Pytanie czytelnika:
Dlaczego żegnanie się znakiem krzyża jest wyznaniem wiary?

Znakiem krzyża rozpoczynamy każdą modlitwę. Do dzisiaj można spotkać ludzi głęboko wierzących, którzy żegnają się znakiem krzyża przed rozpoczęciem podróży czy kiedy przechodzą obok kościoła. To jest konkretne i publiczne wyznanie wiary. Ten znak wiary i przynależności do Boga otrzymaliśmy już podczas naszego chrztu. W wielu ważnych momentach życia rodzice kreślą znak krzyża na czołach swoich dzieci. Wówczas wyraża on również błogosławieństwo. Benedykt XVI podzielił się kiedyś niezwykłym wspomnieniem: „Nigdy nie zapomnę pobożności i pieczołowitości, z jakimi moi rodzice błogosławili znakiem krzyża nas, swoje dzieci, gdy wychodziliśmy z domu; a gdy żegnaliśmy się na dłużej, rodzice kreślili nam znak krzyża wodą święconą na czole, ustach i piersi. To błogosławieństwo towarzyszyło nam i wiedzieliśmy, iż ono nas prowadzi”.

Znak krzyża jest podstawowym chrześcijańskim gestem modlitewnym. „Jest on fizycznie wyrażonym wyznaniem wiary w ukrzyżowanego Chrystusa, w duchu programowej wypowiedzi św. Pawła: «My głosimy Chrystusa Ukrzyżowanego»” – przypomniał Benedykt XVI. Kiedy żegnamy się znakiem krzyża, to w sposób widzialny i publiczny oddajemy nasze życie Bogu, wyznajemy naszą przynależność do Tego, który za nas cierpiał i przez śmierć na krzyżu oraz zmartwychwstanie ukazał miłość Boga do nas.

Warto zaznaczyć, że w Piśmie Świętym krzyż jest ukazany jako symbol ocalenia ludzi niewinnych. W Księdze Ezechiela jest mowa o znaku Tau, literze alfabetu greckiego i hebrajskiego, symbolizującej krzyż (krzyż franciszkański). Jest on ukazany jako znak zbawienia i ocalenia. „Pan rzekł do niego: «Przejdź przez środek miasta, przez środek Jerozolimy i nakreśl ten znak Taw na czołach mężów, którzy wzdychają i biadają nad wszystkimi obrzydliwościami w niej popełnianymi». Do innych zaś rzekł, tak iż słyszałem: «Idźcie za nim po mieście i zabijajcie! Niech oczy wasze nie znają współczucia ni litości! Starców, młodzieńców, panny, niemowlęta i kobiety wybijcie do szczętu! Nie dotykajcie jednak żadnego męża, na którym będzie ów znak. Zacznijcie od mojej świątyni!». I tak zaczęli od owych starców, którzy stali przed świątynią” (Ez 9, 4-6).

Znak krzyża należy czynić starannie. „A wy, ojcowie, matki, babcie, dziadkowie, ojcowie i matki chrzestne winniście nauczyć dzieci, by umiały dobrze czynić znak krzyża, bo jest to powtórzenie tego, co stało się w sakramencie chrztu św.” – zaapelował papież Franciszek. I przypomniał: „Krzyż jest odznaką, która ukazuje, kim jesteśmy: nasze mówienie, myślenie, patrzenie, działanie jest pod znakiem krzyża, to znaczy miłości Jezusa aż do końca”.

Warto na początku nowego roku uświadomić sobie, że jesteśmy chrześcijanami, należymy do Chrystusa. Żegnanie się znakiem krzyża jest potwierdzeniem naszej wiary. W dzisiejszym świecie to bardzo ważne świadectwo. Nie wstydźmy się znaku krzyża.