Liczy się każda złotówka – zachęcali samorządowcy, artyści, społecznicy i młodzież podczas organizowanych na cmentarzach listopadowych kwest. Najdłuższą, bo ponad 20-letnią tradycję mają zbiórki prowadzone na cmentarzach w Bytomiu i Będzinie.
Bytomska nekropolia Mater Dolorosa to jeden z najważniejszych cmentarzy na Śląsku. Szczyci się neogotycką kaplicą cmentarną z 1882 r. według projektu wiedeńskiego architekta Hugona Heera.
Na terenie bytomskich cmentarzy kwestę zorganizowało, po kilku latach przerwy, Towarzystwo Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich w Bytomiu. Środki zebrane na koncie będą przeznaczone na renowację zabytkowych nagrobków na cmentarzu Mater Dolorosa. Powstała w XVII wieku nekropolia przy ul. Piekarskiej została wpisana do rejestru zabytków w 1987 r. Przez lata pieniądze z pierwszolistopadowych kwest przeznaczane są m.in. na renowację cennych architektonicznie kaplic i rodzinnych grobowców, a także na remont cmentarnych alei. W rezultacie udało się przywrócić dawną świetność zabytkowym grobowcom m.in.: rodziny Nowotnych, Wincentego Pisarka, rodziny Paikertów, mauzoleum rodziny Goetzlerów, Ignatza Hakuby, rodziny Garusów, rodziny Pruszydłów, rodziny Schastoków, rodziny Gołębiowskich.
W Będzinie dzięki organizowanym od kilkunastu lat kwestom na trzech cmentarzach odnawiane są nagrobki najstarszej nekropolii miasta – na Górze Zamkowej, która powstała w XVII lub XVIII wieku wokół istniejącego tam wówczas drewnianego kościoła. Obecnie w tym miejscu znajduje się murowana kaplica. Od 2004 r. zebrano podczas kwest ponad 350 tys. zł, z których poddano renowacji dziewiętnaście zabytkowych nagrobków i rozpoczęto renowację kolejnych. Odnowione zostały m.in.: nagrobki górników kopalni „Reden” z 1836 r., rodziny Chorzelskich, mogiła weterana powstania styczniowego Walentego Walasa czy grobowiec Zdeblów i Zalewskich – najbardziej rozpoznawalny i jeden z najpiękniejszych obiektów w najstarszej części cmentarza. W ubiegłym roku środki ze organizowanej przez Towarzystwo Przyjaciół Będzina 2-dniowej zbiórki trafiły m.in. na renowację grobu harcerzy z ok. 1925 r. Na ozdobionym krzyżem z lilią oraz harcerskim pozdrowieniem „Czuwaj” nagrobku zachowały się medaliony z wizerunkami przedwcześnie zmarłych młodych ludzi. Kwesta zasiliła również remont nagrobka pedagoga i dyrektora będzińskiej szkoły – harcmistrza Franciszka Oruby. Tegoroczna kwota zebrana podczas kwesty będzie przeznaczona na renowację nagrobka Daniela Kajdy i Mariana Adamczyka, młodych, którzy zginęli zimą 1932 r. podczas starć z policją, biorąc udział w manifestacji robotniczej na Ksawerze.
Najstarsza opolska nekropolia mieści się przy ul. Wrocławskiej i ma ponad 200 lat. Największą nekropolią opolską jest natomiast ta z 1931 r. na Półwsi – części Opola włączonej do miasta w 1936 r. Obecny cmentarz został zamknięty w 1963 r. W 1984 r. w trakcie inwentaryzacji znajdowało się na nim ok. 2, 7 tys. grobów, z których ok. 2, 5 tys. pochodziło sprzed wojny. Najstarszy istniejący grobowiec należy do rodziny Süssenbach (Christian Jan Süssenbach, królewski nadleśniczy, zm. 1832, oraz Cathrina Ernestin Süssenbach, zm. 1831). Nekropolia była również swoistym parkiem rzeźb, niejednokrotnie o wysokich wartościach artystycznych.
Czwarty rok z rzędu przy okazji uroczystość Wszystkich Świętych na cmentarzu Opole-Półwieś na rzecz Fundacji Niezłomni kwestują przedstawiciele Stowarzyszenia „Jedna Odra”, którzy zbierają pieniądze na ekshumację ciał Żołnierzy Wyklętych.
