Każde zgromadzenie zakonne odgrywa w życiu Kościoła wielką rolę. Dotyczy to zarówno sfery duchowej, charyzmatu posługi, jak i realizowanych konkretnych celów pracy duszpasterskiej. W mozaice kilkunastu zgromadzeń, które wypełniają swoją misję w naszej archidiecezji, są także siostry felicjanki, które obecny rok przeżywają w blasku stulecia swojej działalności w ramach prowincji warszawskiej.

Historia i charyzmat

Zgromadzenie Sióstr Świętego Feliksa z Kantalicjo powstało w Warszawie 21 listopada 1855 r. Założycielką w duchu ideałów św. Franciszka jest bł. Maria Angela Truszkowska, a jej duchowym ojcem bł. Honorat Koźmiński. Warszawiacy, widząc młode kobiety z sierotami z „Instytutu Panny Truszkowskiej” często modlące się przed figurą św. Feliksa w warszawskim kościele ojców kapucynów, nazwali je siostrami św. Feliksa, czyli felicjankami.

Po kasacie w 1864 r. zgromadzenie odrodziło się w Krakowie i dynamicznie rozwijało w Galicji, a także wśród amerykańskiej Polonii. W uroczystość św. Franciszka z Asyżu, 4 października 1922 r. została erygowana trzecia w Polsce prowincja zgromadzenia Matki Bożej Królowej Korony Polskiej – obecnie Matki Bożej Królowej Polski, jako wotum wdzięczności za powrót felicjanek do Warszawy i przywrócenie Ojczyźnie niepodległości.

W słowie na jubileusz s. Maria Christella Skwarek, przełożona prowincjonalna napisała: „Pragniemy dziękować za siostry, które tworzyły i nadal piszą historię naszej wspólnoty, a także za kapłanów, ojców i braci, którzy nam towarzyszyli i wciąż towarzyszą, zarówno duchowo, jak i w pełnieniu misji apostolskiej. Naszą modlitwą obejmujemy także dzieci, młodzież, chorych, wszystkich, których dane nam było przez wieloraką posługę prowadzić do Boga, także dobroczyńców i całą Rodzinę Felicjańską. Niech Bóg będzie uwielbiony! Zapraszamy do duchowej łączności z nami, prosimy o modlitwę, by Rok Jubileuszowy zaowocował w nas wierną i twórczą współpracą z Chrystusem w duchowej odnowie świata, zgodnie z charyzmatem przekazanym przez naszą błogosławioną założycielkę”.

Zgromadzenie ma charakter kontemplacyjno-czynny. Obecnie jest ok. 1200 sióstr w trzech felicjańskich prowincjach w Polsce: krakowskiej, przemyskiej i warszawskiej; jednej północnoamerykańskiej prowincji w USA i Kanadzie, jednej prowincji w Brazylii i jednej wiceprowincji w Kenii. Poza tym felicjanki pracują także we Francji, Wielkiej Brytanii, Włoszech, Estonii, na Ukrainie, w Rosji i na Haiti. Realizując charyzmat zgromadzenia także w XXI wieku, opiekują się dziećmi, ludźmi starszymi, chorymi i ubogimi. Prowadzą szkoły, przedszkola, domy opieki dla dorosłych i jadłodajnie oraz inne instytucje służące potrzebującym, starając się przede wszystkim o to, „aby przez wszystko i od wszystkich Bóg był znany, kochany i wielbiony”.

Stargard

W naszej archidiecezji siostry posługują w: Stargardzie, Szczecinie i Gryfinie. Warto sięgnąć do kart historii i przypomnieć, że w maju 1946 r. do Stargardu trafiły siostry felicjanki z prowincji przemyskiej. Na prośbę ówczesnego proboszcza ks. Tadeusza Długopolskiego, chrystusowca, siostry prowadziły przedszkole św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Jego kierowniczką była s. Paula Stanicka, a liczba dzieci dochodziła do 75. Kiedy przybył nowy proboszcz, ks. Alojzy Piłat, chrystusowiec, siostry zaczęły prowadzić także kuchnię dla biednych, w której wydawano ok. 380 obiadów dziennie. Kapituła generalna w 1946 r. porządkując sprawy poszczególnych prowincji, przekazała tę placówkę prowincji warszawskiej – ze względu na mniejszą odległość do Warszawy, a tym samym łatwiejszy kontakt sióstr z domem prowincjalnym.

