Dzisiaj, w niedzielę, 18 maja, przypada 105. rocznica urodzin Karola Wojtyły, kapłana, duszpasterza akademickiego, arcybiskupa metropolity krakowskiego, a wreszcie od 16 października 1978 r. papieża Jana Pawła II, który całym swoim życiem, ale zwłaszcza nauczaniem i posługą na Tronie Piotrowym zasłużył na Santo subito! – „Święty natychmiast!”, wybrzmiewające już podczas jego pogrzebu, 8 kwietnia 2005 r., potwierdzone beatyfikacją, 1 maja 2011 r., a następnie kanonizacją, 27 kwietnia 2014 r.

Dla Polaków, a przynajmniej dla zdecydowanej większości naszych rodaków, Karol Wojtyła, czyli Ojciec Święty Jan Paweł II pozostanie najwybitniejszym synem polskiego narodu. Dlatego, choć znamy jego kierowane do nas słowa, ciągle warto je przypominać i powtarzać, bo one są drogowskazem, zwłaszcza w chwilach dziejowej próby.

„Wołam, ja, syn polskiej ziemi, a zarazem ja, Jan Paweł II, papież. Wołam z całej głębi tego Tysiąclecia, wołam w przeddzień Święta Zesłania, wołam wraz z wami wszystkimi: Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!” (2 czerwca 1979 r., homilia na placu Zwycięstwa w Warszawie).

„To jest moja matka, ta Ojczyzna! To są moi bracia i siostry! I zrozumcie, wy wszyscy, którzy lekkomyślnie podchodzicie do tych spraw, zrozumcie, że te sprawy nie mogą mnie nie obchodzić, nie mogą mnie nie boleć! Was też powinny boleć! Łatwo jest zniszczyć, trudniej odbudować. Zbyt długo niszczono! Trzeba intensywnie odbudowywać! Nie można dalej lekkomyślnie niszczyć!” (3 czerwca 1991 r., homilia w Masłowie k. Kielc).

„Patriotyzm oznacza umiłowanie tego, co ojczyste: umiłowanie historii, tradycji, języka czy samego krajobrazu ojczystego. Jest to miłość, która obejmuje również dzieła rodaków i owoce ich geniuszu. Próbą dla tego umiłowania staje się każde zagrożenie tego dobra, jakim jest ojczyzna. Nasze dzieje uczą, że Polacy byli zawsze zdolni do wielkich ofiar dla zachowania tego dobra albo też dla jego odzyskania” (Pamięć i tożsamość, Kraków 2005 r.).