Reklama

Wiadomości

Dyzio marzyciel i proza życia

Z Izabelą Antosiewicz – autorką książki Nakarm, naucz i puść wolno, propagatorką rodzicielstwa opartego na Treningu Mocnych Stron oraz matką trójki dorosłych dzieci – o niesztampowych talentach i tropieniu wyjątkowych cech u naszych dzieci rozmawia Magdalena Prokop-Duchnowska.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Magdalena Prokop-Duchnowska: Większości z nas talent kojarzy się z konkretnymi zdolnościami – lingwistycznymi, matematycznymi albo artystycznymi. Tymczasem Instytut Gallupa talentem nazywa naturalnie powtarzający się wzorzec myślenia, odczuwania i reagowania. Co to właściwie znaczy?

Izabela Antosiewicz: Istnieje naukowa hipoteza, że rodzimy się z ok. 100 mld neuronów, które do 3. roku życia łączą się na 15 tys. różnych sposobów (każdy z nich ma tyle połączeń synaptycznych). Potem mózg to optymalizuje – najsłabsze wycina, a najsilniejsze wzmacnia, tworząc coś na kształt sieci ścieżek, dróg i autostrad neuronowych. Te dominujące połączenia uwidaczniają się – często już we wczesnym dzieciństwie – w konkretnych cechach osobowości, które Instytut Gallupa definiuje jako talenty, czyli naturalny potencjał tkwiący w każdym człowieku. Wśród talentów dziecięcych wymieniane są m.in.: niezawodność, współzawodnictwo, odkrywczość, zorganizowanie, wiara w siebie, centrum uwagi czy nastawienie na relację.

Jak rozpoznać tak definiowany talent? Podasz jakiś przykład?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Weźmy pod lupę chociażby współzawodnictwo – dziecko z tym talentem przejawia silną potrzebę rywalizacji, porównywania wyników i bycia na podium. W efekcie większość spraw, zadań i zabaw traktuje jak grę albo zawody. Zwycięstwo jest jego jedynym celem, a porażka – dotkliwym i bolesnym ciosem, na który reaguje często nerwami, krzykiem i płaczem.

Wielu rodzicom – a już w szczególności tym, którzy unikają konfliktów i szukają spokoju oraz harmonii – do głowy by nie przyszło, że nieustająca chęć konkurowania może być darem. Tymczasem współzawodnictwo często idzie w parze z dużą ambicją, silną samodyscypliną i potrzebą doskonalenia się. Człowiek rywalizujący zwykle jest świadomy siebie, zna swoje mocne i słabe strony, dzięki czemu potrafi realnie ocenić szanse na zwycięstwo i zdecydować, w jakie aktywności chce się zaangażować, a na jakie szkoda mu tracić czasu. Jest też siłą napędową grupy – nie tylko motywuje do zwycięstwa, ale także daje innym przykład waleczności w drodze na szczyt.

Według Instytutu Gallupa, bardzo ważną rolę w diagnozowaniu talentów odgrywa przypatrywanie się dziecku w różnych sytuacjach. Instytut wymienia nawet konkretne „punkty obserwacyjne”, z których dane cechy są najlepiej widoczne.

Reklama

Ponieważ badanie talentów Clifton StrengthsExplorer można wykonać dopiero po ukończeniu przez dziecko 10. roku życia, w przypadku małych dzieci zaleca się wdrożenie obserwacji, czyli tzw. spottingu. Jednym z jego elementów jest przyglądanie się pragnieniom i dążeniom dziecka. Gdy syn/córka prosi nas o zwierzątko, zamiast z automatu odmówić, drążmy temat i dopytujmy. Lubię porównywać niewygodne prośby/zachowania do szczypioru. Mamy tendencję, by uporczywie ten szczypior ścinać, a nie zastanawiamy się, że i tak odrośnie, bo wyrasta przecież z cebuli. I to cebuli właśnie, a nie szczypiorowi, należy poświęcić całą swoją uwagę.

Jeśli więc martwisz się, że dziecko spędza wiele czasu przy komputerze, zainteresuj się tym, w co gra i czego w tej grze szuka – rywalizacji, okazji do strategicznego myślenia, a może przestrzeni do zaistnienia w społeczności? Potem spróbuj z dzieckiem znaleźć alternatywną aktywność, która będzie w stanie „nakarmić” odkrytą potrzebę.