W naszej listopadowej tradycji od pokoleń splatają się dwie nici pamięci – z jednej strony osobistej, rodzinnej, własnej, którą wyrażamy w zadumie i zaduszkowym wspomnieniu nad grobami swoich bliskich; z drugiej historycznej, wspólnotowej, narodowej, uosabianej w Narodowym Święcie Niepodległości. Nie sposób ich rozplątać i, szczerze mówiąc, nie można tego zrobić, by nie stracić z pola widzenia tej najprostszej prawdy, że dzieje narodu to indywidualne losy naszych matek i ojców, że nasi przodkowie, jak długa jest polska historia, własnym trudem i poświęceniem w pracy i w walce dali nam dziś wolną ziemię ojczystą, że od nas zależy, co zrobimy z ich dziedzictwem
W intencji obrońców Wiernego Miasta Lwowa, w setną rocznicę walk toczonych przez niezłomne Orlęta Lwowskie u zarania dziejów Drugiej Rzeczypospolitej, 18 listopada o godz. 11 w kościele Świętego Krzyża w Rzeszowie zostanie odprawiona uroczysta Msza św. To hołd i wyraz wdzięcznej pamięci wobec bohaterstwa kresowych żołnierzy, którzy przed stu laty własną krwią kładli pieczęć na ziemiach będących od stuleci polskimi, którzy wielkim głosem wołali na oczach powojennego świata – jak stwierdził marszałek Francji Ferdynand Foch – że Polska jest tutaj! Chociaż świętokrzyskie obchody rocznicowe bez wątpienia wpiszą się w krajobraz doniosłych wydarzeń z okazji jubileuszu polskiej niepodległości, to nie sposób nie zauważyć, nie poczuć tej osobistej refleksji, że nie ma już wśród nas tych, którzy Kresowiakami się urodzili, a Lwów i historię Kresów Południowo-Wschodnich nosili w swoim sercu. Wszak to oni: Anna Leszczyńska, ps. „Nula”, Aleksander Czubryński, ps. „Mały”, „Grześ”, Bolesław Opałek”, ps. „Żbik” – żołnierze Armii Krajowej, rodem z Durniakowiec, Sokala, Lwowa... ośmielę się napisać „baciarskie” dusze, bo wiem, że by się nie obrazili, a wręcz ucieszyli, przywieźli do Rzeszowa swoją miłość do Kresów i pamięć o bohaterach, którą jako członkowie Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich zawarli w napisie na tablicy kościoła Świętego Krzyża: „W 80. rocznicę Obrony Lwowa i Kresów Wschodnich, ku pamięci poległych Obrońców Miasta i Orląt Lwowskich, na wieczną chwałę Miasta Semper Fidelis przez sześć wieków związanego z dziejami i losami Polski”.
Autor rozważań ks. Maciej Jaszczołt to kapłan archidiecezji warszawskiej, biblista, wikariusz archikatedry św Jana Chrzciciela w Warszawie, doświadczony przewodnik po Ziemi Świętej. Prowadzi spotkania biblijne, rekolekcje, wykłady.
„Nie profanujcie Francji swoimi barbarzyńskimi i nieludzkimi prawami, które głoszą śmierć, podczas gdy Bóg chce życia” – powiedział do Francuzów 26 lipca w sanktuarium Sainte-Anne-d'Auray w Bretanii kardynał Robert Sarah. Papieski wysłannik przewodniczył obchodom 400. rocznicę objawień św. Anny w trzecim pod względem liczby przybywających pielgrzymów francuskim sanktuarium.
W obecności około 30 tys. wiernych były prefekt Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów przypomniał, że Pan Bóg poprzez objawienie św. Anny chciał, aby ten skrawek Francji, był miejscem świętym. „Wybrał to miejsce, aby być tu czczony. Pragnął nam powiedzieć, że Bóg jest pierwszy, że chwała Boża poprzedza nas i nie należy do nas. Bóg stworzył nas z bezinteresownej miłości, całe stworzenie jest dziełem Jego rąk, darmowym darem Jego miłości” – stwierdził kaznodzieja. Podkreślił, iż oddawanie chwały Bogu nie jest opcjonalnym wyborem, lecz obowiązkiem, koniecznością. Bardzo ważne jest, abyśmy ponownie uświadomili sobie tę prawdę – powiedział kard. Sarah.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
