Święty Ireneusz urodził się w Smyrnie w Azji Mniejszej, a swoją posługę realizował na Zachodzie w Galii. Zabrał głos w sprawie sporu wokół dnia obchodzenia Wielkanocy, który rozdzielił Wschód z Zachodem – dzięki jego interwencji jedność Kościoła została uratowana. Cechował się łagodnym usposobieniem, ale w kwestiach wiary był niewzruszony, ostro ganił każdego, kto próbował dokonać zmian w nauczaniu Chrystusa.
Żył w czasach wielkiego zamętu religijnego, gdy szerzone były herezje, godzące w prawdy wiary przekazywane przez Apostołów. Jako uczeń św. Polikarpa, który był uczniem św. Jana Ewangelisty, stał na straży depozytu wiary. Papież Benedykt XVI nazwał go nawet „mistrzem w zwalczaniu herezji”.
O życiu św. Ireneusza wiemy niewiele. Pewne jest, że w 177 r. był już biskupem Lyonu. Do naszych czasów przetrwało jego największe dzieło Przeciw herezjom, które jest świadectwem jego rozległej wiedzy teologicznej i głębokiej wiary. Zwalczał w nim wszystkie błędy heretyckie swoich czasów. Szczególnie wiele uwagi poświęcił gnostykom, punktując ich błędne doktryny. Drugie dzieło św. Ireneusza – Dowód prawdziwości nauki apostolskiej jest uważane za najstarszy katechizm nauki chrześcijańskiej. Święty zginął prawdopodobnie śmiercią męczeńską podczas prześladowań za panowania Septymiusza Sewera.
Św. Ireneusz, biskup i męczennik ur. ok. 140 r. zm. ok. 202 r.
Papież Franciszek przyjął na audiencji w Watykanie członków katolicko-prawosławnej grupy roboczej „Święty Ireneusz”. Jej celem jest dialog teologiczny w służbie komunii między katolikami i prawosławnymi. Ojciec Święty zapowiedział, że patrona grupy, św. Ireneusza z Lyonu, ogłosi wkrótce Doktorem Kościoła, nadając mu tytuł patrona jedności.
Św. Ireneusz z Lyonu pochodził ze Wschodu, ale swoją posługę biskupią sprawował na Zachodzie, był wielkim duchowym i teologicznym pomostem między chrześcijanami Wschodu i Zachodu. „Podobnie jak wasz patron, cierpliwie pracujcie nad tym, by zburzyć mury podziałów i budować mosty komunii” – zachęcił Franciszek.
Photograph by the British Library, Wikimedia Commons, public domain
Intelektualiści, myśliciele, kaznodzieje a może rycerze, wojownicy i reformatorzy. Kim byli średniowieczni zakonnicy?
Kulturę średniowiecznej Europy cechował przede wszystkim uniwersalizm (łac. universalis – powszechny, ogólny), który był wspólnotą kulturową opartą na jednolitym systemie wartości i przekonań, wyrażanych w podobny sposób w całej Europie. Szczególnie ważny był uniwersalizm w wymiarze religijnym i światopoglądowym. Przejawiał się on przede wszystkim dominacją chrześcijaństwa w sprawach wiary, moralności, a także w warstwie intelektualnej, co w kontekście języka oznaczało dominację łaciny.
Kościołowi katolickiemu w Polsce przybędzie w tym roku 206 nowych księży, z czego 139 diecezjalnych a 67 zakonnych. To łącznie o 29 kapłanów mniej niż w ubiegłym roku. Wzrastać zaczyna liczba diecezji, w których nie pojawi się żaden nowy kapłan.
KAI zebrała informacje o święceniach z różnych źródeł kościelnych: kurii diecezjalnych, rektoratów i od rektorów seminariów duchownych oraz na stronach poszczególnych diecezji, a także z danych Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich w Polsce (KWPZM).
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
