Troska o rodziny oraz formowanie duchowe osób związanych z ochroną zdrowia, to w parafii Świętej Rodziny na Zaciszu dwie krzyżujące się drogi do doświadczenia żywej wiary i lepszego funkcjonowania.
Działalność parafii, jej program duszpasterski, nawiązuje do życia i idei Świętej Rodziny z Nazaretu. Ale ta wspólnota wiernych równie silnie zaznacza się w szerszej świadomości jako miejsce kształtujące duchowo społeczność lekarską. W piękny i namacalny sposób łączy rodzinną codzienność ze środowiskiem medycznym, a także osobami niosącymi posługę chorym.
Ciągłość pokoleniowa
– Staramy się utrzymać rodzinny charakter życia parafialnego – zauważa ks. prał. Andrzej Mazański, proboszcz parafii Świętej Rodziny na Zaciszu i opiekun działającego w jej przestrzeni Środowiska Medycznego. – W każdą niedzielę o godz. 10.30 odprawiana jest Msza św. dla rodzin.
Ze szczególną pieczołowitością traktowane są wszelkie aspekty życia rodzinnego, na każdym naturalnym etapie jego trwania. Ważną rolę pełni w tym Poradnia Rodzinna, w której odbywają się spotkania dla narzeczonych, rodziców, rodziców chrzestnych i przymierzających się do tej roli. Bardzo poważnie traktowane jest także przygotowanie do sakramentu I Komunii św.
– Do dziś pamiętam słowa bp. Romualda Kamińskiego, który powiedział, że do naszej parafii należą nie tylko ci, którzy tutaj mieszkają, ale także ci, którzy mieszkali kiedyś i przebywali – wspomina prałat.
Reklama
To pokazuje ciągłość pokoleniową, wyjście poza ścisłe ramy miejsca, ale i skupienie się na osobach. Ważną rolę w działaniach duchowych i życiu parafian pełnią święci – lekarze, m.in. św. Łukasz czy J. B. Molla. Są nie tylko autorytetami i moralnymi drogowskazami przywoływanymi w tematach spotkań formacyjnych dla środowiska medycznego, ale także żywymi postawami dla wiernych ze Świętej Rodziny.
Po prostu – po ludzku
Otwarte spotkania środowiska medycznego odbywają się już 11. rok. Obecnie w 2. czwartki miesiąca, a rozpoczyna je Eucharystia.
– Eucharystia pozwala doświadczyć obecności i działania Najlepszego Boskiego Lekarza, bez którego nic nie możemy uczynić. Powołanie lekarskie nie jest łatwe, a wspólna modlitwa dodaje sił i otwiera serce na innych – dzieli się doświadczeniem dr Grażyna Rybak.
Program spotkań na rok 2022/2023 dostępny jest na stronie parafii. Co one dają prelegentom i uczestnikom? Wartości są wielowymiarowe.
– Doświadczam, że spotkania środowiska medycznego na Zaciszu chronią mnie i innych przed wypaleniem zawodowym, pomagają trwać w bliższej relacji z Bogiem i ludźmi. Cieszę się z tej współpracy kapłanów i lekarzy, z wzajemnego ubogacania się powołaniem i odkrywaniem zbawczej wartości cierpienia i zwykłego uśmiechu, który też jest terapeutyczny – zauważa dr Rybak.
By być lepszym pracownikiem, lekarzem, opiekunem nie trzeba wiele. Często wystarczy potraktować drugiego człowieka z uważnością, tak zwyczajnie, po ludzku. A w tym właśnie pomagają spotkania środowiska medycznego. Nie tylko otwierają serce, ale też pogłębiają świadomość na to, ku czemu i Komu zmierza każde życie.
W widłach Wisły i Sanu położona jest parafia Wrzawy, która w tym roku świętuje jubileusz 750-lecia istnienia.
