Zamiar utworzenia tutaj samodzielnej parafii powstał jeszcze przed II wojną światową, ale nie udało się go zrealizować, chociaż hrabia Mycielski, który był właścicielem Wiśniowej, chciał w tym pomóc.
Jest to niezwykle malowniczy zakątek dekanatu frysztackiego. Tutaj, obok pięknej alei parkowej stoi kaplica w stylu neoklasycystycznym z podziemiami do grzebania zmarłych członków rodziny Mycielskich, wybudowana w latach 1903-09. Przed wojną przyjeżdżał tu kapelan i odprawiał nabożeństwa. Po 1945 r. odprawiano tu tylko majówkę i inne nabożeństwa okolicznościowe, a z biegiem czasu kaplica została zamknięta. Na niedzielne Msze św. mieszkańcy musieli chodzić do Niewodnej.
W latach powojennych coraz trudniej było otrzymać pozwolenie na utworzenie placówki duszpasterskiej. Ludzie myśleli, jak uruchomić istniejąca kaplicę. Na przełomie lat 1970/71 podjęto starania o erygowanie odrębnej parafii. W czerwcu 1971 r. bp Ignacy Tokarczuk oddelegował ks. Antoniego Woźniaka do organizowania placówki duszpasterskiej. Kaplicę potajemnie rozbudowano. Wykonano metalową konstrukcję wspartą na metalowych słupach. W nocy przed uroczystością Chrystusa Króla z 19 na 20 listopada 1971 r. mieszkańcy przygotowali azbestowy dach i ściany. 31 maja 1972 r. bp Ignacy Tokarczuk poświęcił tak przygotowany kościół. Następne etapy to organizowanie plebanii, cmentarza parafialnego i punktu katechetycznego. Do 1985 r. władze państwowe nie uznawały nowej parafii i jej proboszcza. Później wydano decyzję o przekazaniu kaplicy do celów kultu.
W 1989 r. ks. Antonii Woźniak rozpoczął poszukiwanie miejsca pod nowy kościół. Zdecydowano, że najlepiej będzie wybudować go w pobliżu istniejącej kaplicy w parku, skąd rozciąga się widok na całą Wiśniową. Na zakończenie renowacji misji parafialnych 27 października 1994 r. bp Kazimierz Górny poświęcił plac pod budowę i stojący na nim krzyż. Prace budowlane rozpoczęto 5 września 1995 r. Poświęcenia kościoła i plebanii dokonał 27 października 2002 r. bp Kazimierz Górny. Pierwszy proboszcz, ks. Antoni Woźniak, rozwijał duszpasterstwo parafialne i zorganizował nauczanie religii w salkach katechetycznych. Był dziekanem i wicedziekanem dekanatu frysztackiego oraz członkiem Rady Kapłańskiej Diecezji Rzeszowskiej. W uznaniu zasług został nagrodzony godnością Honorowego Kapelana Papieskiego. W 2003 r. przeszedł na emeryturę, a obowiązki proboszcza przejął ks. Marek Matera, który od początku gorliwie się troszczył o rozwój duchowy i materialny parafii.
Wielu ludziom należy się uznanie i wdzięczność za wkład w rozwój wspólnoty parafialnej. Szczególna wdzięczność należy się nieżyjącym już państwu Józefie i Janowi Tatarom, którzy swój dom i posiadłość przekazali na rzecz Kościoła.
Jubileusz 50-lecia wspólnota będzie świętować 5 czerwca. Msza św. dziękczynna pod przewodnictwem biskupa rzeszowskiego Jana Wątroby rozpocznie się o godz. 10.30. Od 14.00 w parku w Wiśniowej będzie trwał piknik parafialny.
W Bieszczadach, nad Jeziorem Solińskim, znajduje się małe sanktuarium, gdzie króluje Matka Boża Pięknej Miłości.
W swym wizerunku Matka Boża Pięknej Miłości przyciąga każdego, kto do Niej przychodzi. Uczy kochać, a każdemu, kto choćby raz odwiedził Jej sanktuarium, zostawia w sercu obraz Matki tulącej do serca swego Syna.
Św. Jan Nepomucen urodził się w Pomuku (Nepomuku) koło Pragi.
Jako młody człowiek odznaczał się wielką pobożnością i religijnością.
Pierwsze zapiski o drodze powołania kapłańskiego Jana pochodzą z
roku 1370, w których figuruje jako kleryk, zatrudniony na stanowisku
notariusza w kurii biskupiej w Pradze. W 1380 r. z rąk abp. Jana
Jenzensteina otrzymał święcenia kapłańskie i probostwo przy kościele
św. Galla w Pradze. Z biegiem lat św. Jan wspinał się po stopniach
i godnościach kościelnych, aż w 1390 r. został mianowany wikariuszem
generalnym przy arcybiskupie Janie. Lata życia kapłańskiego św. Jana
przypadły na burzliwy okres panowania w Czechach Wacława IV Luksemburczyka.
Król Wacław słynął z hulaszczego stylu życia i jawnej niechęci do
Rzymu. Pragnieniem króla było zawładnąć dobrami kościelnymi i mianować
nowego biskupa. Na drodze jednak stanęła mu lojalność i posłuszeństwo
św. Jana Nepomucena.