Innym „punktem obserwacyjnym” dla talentów są umiejętności, których mały człowiek szybko i sprawnie się uczy oraz w których nieustannie się doskonali. Mogą to być też czynności, które pochłaniają go do tego stopnia, że potrafi wykonywać je godzinami, tracąc przy tym poczucie czasu, albo te, podczas których odczuwa silną motywację wewnętrzną i mentalne zadowolenie, a wtedy przybiega do rodzica po potwierdzenie swojej dumy.

A co, jeśli nie spodoba nam się to, co odkryliśmy?

Przy spottingu najważniejsza jest postawa ciekawości i otwartości na różnice. Ponieważ nasz mózg jest zaprogramowany na szukanie podobieństw, mamy problem z akceptacją inności. A gdyby tak przekonwertować myślenie – z rodzica rzeźbiarza, który chce ukształtować dziecko według własnej wizji, na ogrodnika, którego jedynym celem jest odkrycie rodzaju rośliny, z którą ma do czynienia, a potem pielęgnacja adekwatna do wymagań konkretnego gatunku?

Reklama

Warto spróbować postąpić wbrew naturze i przestać koncentrować się na podobieństwach, a zachwycić się tym, co nas odróżnia. Zamiast dusić talent w zarodku, „nakarmić” go i pomóc mu wzrosnąć. To trudne, bo mamy tendencję do widzenia w cechach dziecka przede wszystkim zagrożeń. „Dyzia Marzyciela” sprowadzamy na ziemię i uczymy twardego stąpania po niej. Dziecku, które uwielbia rywalizować i zwyciężać, tłumaczymy, że najważniejsza jest dobra zabawa, a nie pierwsze miejsce. Cichego „podgłaśniamy” i ośmielamy, a wrażliwemu usiłujemy założyć „utwardzającą zbroję”. Niestety, im bardziej negujemy talenty dziecka, tym mocniej będzie je ono manifestować. Albo gorzej – zacznie wierzyć, że to my mamy rację, i wyprze się własnej natury. Zauważyłaś, że dzisiaj nikt już nie próbuje przestawiać dziecka z lewej ręki na prawą? Jest więc nadzieja, że za 20 lat rodzicom nie będzie przychodziło do głowy rzeźbienie natury własnego dziecka.

Jak „karmić” talenty dziecka?

Przede wszystkim – należy akceptować jego emocje. Gdy urodzony zwycięzca rozpacza po doświadczeniu porażki, postaraj się nie negować trudnych uczuć, tylko przytul go i powiedz: „Rozumiem twój ból – wiem, jak bardzo zależało ci na wygranej”. Jeśli irytuje cię płaczliwość i emocjonalność dziecka z talentem opiekuńczości, tłumacz sobie, że masz w domu małego człowieka, który widzi i czuje więcej. Wyobraź sobie, że być może wychowujesz przyszłego założyciela hospicjum, który będzie miał kiedyś szansę przekuć swoją troskę w piękny dar dla świata.

Są cechy, które postrzegamy u dziecka z automatu pejoratywnie, nie zastanawiając się nad tym, że w dorosłym życiu te same cechy mogą być bardzo pożądane. To tak, jakbyśmy chcieli wychować asertywnego, pewnego siebie człowieka, ale póki co stale oczekiwali, by był grzecznym, spokojnym i posłusznym dzieckiem.

Reklama

Zamiast negować prawdę o dziecku, warto właściwie ukierunkować odkryty talent. Żądne rywalizacji dziecko można np. zachęcić do uprawiania sportu indywidualnego, typu tenis albo pływanie, dzięki czemu będzie mogło mierzyć się samo ze sobą. Dziecko z „nakarmionym” talentem współzawodniczenia nie będzie manifestować go w mniej pożądanych obszarach, czyli np. w relacjach z rodzicami albo rodzeństwem. O ile w przypadku talentu sportowego czy muzycznego oczywistością jest dla nas zakup korków piłkarskich albo instrumentu, o tyle ciężko nam zrozumieć, że najlepszą pomocą w rozwoju talentu opiekuńczości jest zapewnienie dziecku obiektu, na który będzie mogło przelać ogromne pokłady troski.

Akceptacja akceptacją, ale są też przecież złe postawy i zachowania, tzw. ciemne strony talentów, które wręcz potrzebują kształtowania i kierunkowania z naszej strony...