Dokładna data erygowania parafii we Wrzawach nie była znana do lat 50. XX wieku. Dopiero mjr. Józef Rawski, tarnobrzeski regionalista natknął się na nią w aktach wizytacji dekanatu miechocińskiego z 1793 r. Wcześniejsze przekazy podawały informacje, że została ona utworzona przed rokiem 1325. Znalazła się wtedy w wykazie parafii diecezji krakowskiej odprowadzających świętopietrze. Wizytator zapisując najważniejsze informacje o parafiach z dekanatu zanotował, że parafia we Wrzawach została erygowana w 1271 r. Hipotezę taką potwierdzają także wezwania świątyni św. Wawrzyńca, św. Stanisława Biskupa i Męczennika, św. Katarzyny Aleksandryjskiej, które mają charakter typowy dla wspomnianego wieku. Poza tym miejscowość została wymieniona w dokumencie starosty krakowskiego i sandomierskiego Thassa z Vissinburga z 1294 r. Nazywano ją wówczas „Wreuici”. Od 1468 r. funkcjonuje obecna nazwa Wrzawy, co oznacza miejsce, gdzie woda wrze, kotłuje się, tworząc wiry i odmęty. Parafia została wydzielona z terenu parafii Gorzyce jako fundacja rodu Dębno. Opiekę nad nią sprawowały rody szlacheckie: Górajskich, Sienieńskich, Koniecpolskich, Słupeckich, Hadziewiczów i Horochów. Utrzymanie kościoła nastręczało wiele problemów na przestrzeni wieków. Biskup Krakowski Jakub Zadzik wizytując parafię w 1637 r., napisał w dokumentach powizytacyjnych, że w świątyni widać ślady zatopień wodnych, które sięgały nawet do ołtarza głównego. Renowacje kościoła przeprowadzono w połowie XVII wieku. Nową świątynię postawiono wtedy na fundamentach starej. Miała ona prawdopodobnie kształt krzyża, była zbudowana z drewna i nakryta gontem. Według historyków przed kolejnymi powodziami zabezpieczono ją od dołu kłodami. Niestety położenie miejscowości w widłach Wisły i Sanu powodowały dalsze powodzie, które nie omijały wrzawskiego kościoła. Już w XVIII wieku pisano, że podgniłe belki i spojenia zagrażają bezpieczeństwu wiernych. Kolejne powodzie, które nawiedzały Wrzawy latem w latach 1867, 1884 r. oraz zimą 1888 r. powodowały dalsze niszczenie świątyni. Powódź w latach 20. XIX wieku niemalże doprowadziła do całkowitego zniszczenia budowli. Dobroczyńcy wraz z parafianami postanowili wówczas podnieść teren placu kościelnego, co uchroniłoby kolejną świątynię przed dalszymi podtopieniami. Po zakończeniu tych prac, w latach 1826-27 wybudowano nowy kościół. Był to obiekt jednonawowy, wykonany z drzewa modrzewiowego i pokryty gontem. Swoim wyglądem przypominał istniejącą do dnia dzisiejszego drewnianą świątynię w Radomyślu nad Sanem. W latach 20. XIX wieku kościół parafialny został po raz kolejny zalany, co doprowadziło go niemalże do ruiny. Ostatnia drewniana świątynia zbudowana w latach 1826-27 została spalona 4 sierpnia 1944 r. przez wycofujące się wojska niemieckie. Nową murowaną świątynię Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski wzniesiono w latach 1958-61 z inicjatywy ówczesnego proboszcza ks. Alojzego Sierżęgi. Projekt kościoła opracował inż. Andrzej Galar z Rzeszowa. Miała to być budowla prosta, ale o stylowej architekturze modernistycznej, posiadająca stromy dach ze strzelistą sygnaturką, wraz ze swoistymi „przyporami” ścian, co miało być nawiązaniem do gotyku. Uroczyste poświęcenie kościoła odbyło się 26 sierpnia 1961 r.
Na Wyspach Kurylskich, archipelagu na Oceanie Spokojnym, stanowiącym część obwodu sachalińskiego w Rosji, zarejestrowano w niedzielę trzęsienie ziemi o magnitudzie 6,7. Cytowane przez agencję Reutera ministerstwo ds. nadzwyczajnych Rosji ostrzegło przed możliwością wystąpienia tsunami.
Niemieckie Centrum Badań Geologicznych poinformowało o trzęsieniu ziemi o magnitudzie 6,7. Amerykańska Służba Geologiczna podała natomiast, że magnituda trzęsienia wynosiła 7. System Ostrzegania przed Tsunami na Pacyfiku (Pacific Tsunami Warning System), który również ocenił magnitudę trzęsienia na 7, poinformował, że po wstrząsach nie wydano ostrzeżenia przed tsunami.
Naszą nadzieją jest Jezus - powiedział Leon XIV w homilii podczas Mszy św. kończącej Jubileusz Młodych na Tor Vergata w Rzymie. Przestrzegł młodych, że „kupowanie, gromadzenie, konsumpcja nie wystarczą. Musimy (…) uświadomić sobie, że wszystko - pośród rzeczywistości świata - ma sens o tyle, o ile służy jednoczeniu nas z Bogiem i z braćmi w miłości”.
Po wspólnym czuwaniu, które przeżywaliśmy wczoraj wieczorem, spotykamy się dzisiaj, żeby sprawować Eucharystię, Sakrament całkowitego daru z Siebie, jaki uczynił dla nas Pan. Możemy sobie wyobrazić, że w tym doświadczeniu przemierzamy drogę, jaką wieczorem w dniu Paschy przeszli uczniowie z Emaus (por. Łk 24, 13-35): najpierw przerażeni i rozczarowani opuścili Jerozolimę. Wyruszali przekonani, że po śmierci Jezusa nie ma już nic, czego można by oczekiwać, nic, na co można by mieć nadzieję. Tymczasem, spotkali właśnie Jego, przyjęli Go jako towarzysza podróży, słuchali Go, kiedy wyjaśniał im Pisma, i w końcu rozpoznali Go podczas łamania chleba. Wtedy otworzyły się ich oczy, a w ich sercu znalazła miejsce radosna nowina Paschy.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
