Parafia Odkupiciela Świata została erygowana 29 czerwca 1995 r., a w sierpniu 1996 r. rozpoczęto budowę kościoła. Projektantami świątyni są architekci Jadwiga Grabowska-Hawrylak i Maciej Hawrylak. Okazały kościół ma bryłę 3-nawową w kształcie prostokąta z przylegającymi 4 kaplicami bocznymi oraz 2 wieże, z których jedna z ażurową konstrukcją zwrócona jest ku katedrze, matce wszystkich kościołów diecezji. – Parafia nieposiadająca kościoła najpierw budowała wspólnotę ludzi, a następnie rozpoczęła budowę świątyni z kamienia. Wielu z nas, którzy dzisiaj otaczamy Chrystusowy ołtarz, prawie każdego dnia kończąc swoją pracę kierowało się nie do domu, ale na plac budowy, przepracowując rocznie na rzecz parafii od 12 do 16 tys. godzin. 24 grudnia 2001 r. po raz pierwszy sprawowano w tej świątyni Mszę św. zwaną Pasterką – przypomniała historię parafianka Małgorzata Ilińska.

Potrzebujemy być blisko Jezusa Eucharystycznego

– Jest moją wielką radością, że przez złożenie ofiary Chrystusa dokonam poświęcenia waszego kościoła. Już od chwili odprawienia tutaj pierwszej Mszy św. ten dom Boży został poświęcony i napełniony obecnością Boga. Dzisiaj przez uroczysty akt liturgiczny Kościół potwierdza, że to miejsce jest zamieszkane przez Chrystusa i jest miejscem świętym. Jako widzialna budowla dom ten jest szczególnym znakiem Kościoła pielgrzymującego na ziemi i obrazem Kościoła przebywającego w Niebie. Tutaj gromadzi się wspólnota wiernych, aby słuchać słowa Bożego, razem się modlić, przystępować do sakramentów oraz sprawować Eucharystię – mówił w homilii abp Kupny. Zaznaczał, że Eucharystia jest znakiem nieskończonej miłości Boga i darem dla każdego człowieka. – Musimy być blisko Jezusa Eucharystycznego – podkreślał metropolita i przypomniał słowa papieża Benedykta XVI: „Gromadzenie się na Eucharystii z braćmi i siostrami, słuchanie słowa Bożego, karmienie się Chrystusem ofiarowanym za nas to piękne doświadczenie, które nadaje sens życiu i napełnia serce pokojem. My chrześcijanie nie możemy żyć bez niedzielnej Eucharystii”.

– Także wasza uroczystość, poświęcenie Kościoła jest związana z Eucharystią, w czasie której dziękujemy Bogu za to, że chce mieszkać wśród was. Dziękujemy za budowniczych tego kościoła: ks. kan. Stanisława Stelmaszka, jego następców ks. kan. Henryka Świerniaka, ks. kan. Andrzeja Olejnika. Dziękujemy za wszystkich wspierając to dzieło swoimi modlitwami i ofiarami, za parafian pomagających przy budowie. A równocześnie prosimy o błogosławieństwo – mówił abp Kupny. Metropolita przypomniał, że Bóg nie posłał swego Syna, aby świat potępił, ale by świat został przez Niego zbawiony. – Jezus i Jego Ewangelia nikomu nie zagraża. Wprost przeciwnie, pozwala zobaczyć w każdym człowieku osobę chcianą i miłowaną przez Boga. Krzyż jest niezaprzeczalnie znakiem tej miłości. O tej prawdziwej miłości trzeba nam mówić i świadczyć – przekonywał, dodając, że rodzi się jednak pytanie, czy potrafimy dzielić się naszym bogactwem duchowym i religijnym? Czy potrafimy się dzielić radością, że Bóg nas kocha?

Kościół musi być otwarty i zapraszający

Arcybiskup Kupny zaznaczał, że ta świątynia jest i powinna być miejscem budowania Kościoła z żywych kamieni: – To właśnie w tej sakralnej przestrzeni budujemy wspólnotę serc i miłości, która nie może być zamknięta tylko w budynku, ale musi ciągle na nowo otwierać się na bliźniego. Tu napełniamy się Bożą Miłością, darami Jego Ducha. Tu rodzi się radość z tego, że jesteśmy braćmi i siostrami i umiłowanymi dziećmi Boga. Przeżywając to wszystko, musimy się tym dzielić ze światem, który jest za murami tego kościoła. Powinniśmy tworzyć wszędzie tam, gdzie żyjemy i pracujemy atmosferę bliskości oraz miłości, jaką tu tworzymy zjednoczeni w Chrystusie. Tylko w takiej atmosferze istnieją warunki do wzrostu duchowego, nawrócenia i zmiany swojego życia.

Podkreślał, że Kościół musi być otwarty: – Miłość bezgraniczna, wierna, ofiarna, bezinteresowna, taką miłość można spotkać tutaj, w tym poświęconym miejscu, gdzie prawdziwie mieszka Bóg. Taką miłość można spotkać we wspólnocie Kościoła, który musi być Kościołem otwartym, niezamykającym się w sobie, zapraszającym do siebie. Źle byłoby, gdybyśmy tej prawdy nie wykrzyczeli przed światem, gdybyśmy ją ukryli. Trzeba o tym mówić, że jest takie miejsce, gdzie doświadczysz pełni miłości!

Najbardziej uroczysty akt liturgiczny

Poświęcenie kościoła zalicza się do najbardziej uroczystych aktów liturgicznych. Na początku Eucharystii abp Józef Kupny pokropił wodą święconą ołtarz, a kapłani pokropili wszystkich wiernych zebranych w świątyni. Po homilii i odśpiewaniu Litanii do wszystkich świętych metropolita umieścił w ołtarzu relikwie św. Doroty. Arcybiskup odmówił uroczystą modlitwę poświęcenia, namaścił ołtarz olejem krzyżma, a delegowani kapłani namaścili również ściany kościoła. Następnie odbyło się spalenie na ołtarzu kadzidła, okadzenie ołtarza oraz wiernych zgromadzonych w kościele. Ołtarz został nakryty obrusem, przyozdobiony świecami i kwiatami. Metropolita przekazał proboszczowi ks. Krzysztofowi Odzimkowi zapaloną świecę – diakon zapalił najpierw świece na ołtarzu, a wyznaczeni kapłani w miejscach, gdzie były namaszczone ściany kościoła. Na końcu zapalone zostały wszystkie światła w kościele. Metropolita wręczył także zasłużonym parafianom medale św. Jadwigi, a po Eucharystii odsłonił tablicę upamiętniającą konsekrację świątyni.