Jednostka została założona z inicjatywy mieszkańców Gozdu Lipińskiego, wiosną 1952 r. W jej powstanie zaangażowani byli m.in. Jan Kobel, Adam Goch, Józef Łoś czy Jan Kołodziej. Już w czerwcu 1952 r. jednostka została zarejestrowana w Komendzie Ochotniczej Straży Pożarnej w Biłgoraju. W chwili obecnej liczy ona 43 druhów, z czego 29 posiada przeszkolenie strażackie, a 22 jest dysponowanych do akcji ratowniczo-gaśniczych.
Działalność straży
Historię i obecną działalność jednostki przybliżył Mariusz Siek, prezes OSP Gózd Lipiński.
– Z początkiem założenia jednostki, mieszkańcy przystąpili do budowy strażnicy. Podczas otwarcia, jednostka zaprezentowała się w galowych mundurach, które uszył miejscowy krawiec Tadeusz Dorocicz. W 1961 r. strażacy wykonali w czynie społecznym dwa zbiorniki przeciwpożarowe o pojemności 2 400 litrów. W 1962 r. jednostka otrzymała od Komendy Powiatowej w Biłgoraju, motopompę M800. 13 maja 1981 r. przez Gózd Lipiński przeszła trąba powietrzna, która zniszczyła m.in. strażacką remizę. Dwa lata później zapadła decyzja o budowie nowej strażnicy, która miała być połączona ze szkołą, którą także chciano wybudować. Obiekt został przekazany do użytku w 1992 r. 11 listopada 2020 r. nasza jednostka włączona została do Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego – wyjaśniał.
Gotowi by służyć
Reklama
– historia naszej jednostki to historia naszych rodzin, przekazywanie z pokolenia na pokolenie strażackich obowiązków. Ja w straży spędziłem całe życie. Mój tata służy w niej od 32 lat, czyli tyle lat, ile mam ja. Jego do służby zachęcił mój dziadek. Ja służę 14 lat i wspólnie z innymi druhami dbamy o bezpieczeństwo i mieszkańcy mogą na nas liczyć – tłumaczył druh Damian Soja.
– Jednostka, która jest włączona do KSRG, a taką jednostką jest OSP Gózd Lipiński, musi spełniać odpowiednie standardy, mieć wyszkolonych druhów, posiadać system selektywnego wywoływania, dyspozycyjność, by w ciągu 5 minut od zgłoszenia wyjechać, mieć sprzęt oraz wozy bojowe. To wszystko w Goździe Lipińskim jest i są oni naprawdę wzorową jednostką – zauważył prezes Zarządu Oddziału Powiatowego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP w Biłgoraju, Jan Małysza.
Wdzięczni za bezpieczeństwo
Ze słowami wdzięczności do strażaków zwrócił się ich diecezjalny kapelan, ks. Krzysztof Gajewski. – Przychodzimy tutaj, aby w obliczu dobrego Boga dziękować za to, że jesteśmy bezpieczni. Ludzie od zawsze cenili pokój i w dużej mierze ten pokój w naszych miejscowościach zapewniają nam druhowie strażacy, którzy chronią od ognia, nieszczęść i wypadków. Ważna jest świadomość, że strażacy niosą różną pomoc. Cechą wspólną wszystkich tych akcji jest to, że strażacy zawsze spieszą na ratunek, zawsze wtedy, gdy jest zagrożone ludzkie życie, zdrowie, bezpieczeństwo i dobytek. Niech każdy z nas w swoim sercu wypowie słowa wdzięczności i podziękowań za to, że może spać spokojnie i może liczyć na pomoc braci strażaków w momencie niebezpieczeństwa, że na głos strażackiej syreny zawsze się zjawią z pomocą i ratunkiem – powiedział.
Dobrze spełniona rola
– Strażacy z Gozdu Lipińskiego są bardzo ważną częścią Gminy Biszcza, gdyż na mapie naszej gminy ta miejscowość jest oddalona od centrum Biszczy i położona wśród lasów. Dlatego ta jednostka jest ważna i spełnia bardzo dobrze swoją rolę. Ponadto strażacy bardzo mocno udzielają się, jeśli chodzi o życie społeczno-kulturalne, biorą udział w różnorodnych akcjach – podkreślał wójt Zbigniew Pyczko.
