Dekretem z 18 grudnia 1986 r. Jan Paweł II wyniósł go do godności biskupiej, a 15 lutego 1987 r. prymas Polski kard. Józef Glemp udzielił mu biskupich święceń. Biskup Piotr Skucha głosi Ewangelię i prowadzi wiernych do Chrystusa. Czyni to w mocy Ducha Świętego. W swoim herbie biskupim ma gołębicę symbolizującą Ducha Świętego oraz krzyż jerozolimski, który jest symbolem Kustodii Ziemi Świętej. Ukazanie właśnie takiego typu krzyża wiąże się z jego studiami w Jerozolimie, gdzie w 1978 r. obronił doktorat w Studium Biblicum Franciscanum. Jego dewizą są słowa: „Verbum Crucis Virtus Dei” (Nauka Krzyża Mocą Bożą).
Jubilat pochodzi z diecezji kieleckiej. Urodził się w Łaganowie, w parafii Proszowice. Ukończył Wyższe Seminarium Duchowne w Kielcach i przyjął święcenia kapłańskie w 1970 r. z rąk biskupa kieleckiego Jana Jaroszewicza. 15 lutego 1987 r. został biskupem pomocniczym diecezji kieleckiej. Ojciec Święty przyznał bp. Piotrowi Skusze tytularne biskupstwo w Segisamie. 5 lat później został mianowany biskupem pomocniczym nowo utworzonej diecezji sosnowieckiej. Studiował m.in. na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, Papieskim Instytucie Biblijnym „Biblicum” w Rzymie oraz Studium Biblicum Franciscanum w Jerozolimie. Jest wykładowcą, wybitnym kaznodzieją, autorem licznych artykułów teologicznych i biblijnych, cenionym przewodnikiem po Ziemi Świętej. Do ważniejszych jego publikacji należą m.in.: Ziemska ojczyzna Jezusa, Żydzi i judaizm w przepowiadaniu i katechezie Kościoła po II Soborze Watykańskim, artykuły teologiczne i biblijne zamieszczone w Kieleckim Przeglądzie Diecezjalnym oraz homilie zamieszczane we Współczesnej Ambonie.
Życzymy, aby Bóg nieustannie darzył Cię łaską zdrowia, dodawał siły i wytrwałości w trudach codziennej posługi pasterskiej. Święty Piotr Apostoł, jak niegdyś braci, niech teraz umacnia w wierze, wyprasza nadzieję i zachowa w miłości. Dziękujemy za otwartość na drugiego człowieka, uśmiech i wszelkie dobro. Zgodnie z Twoim zawołaniem biskupim niech Ukrzyżowany dodaje Ci mocy i siły w dźwiganiu codziennego krzyża.
Tak pięknym jubileuszem rzadko mogą pochwalić się parafie – mówił abp Stanisław Budzik w kościele pw. św. Mateusza Apostoła w Chłaniowie. Tamtejsza wspólnota świętowała 600-lecie istnienia
Początki parafii w Chłaniowie sięgają czasów króla Władysława Jagiełły. Ustanowił ją we wrześniu 1419 r. biskup łacińskiej diecezji chełmskiej Jan Biskupiec. Obecna świątynia, trzecia z kolei, pochodzi z połowy XVIII wieku. Wybudowano ją z fundacji ks. Władysława Zaleskiego i Adama Zaleskiego, wykorzystując pozostałą po poprzedniej świątyni kaplicę. Częściowo murowana, a częściowo drewniana, skrywa w odnowionym wnętrzu zabytkowe ołtarze i obrazy. Wielokrotnie restaurowana, jest wymownym świadectwem wiary wielu pokoleń mieszkańców rolniczych terenów. Do licznej niegdyś parafii obecnie należy ok. 1,5 tys. wiernych, którzy wraz z proboszczem ks. Jerzym Komą od wielu lat przygotowywali się do przeżywania tak wspaniałego jubileuszu. Rok temu wspólnota wzięła udział w rekolekcjach ewangelizacyjnych „Źródło” i adorowała kopię Krzyża Trybunalskiego z relikwiami Drzewa Krzyża; w ostatnim czasie wierni pielgrzymowali do Częstochowy, Wąwolnicy i Rzymu, by tam dziękować za wszelkie łaski i prosić o Boże błogosławieństwo.
