska śmierci, przybył jeden z braci z listem opatrzonym bullą. Ona wzięła ją z największą czcią i przycisnęła ją do ust, by ją pocałować. A potem, w dniu następnym, wspomniana pani Klara przeszła z tego życia do Pana, zaprawdę jasna, bez zmazy, bez cienia grzechu, do jasności wiecznego światła. Rzecz tę, sama świadek, wszystkie siostry i wszyscy inni, którzy poznali świętość jej, stwierdzają bez wahania1.
Kiedy miał pięć lat, brutalnie zamordowano mu mamę i tatę. Teraz biskup Mounir Khairallah często mówi, że przynosi z Libanu przesłanie przebaczenia.
Mówiąc o przebaczeniu maronicki biskup Mounir Khairallah nie porusza się jedynie w sferze pojęć - jest „praktykiem przebaczenia”. 13 września 1958 roku, mając niespełna pięć lat, stracił rodziców, którzy zostali brutalnie zamordowani. Stało się to w przededniu święta Podwyższenia Krzyża Świętego, które obchodzone jest w Libanie w szczególny sposób. Był to ogromny dramat dla niego i trzech braci, gdzie najmłodszy miał niecały rok.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