W ramach uroczystości jubileuszowych została odprawiona Msza św., którą sprawował proboszcz parafii w Potoku Górnym, ks. Piotr Sobczuk. Wręczono także wyróżnienia i odznaczenia dla najbardziej zasłużonych druhów strażaków, a jednostce z Gozdu Lipińskiego został przekazany również średni wóz bojowy.
Strażacy ochotnicy ziemi lubaczowskiej pielgrzymowali do Nowin Horynieckich.
To tu, w uroczym zakątku Roztocza, w miejscu objawień Matki Bożej w 1636 r. strażacy i ich najbliżsi 15 maja modlili się, dziękowali i prosili o potrzebne łaski podczas Eucharystii sprawowanej w ich intencji. Wraz z 20 pocztami sztandarowymi stawili się na niej strażacy w galowych mundurach. Z miejsca zbiórki, w defiladowym przemarszu – prowadzonym przez druha Andrzeja Osucha i młodzieżową dętą orkiestrę strażacką z Majdanu Sieniawskiego – przeprowadził ich na miejsce wspólnotowej modlitwy przy ołtarzu polowym obok kaplicy „na wodzie” zbudowanej przez ojców franciszkanów. Strażaków, ich rodziny i gości powitał gospodarz tego miejsca, proboszcz franciszkańskiej parafii w Horyńcu Zdroju o. Bogdan Klóska. Mszy św. przewodniczył kapelan strażaków ks. Sławomir Szewczak. Homilię wygłosił ks. Piotr Ciećkiewicz, który przez 25 lat w różnych miejscach, w tym i w pow. lubaczowskim, był kapelanem strażaków, a obecnie jest proboszczem w Niemstowie. Podczas Mszy św. strażacy odnowili ślubowanie, zobowiązując się „wiary ojców naszych dochować, życia i mienia naszych braci ze wszystkich sił bronić, cnoty rycerskie naszego patrona św. Floriana naśladować, dla dobra Ojczyzny ze wszystkich sił pracować”.
7 grudnia Kościół katolicki obchodzi wspomnienie liturgiczne św. Ambrożego, biskupa i doktora Kościoła, jedną z największych postaci Kościoła Zachodniego w IV w. Dane o wcześniejszym jego życiu są skąpe, natomiast biografia od chwili wybrania go na biskupa jest bardzo bogata.
Ambroży urodził się około roku 340 w Trewirze (dzisiejsze Niemcy), jako syn prefekta Galii. Otrzymawszy staranne wykształcenie w Rzymie, rozpoczął karierę państwową na terenie dzisiejszej Jugosławii. Około roku 370 został mianowany zarządcą - prefektem północnej Italii, mieszkając w Mediolanie.
W roku 374 w Mediolanie zmarł tamtejszy biskup. Zapowiadał się burzliwy wybór nowego biskupa, gdyż dwie partie: jedna prawowierna, druga sympatyzująca z arianizmem, wysuwały swoich kandydatów, ale ponieważ głosy były równomierne, wybory się przeciągały. Ambroży, podejrzewając, że może dojść do zamieszek, nie chcąc do nich dopuścić, z urzędu udał się do katedry. Kiedy tam się znalazł, z tłumu jakieś dziecko zwołało: "Ambroży biskupem". Zebrani uznali to za znak opatrznościowy i mimo tego, że Ambroży - choć należał do rodziny chrześcijańskiej - nie był nawet ochrzczony i opierał się, wymogli na nim zgodę. Dla wybierających nie stanowiło to żadnej przeszkody. Wiedzieli, że jest człowiekiem sprawiedliwym i bardzo odpowiedzialnym, a to wystarczyło, by mógł być dobrym biskupem. Przyszłość potwierdziła, że mieli rację.
W ciągu ośmiu dni Ambroży przygotował się, przyjął chrzest i pozostałe sakramenty, a 7 grudnia 374 r. został konsekrowany na biskupa Mediolanu.