Pierwszą przełożoną nowej placówki od 1 czerwca 1947 r. była s. Miriam Kobyłko. Od tamtej pory, na wciąż ponawiane listownie prośby proboszcza, sióstr przybywało – były siostry pracujące w przedszkolu, pielęgniarka, katechetki, siostry do prowadzenia kuchni Caritas. W pewnym momencie sióstr było 9, a od 1948 r. prowadziły również żłobek, katechizowały dzieci nie tylko w mieście, ale i w szkołach wiejskich. Od 1954 r. siostry przyjęły obsługę kościoła Świętego Ducha, a potem i katechizację w tej parafii. W Stargardzie pracowało wówczas 12 sióstr. W 1970 r. proboszcz parafii Świętego Ducha, ks. dziekan Edmund Malich, dla sióstr pracujących w jego parafii, wynajął budynek przy ul. Curie Skłodowskiej. Zamieszkały tam 4 siostry – 2 katechetki, zakrystianka i kulinaria. Pierwszą przełożoną była s. M. Konsolata Włodarczak. Gdy w parafii NMP Królowej Świata zaczęło się organizować życie parafialne, siostry rozpoczęły katechizację także i tam. I tak dwie wspólnoty felicjanek – jedynych sióstr w Stargardzie – pracowały we wszystkich parafiach w mieście. W 2005 r. dom przy ul. Curie Skłodowskiej został zamknięty.

Szczecin

Drugim ważnym miejscem pobytu sióstr jest szczecińskie Pogodno – gdzie pracuje Wspólnota Maryi Gwiazdy Morza. W domowej kronice możemy przeczytać wpis: „Przyjechałyśmy do nowo utworzonej placówki dnia 28 sierpnia 1975 r. w następującym składzie: s. Maria Stanisława Żywczyk – kancelaria parafialna; s. Maria Goretti Czech – katechetka; s. Maria Klotylda Sulińska – obsługa biskupa; s. Maria Halina Basek – katechetka. Przyjechałyśmy w towarzystwie matki prowincjalnej Marii Angeliki Spychalskiej i s. Marii Wacławy Wichłacz. W Stargardzie przyłączyła się do nas s. Maria Kinga Książek, której staraniem powstawała ta nowa placówka. Ksiądz proboszcz kan. Stefan Kałużny po przywitaniu i wstępnej rozmowie oprowadził nas po terenie i pokazał nowo budujący się kościół”.

Gryfino – Dziękczynienie za Jubileusz

Trzy lata później w 1978 r. powstał także kolejny Dom Zakonny w Gryfinie. To właśnie tutaj 8 września 2022 r. odbyły się centralne obchody stulecia prowincji w ramach naszej archidiecezji. Uroczystej Mszy św. przewodniczył abp Andrzej Dzięga w asyście kapłanów z dekanatu Gryfino. Obecne były siostry felicjanki ze Szczecina, Gryfina i Stargardu, a także delegatki prowincji warszawskiej radne s. M. Marta Zielińska oraz s. Wiktoria Maria Kulpa. W słowie Bożym biskup ukazując bogactwo charyzmatu świętości Maryi, oddał także hołd wdzięczności za posługę sióstr felicjanek na zachodniopomorskiej ziemi. Siostry przypomniały historię zgromadzenia oraz dokonania w ramach archidiecezji. Pięknym dopełnieniem było świadectwo ks. kan. Stanisława Helaka, który w Stargardzie kształtowany był również przez ofiarną posługę sióstr felicjanek.

Pochodząc z Pogodna, przez kilka lat przed seminarium, byłem zbudowany błogosławioną i twórczą pracą sióstr felicjanek, które w głęboki duchowo sposób wnosiły w serca parafian ożywcze tchnienie Ducha Świętego i charyzmat zgromadzenia. Prośmy Boga o potrzebne nieustannie błogosławieństwo na dalsze lata posługi w naszej archidiecezji.