27 września br. obchodzimy wspomnienie św. Wincentego á Paulo. Urodził się on 24 kwietnia 1581 r. w wiosce Pouy, w południowej Francji. Pochodził z rodziny wieśniaczej i miał czworo rodzeństwa. Dopiero
w 12. roku życia poszedł do szkoły. Mimo, że wcześniej zajmował się tylko wypasaniem owiec z nauką radził sobie bardzo dobrze i po szkole wstąpił do seminarium duchownego. W wieku 15 lat otrzymuje niższe
święcenia i dostaje się na uniwersytet w Saragossie w Hiszpanii. Święcenia kapłańskie przyjmuje w 1600 r., miał wówczas zaledwie 19 lat. Kontynuował studia w Tuluzie, Rzymie i Paryżu, kształcąc się
w dziedzinie prawa kanonicznego. Dobrze zapowiadająca się kariera młodego, zdolnego kapłana zmienia się w los niewolnika. W czasie podróży z Marsylii do Narbonne przez Morze Śródziemne został wraz z całą
załogą napadnięty przez tureckich piratów i przywieziony do Tunisu jako niewolnik. W ciągu dwóch lat niewoli miał czterech panów, ostatniego zdołał nawrócić. Obaj uciekli do Europy i zamieszkali w Rzymie.
Już wkrótce stał się wysłannikiem papieża Pawła V i trafił na dwór francuski, gdzie za sprawą królowej Katarzyny de Medicis przejął opiekę nad Szpitalem Miłosierdzia.
Na własne życzenie objął probostwo w miasteczku Chatillon-les-Dombes, gdzie zetknął się ze starcami, inwalidami wojennymi, chorymi i ubogimi. Aby im jak najlepiej służyć, powołał „Bractwo Miłosierdzia”,
a dla kobiet bractwo „Służebnic Ubogich”. W 1619 r. św. Wincenty otrzymał dekret mianujący go generalnym kapelanem wszystkich galer królewskich. Święty przeprowadzał wśród galerników
misje i dbał o poprawę warunków życia. W 1625 r. powołał „Kongregację Misyjną” zrzeszającą kapłanów. Papież Urban VIII zatwierdził nowe zgromadzenie w 1639 r. Nowa rodzina zakonna
zaczęła rozrastać się i objęła swoją opieką szpital dla trędowatych opactwa Saint-Lazare. Celem zgromadzenia, które dziś nosi nazwę Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego á Paulo jest głoszenie
Ewangelii ubogim.
W 1638 r. wraz ze św. Ludwiką de Marillac św. Wincenty założył żeńską rodzinę zakonną znaną dziś pod nazwą Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia (szarytki), której charyzmatem była praca z ubogimi
i chorymi w szpitalach i przytułkach.
Święty zmarł w domu zakonnym św. Łazarza w Paryżu 27 września 1660 r. W roku 1729 papież Benedykt XIII wyniósł Wincentego do chwały błogosławionych, a papież Klemens XII kanonizował go w roku
1737. Papież Leon XIII ogłosił św. Wincentego á Paulo patronem wszystkich dzieł miłosierdzia. Do Polski sprowadziła misjonarzy w 1651 r. jeszcze za życia Świętego królowa Maria Ludwika, żona króla
Jana II Kazimierza.
W Polsce prowadzili 40 parafii. W naszej diecezji ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo (CM) pochodzi bp Paweł Socha, a misjonarze św. Wincentego pracują w Wyższym Seminarium Duchownym
w Paradyżu, Gozdnicy, Iłowej, Przewozie, Skwierzynie, Słubicach, Trzcielu i Wymiarkach. Siostry Szarytki mają swoje domy w Gorzowie Wielkopolskim, Skwierzynie i Słubicach.
11 października 2025 roku odbędzie się 17. Międzynarodowe Forum Tato.Net w Kielcach, wyjątkowe wydarzenie gromadzące ojców. W tym roku tematem forum będzie ojcostwo, które buduje odporność. Rozmawiamy o tym z Marcinem Kwaśnym - odtwórcą głównej roli św. Maksymiliana w filmie „Triumf serca", aktorem, który w ubiegłym roku prowadził Galę Max wieńczącą Forum Tato.Net.
Tematem tegorocznego Forum Tato.Net jest obecność, która buduje odporność. Jak Pan stara się być tatą obecnym także wtedy, gdy emocji w domu jest bardzo dużo?
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