Nowy biskup wiedział, jak małe kompetencje posiada w zakresie znajomości Pisma Świętego i prawd objawionych, dlatego swoje duszpasterzowanie rozpoczął od gruntownego studiowania Biblii i literatury chrześcijańskiej. Miało to służyć jego przepowiadaniu. Wnet zasłynął jako kaznodzieja; podziwiał go św. Augustyn.
Św. Ambroży żył i działał w okresie, kiedy dopiero zaczynały się kształtować stosunki Kościoła z państwem (władzą cesarską). Jego postawa i poczynania w tej dziedzinie miały znaczący wpływ na przyszłość tych stosunków. Inicjatywy biskupa Mediolanu były też próbą określenia miejsca Kościoła w społeczeństwie. Z tego też punktu widzenia należy oceniać słynne "potyczki" Ambrożego z władzą cesarską.
Najgłośniejszym był konflikt Ambrożego z cesarzem Teodozjuszem. Powodem była rzeź dokonana z rozkazu cesarza w Tessalonikach. Podczas lokalnych zamieszek zginął tam jeden z oficerów rzymskich. W odwecie cesarz zarządził masakrę ludności; mieszkańców zgromadzonych w cyrku zaatakowali żołnierze. Zginęło prawie 700 osób. Wówczas biskup Ambroży nałożył na cesarza obowiązek odbycia pokuty. O dziwo, Teodozjusz uznał swój grzech i zgodził się na określoną przez biskupa pokutę, co było wyrazem wielkiego autorytetu biskupa Ambrożego. Za jego sprawą świat zrozumiał, że władca w Kościele jest tylko wiernym - niczym więcej - i obowiązują go te same zasady Bożego Prawa, które normują życie wszystkich.
Sprecyzowane przez św. Ambrożego ustawienie władcy wobec Bożego Prawa, na straży którego stoi biskup, stało się normą w Kościele katolickim i obowiązuje do dziś. Potknął się o tę normę w XVI w. Henryk VIII, który po popełnieniu grzechu, nie chcąc pokutować, wolał oderwać cały Kościół angielski od biskupa Rzymu. Ten zaś, stając na straży Bożego Prawa, nie mógł przyjąć innego rozwiązania.
Wspomnienie postaci św. Ambrożego przypomina bardzo trudne zagadnienie relacji Kościoła do państwa, zwłaszcza wtedy, gdy władzę w państwie sprawuje katolik. Ten bowiem jako wierzący musi się nieustannie liczyć z Bożym Prawem. Nie chodzi tu tylko o decyzje, ale i o zachowanie Bożego Prawa w życiu osobistym, które dla podwładnych jest niepisaną normą postępowania.
Stąd do historii św. Ambroży przeszedł nie tyle jako teolog, ile jako odważny biskup, wzywający władców (dzisiaj sprawujących władzę na różnym szczeblu życia demokratycznego) do zachowania Prawa Bożego.
Św. Ambroży zmarł w Wielką Sobotę 4 kwietnia 397 r. Został pochowany w Mediolanie. Do dziś pozostaje postacią wręcz symboliczną dla tego miasta. Zdumiewała jego aktywność, co podkreślił biograf, notując z podziwem, że po śmierci Ambrożego, jego obowiązki katechetyczne musiały być podzielone między pięciu kapłanów.
60. rocznica - Dziesięć najważniejszych postanowień Soboru Watykańskiego II
2025-12-07 12:50
Paweł Bieliński /KAI
Autorstwa Lothar Wolleh - Praca własna, CC BY-SA 3.0, commons.wikimedia.org
Sześćdziesiąt lat temu, 8 grudnia 1965 roku, zakończył się Sobór Watykański II. Ten dwudziesty pierwszy w historii sobór powszechny obradował w latach 1962-1965. Ogłosił 16 dokumentów, reformujących niemal całość życia Kościoła: cztery konstytucje (trzy dogmatyczne, jedną duszpasterską), dziewięć dekretów i trzy deklaracje.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