Żyjemy wśród ludzi, a więc oczywiste jest, że nie wychowujemy dzieci na dzikusów, tylko staramy się, żeby wzrastały w duchu obowiązujących norm społecznych i kulturowych. Jeśli jednak pojawia się niepożądane zachowanie, najlepiej w pierwszej kolejności sięgnąć do źródła, czyli wspomnianej wcześniej cebuli. Warto przy tym pamiętać, że wychowujemy przede wszystkim własnym przykładem. Dzieci są świetnymi obserwatorami i uczą się przez naśladowanie. Zastanówmy się: czy nie jest przypadkiem tak, że wymagamy od dzieci ścielenia łóżka, a sami zamykamy drzwi od sypialni, by ukryć zmiętą pościel? Albo czy nie oczekujemy od dzieci, by dbały o porządek w pokojach, podczas gdy sami nie jesteśmy w stanie utrzymać czystości w kuchni albo w biurze? Jeśli chcemy, żeby nasze dziecko było szczęśliwe, zgódźmy się na jego naturę i pozwólmy mu być sobą, a swoim zachowaniem dawajmy wzór pożądanych norm i postaw.

W jaki sposób odkrywanie talentów pomaga w wychowaniu szczęśliwego człowieka?

Koncentracja na mocnych stronach i szukanie dobra wpływa pozytywnie nie tylko na dziecko i jego przyszłość, ale i na nas, rodziców. Pomaga nam odkryć, docenić i pielęgnować piękno oraz wartość odmienności, dzięki czemu możemy być po prostu lepszymi, szczęśliwszymi rodzicami, a nasze dziecko może się czuć wreszcie przyjęte i akceptowane z całym bogactwem swojej osobowości.

2021-04-27 12:56

Oceń: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

W dzisiejszej Ewangelii mamy dwie różne sceny

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

commons.wikimedia.org

W dzisiejszej Ewangelii mamy dwie różne sceny. Pierwsza z nich ukazuje Chrystusa, który udziela apostołom daru Ducha Świętego i wraz z nim władzę odpuszczania grzechów. Mówi im: Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane. Druga z kolei scena koncentruje się na niedowiarstwie Tomasza, jednego z apostołów.

Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane». Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!» Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę». A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!» Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym». Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!» Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli». I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.
CZYTAJ DALEJ

Ukraina: siostry niosą pokój i radość pośród cierpienia i niepewności

2025-07-03 16:39

[ TEMATY ]

cierpienie

radość

Ukraina

siostry

Karol Porwich/Niedziela

W Krzywym Rogu w Ukrainie, w oblężonym regionie Dniepropietrowska, siostry Franciszkanki Misjonarki Maryi niosą pokój i radość mieszkańcom. Wśród nieustannych dźwięków syren przeciwlotniczych i codziennych trudów wojny, niestrudzenie wydają posiłki ubogim, wspierają miejscowe dzieci i poprzez muzykę tworzą chwile pocieszenia.

Na wschodzie Ukrainy, w samym środku wojny, Siostry Franciszkanki Misjonarki Maryi ucieleśniają swój franciszkański charyzmat, niosąc pokój w kontekście naznaczonym chaosem i niesprawiedliwością. Pomimo niepewności codziennego życia, ciągłego zagrożenia i zmęczenia spowodowanego syrenami przeciwlotniczymi, pozostają niezłomne w swojej misji.
CZYTAJ DALEJ

Huśtawki bocianie gniazdo – komfort wypoczynku na świeżym powietrzu

2025-07-04 12:35

[ TEMATY ]

huśtawki

bocianie gniazdo

komfort

świeże powietrze

Materiał sponsora

Huśtawka typu bocianie gniazdo

Huśtawka typu bocianie gniazdo

Huśtawki typu bocianie gniazdo to coraz popularniejszy model sprzętu służącego rekreacji. Ich nazwa nawiązuje do specyficznego wyglądu i okrągłego kształtu siedziska, nieco przypominającego gniazda bocianich piskląt, często budowane na kominach wiejskich domów i stanowiące nieodłączny element podmiejskiego krajobrazu. Konstrukcja huśtawki – niczym gniazdo dla ptaków świeżo wyklutych z jaj i pieczołowicie doglądanych przez bocianią mamę – gwarantuje komfort i zapewnia poczucie bezpieczeństwa.

Inwestując w model huśtawki bocianie gniazdo, zadbasz o własną wygodę i komfort wypoczynku swoich bliskich. To doskonały wybór zarówno dla najmłodszych, uwielbiających bujać się na świeżym powietrzu, jak i ich rodziców oraz innych dorosłych członków rodziny. Siedzisko z trwałej i odpornej na warunki atmosferyczne tkaniny bądź wytrzymałej plecionej siatki, przykrytej miękką poduchą, pozwoli Ci wygodnie rozsiąść się w dowolnej pozycji. O stabilności konstrukcji mebla decyduje obręcz wzmacniająca siedzisko, a poczucie bezpieczeństwa zapewniają grube liny bądź solidne łańcuchy.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję