Mimo że oktawa Bożego Ciała została zniesiona dekretem papieża Piusa XII w 1955 r., zwyczaj święcenia wianków na jej zakończenie przetrwał w wielu polskich parafiach, szczególnie w małych miasteczkach i na wsiach. Obrzęd był związany z tradycją ludową, w której zioła odgrywały ważną rolę. Od Bożego Ciała do kolejnego czwartku codziennie odbywały się procesje z Najświętszym Sakramentem wokół kościoła, podczas których proszono Boga o błogosławieństwo i ochronę ludzi oraz ich dobytku, jak również o to, by letnie zbiory były pomyślne i obfite.

Wianki plecione były – i są nadal – z ziół i kwiatów, m.in.: rumianku, mięty, rozchodnika, koniczyny, jaśminu, macierzanki, bratków, chabrów itp.; przewiązuje się je tasiemkami i wstążkami. Pierwotnie zbierano zioła łąkowo-polne, lecz z czasem zaczęto też wykorzystywać rośliny ogrodowe.

Obecnie tam, gdzie zwyczaj nie uległ zapomnieniu, wianki wije się na ostatni dzień oktawy, dawniej jednak przygotowywano je już na Boże Ciało. Podczas postojów procesji umieszczano je na ołtarzach polowych, a po jej zakończeniu kościelny zawieszał je w świątyni, gdzie wisiały przez całą oktawę. Podczas aktu święcenia wianków na Mszy św. w czwartek po Bożym Ciele wznoszono modlitwy o opiekę nad polami, o obfite zbiory i ustrzeżenie ich przed zniszczeniem. Uważano, że liczba wianków powinna być nieparzysta, bo zapewni to gospodarstwu i domownikom ochronę przed nieszczęściami. Poświęcone wianki zawieszane były w domu, a w gospodarstwach – również w pomieszczeniach dla zwierząt. Ziele z wianków stosowano do sporządzania leczniczych herbat, mikstur domowych oraz do okadzania roślin i zwierząt.

Obok święcenia wianków z ziół i kwiatów szczególnym ceremoniałem w wielu świątyniach jest błogosławieństwo dzieci. Kościoły wypełniają się wówczas najmłodszymi, często także wózkami z niemowlętami. Tradycja zachowała się w wielu parafiach, m.in. w parafii św. Jakuba Apostoła w Ostrowitem (diec. pelplińska). 6 czerwca wierni zgromadzą się na Mszy św., a po procesji z Najświętszym Sakramentem kapłan poświęci przyniesione przez nich wianki. /i.c.