Pod koniec swego życia pełnił funkcję spowiednika królowej
Zofii na dworze czeskim. Zazdrosny król bezskutecznie usiłował wydobyć
od Świętego szczegóły jej spowiedzi. Zachowującego milczenie kapłana
ukarał śmiercią. Zginął on śmiercią męczeńską z rąk króla Wacława
IV Luksemburczyka w 1393 r. Po bestialskich torturach, w których
król osobiście brał udział, na pół żywego męczennika zrzucono z mostu
Karola IV do rzeki Wełtawy. Ciało znaleziono dopiero po kilku dniach
i pochowano w kościele w pobliżu rzeki. Spoczywa ono w katedrze św.
Wita w bardzo bogatym grobowcu po prawej stronie ołtarza głównego.
Kulisy i motyw śmierci Świętego przez wiele lat nie był znany, jednak
historyk Tomasz Ebendorfer około 1450 r. pisze, że bezpośrednią przyczyną
śmierci było dochowanie przez Jana tajemnicy spowiedzi. Dzień jego
święta obchodzono zawsze 16 maja. Tylko w Polsce, w diecezji katowickiej
i opolskiej obowiązuje wspomnienie 21 maja, gdyż 16 maja przypada
św. Andrzeja Boboli. Jest bardzo ciekawą kwestią to, że kult św.
Jana Nepomucena bardzo szybko rozprzestrzenił się na całą praktycznie
Europę.
W wieku XVII kult jego rozpowszechnił się daleko poza
granice Pragi i Czech. Oficjalny jednak proces rozpoczęto dopiero
z polecenia cesarza Józefa II w roku 1710. Papież Innocenty XII potwierdził
oddawany mu powszechnie tytuł błogosławionego. Zatwierdził także
teksty liturgiczne do Mszału i Brewiarza: na Czechy, Austrię, Niemcy,
Polskę i Litwę. W kilka lat potem w roku 1729 papież Benedykt XIII
zaliczył go uroczyście w poczet świętych.
Postać św. Jana Nepomucena jest w Polsce dobrze znana.
Kult tego Świętego należy do najpospolitszych. Znajduje się w naszej
Ojczyźnie ponad kilkaset jego figur, które można spotkać na polnych
drogach, we wsiach i miastach. Często jest ukazywany w sutannie,
komży, czasem w pelerynie z gronostajowego futra i birecie na głowie.
Najczęściej spotykanym atrybutem św. Jana Nepomucena jest krzyż odpustowy
na godzinę śmierci, przyciskany do piersi jedną ręką, podczas gdy
druga trzyma gałązkę palmową lub książkę, niekiedy zamkniętą na kłódkę.
Ikonografia przedstawia go zawsze w stroju kapłańskim, z palmą męczeńską
w ręku i z palcem na ustach na znak milczenia. Również w licznych
kościołach znajdują się obrazy św. Jana przedstawiające go w podobnych
ujęciach. Jest on patronem spowiedników i powodzian, opiekunem ludzi
biednych, strażnikiem tajemnicy pocztowej.
W Polsce kult św. Jana Nepomucena należy do najpospolitszych.
Ponad kilkaset jego figur można spotkać na drogach polnych. Są one
pamiątkami po dziś dzień, dawniej bardzo żywego, dziś już jednak
zanikającego kultu św. Jana Nepomucena.
Nie ma kościoła ani dawnej kaplicy, by Święty nie miał
swojego ołtarza, figury, obrazu, feretronu, sztandaru. Był czczony
też jako patron mostów i orędownik chroniący od powodzi. W Polsce
jest on popularny jako męczennik sakramentu pokuty, jako patron dobrej
sławy i szczerej spowiedzi.
Przed nami nowy Koncert Jednego Serca Jednego Ducha, który, jak ufamy, odbędzie się wieczorem 19 czerwca 2025 roku w Parku Sybiraków w Rzeszowie. Nowy Koncert! Na czym polega jego nowość? Mówią o tym sami organizatorzy.
Formuła spotkania pozostaje ta sama: wspólny śpiew pieśni i piosenek religijnych, spotkanie i modlitwa razem, uwielbienie Pana Boga jakby na finał Uroczystości Bożego Ciała. Nowością Koncertu nie są tylko jakieś nowinki muzyczne: nowe tytuły, nowe osoby, itd. Nowość Koncertu to nowy powiew Bożego Ducha, który, jak wierzymy, na nowo powieje i zadziała szczególnie w roku jubileuszowym. Św. Augustyn nauczał kiedyś, że „nowy człowiek może zaśpiewać pieśń nową. Śpiew to wyraz radości, a ściśle mówiąc wyraz miłości”. Pan Bóg jest Bogiem niespodzianek. Obyśmy byli podatni, współpracujący, oddani i otwarci na to, co dobry Bóg chce nam w wieczór Bożego Ciała przekazać. „Śpiewajmy Panu pieśń nową”, a chwała Jego niech zabrzmi w naszym zgromadzeniu - mówi ks. Andrzej Cypryś, zapraszając w uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa do Rzeszowa.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
