Reklama

Niedziela Zamojsko - Lubaczowska

Święto ludzi lasów

18 czerwca Biłgoraj stał się miejscem spotkania tych, którzy każdego dnia strzegą zielonego bogactwa Polski.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Obchodzono Dzień Leśnika, święto osób, których praca często pozostaje w cieniu, a jednak ma ogromne znaczenie dla ochrony środowiska, zachowania dziedzictwa przyrodniczego i edukacji ekologicznej społeczeństwa.

Organizatorem uroczystości było Nadleśnictwo Biłgoraj wraz z nadleśniczym Lesławem Rawiakiem. Centralnym punktem obchodów była uroczysta Msza św. w kościele pw. Trójcy Świętej i Wniebowzięcia NMP w Biłgoraju, której przewodniczył ks. Jerzy Kołtun, proboszcz parafii, zaś ks. Zygmunt Jagiełło – notariusz kurii diecezjalnej w Zamościu oraz duszpasterz leśników, wygłosił homilię, przypominając, że: – Lasy nie są hałaśliwe. Nie krzyczą jak billboardy, nie robią szumu wokół siebie. A jednak są potężne, gdyż prawdziwa siła tkwi w ciszy i trwałości. Tak też działa Bóg – cicho, ale skutecznie. Jak korzenie drzewa – niewidoczne, ale to one je trzymają przy życiu. Praca leśników jest podobna. Nie zawsze widoczna. Niekiedy niezrozumiana. Bywa, że ktoś dostrzeże tylko ścięte drzewo, ale nie wie, ile wysiłku, troski i wiedzy włożono w jego pielęgnację, ile nowych sadzonek posadzono obok.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Kapelan życzył wszystkim, aby ich życie „było jak stary dąb: mocne, zdrowe i piękne. Nie ważne, czy stoi w lesie, czy w mieście, ma rodzić dobre owoce. Owocem pracy leśników jest drewno, ale owocem serca ma być miłość, uczciwość, modlitwa, przebaczenie, dobre słowo dla drugiego. Niech każdy leśnik będzie jak dobre drzewo, zakorzenione w wierze, odporne na burze życia oraz dające cień tym, którzy są słabsi”.

Wyraz wdzięczności

Nabożeństwo zgromadziło pracowników Nadleśnictwa Biłgoraj, przedstawicieli władz lokalnych oraz zaproszonych gości. Modlitwa była nie tylko wyrazem wdzięczności za codzienny trud leśników, ale również zawierzeniem ich pracy i życia wstawiennictwu św. Jana Gwalberta, patrona leśników.

Po Mszy św. odbyła się oficjalna część uroczystości w Karczmie na Woli Dużej, podczas której wręczono podziękowania i wyróżnienia pracownikom lasów za ich oddanie, zaangażowanie i wieloletnią służbę. W Nadleśnictwie Biłgoraj pracuje ponad 50 osób różnych specjalizacji: od podleśniczych i leśniczych, po inżynierów, specjalistów od ochrony lasu, administrację oraz osoby odpowiedzialne za edukację i kontakt ze społecznością. Ich praca zaczyna się często o świcie i nie kończy się na służbowym grafiku, ale to służba, która wymaga czujności, odpowiedzialności i gotowości do działania w każdych warunkach.

Profesjonalizm i duchowość

Codzienna praca leśników to nie tylko gospodarka leśna, ale także działania na rzecz ochrony przyrody, przeciwdziałania pożarom, inwentaryzacji zasobów przyrodniczych oraz prowadzenia zajęć edukacyjnych dla dzieci i młodzieży.

Obchody Dnia Leśnika to przykład pięknej tradycji, która łączy profesjonalizm i duchowość. W świecie, który często zapomina o roli natury, leśnicy stają się strażnikami równowagi i ambasadorami zrównoważonego rozwoju. Ich praca to nie tylko zawód – to misja, w której łączy się wiedza, pasja i odpowiedzialność. Dzień Leśnika przypomina, że bez ich codziennego trudu, troski o każde drzewo, ścieżkę i zwierzę, nasze lasy nie byłyby tym, czym są – zielonymi płucami Polski, miejscem odpoczynku, nauki i duchowej odnowy.

2025-07-08 11:04

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

W hołdzie generałowi Dąbrowskiemu

Niedziela zamojsko-lubaczowska 34/2020, str. IV

[ TEMATY ]

Biłgoraj

gen. Dąbrowski

Joanna Ferens

Warta przy tablicy poświęconej gen. Dąbrowskiemu

Warta przy tablicy poświęconej gen. Dąbrowskiemu

Uroczystości upamiętniające postać gen. Jana Henryka Dąbrowskiego odbyły się w Biłgoraju. Tutejsza kamienna tablica jest najstarszym pomnikiem upamiętniającym gen. Dąbrowskiego w Polsce.

Szanowny Generale, niech dla wiekowego zaszczytu, na tym głazie przy kanale, powstanie pamiątka twojego pobytu. Ani czas, ani zgubne zetrze go narzędzie, spoczynkiem Dąbrowskiego zwać się odtąd będzie” – takie słowa widnieją na kamiennej tablicy z 1820 r., znajdującej się w biłgorajskim parku Solidarności, upamiętniającej pobyt gen. Jana Henryka Dąbrowskiego w Biłgoraju. Generał gościł tutaj prawdopodobnie w roku 1809. W skromnych uroczystościach mieszkańcy miasta upamiętnili 265. rocznicę urodzin gen. Dąbrowskiego i 200. rocznicę postawienia tablicy.
CZYTAJ DALEJ

Św. Elżbieta Węgierska - patronka dzieł miłosierdzia

[ TEMATY ]

św. Elżbieta Węgierska

Arkadiusz Bednarczyk

Św. Elżbieta z Turyngii (XIII wiek) posługuje wśród chorych (obraz tablicowy z XV wieku)

Św. Elżbieta z Turyngii (XIII wiek) posługuje wśród chorych
(obraz tablicowy z XV wieku)

17 listopada Kościół wspomina św. Elżbietę Węgierską, patronkę dzieł miłosierdzia oraz bractw, stowarzyszeń i wielu zgromadzeń zakonnych. Jest świętą dwóch narodów: węgierskiego i niemieckiego.

Elżbieta urodziła się 7 lipca 1207 r. na zamku Sárospatak na Węgrzech. Jej ojcem był król węgierski Andrzej II, a matką Gertruda von Andechts-Meranien, siostra św. Jadwigi Śląskiej. Ze strony ojca Elżbieta była potomkinią węgierskiej rodziny panującej Arpadów, a ze strony matki - Meranów. Dziewczynka otrzymała staranne wychowanie na zamku Wartburg (koło Eisenach), gdzie przebywała od czwartego roku życia, gdyż była narzeczoną starszego od niej o siedem lat przyszłego landgrafa Ludwika IV. Ich ślub odbył się w 1221 r. Mała księżniczka została przywieziona na Wartburg z honorami należnymi jej królewskiej godności. Mieszkańców Turyngii dziwił kosztowny posag i dokładnie notowali skarby: złote i srebrne puchary, dzbany, naszyjniki, diademy, pierścienie i łańcuchy, brokaty i baldachimy. Elżbieta wiozła w posagu nawet wannę ze szczerego srebra. Małżeństwo młodej córki królewskiej stało się swego rodzaju politycznym środkiem, mającym pogłębić i wzmocnić związki między oboma krajami. Elżbieta prowadziła zawsze ascetyczny tryb życia pod kierunkiem franciszkanina Rüdigera, a następnie Konrada z Marburga. Rozwijając działalność charytatywną założyła szpital w pobliżu zamku Wartburg, a w późniejszym okresie również w Marburgu (szpital św. Franciszka z Asyżu). Konrad z Marburga pisał do papieża Grzegorza IX o swojej penitentce, że dwa razy dziennie, rano i wieczorem, osobiście odwiedzała swoich chorych, troszcząc się szczególnie o najbardziej odrażających, poprawiała im posłanie i karmiła. Życie wewnętrzne Elżbiety było pełną realizacją ewangelicznej miłości Boga i człowieka. Wytrwałość czerpała we Mszy św., na modlitwie była niezmiernie skupiona. Wiele pracowała nad cnotą pokory, zwalczając odruchy dumy, stosowała ostrą ascezę pokuty.
CZYTAJ DALEJ

"Evangelium vitae – jesień". Międzynarodowa konferencja z okazji 100-lecia Apostolstwa Chorych

2025-11-18 11:21

[ TEMATY ]

konferencja

Katowice

archidiecezja katowicka

Apostolstwo chorych

Materiał prasowy

W dniach 20-21 listopada 2025 roku w auli Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach odbędzie się międzynarodowa konferencja z okazji 100-lecia Apostolstwa Chorych. Tytuł konferencji brzmi „Evangelium vitae – jesień, czyli jak współcześnie radzić sobie z chorobą i cierpieniem?”. Organizatorami konferencji są: Wydział Teologiczny Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Stowarzyszenie Apostolstwo Chorych oraz Diecezjalne Duszpasterstwo Służby Zdrowia w Katowicach.

Od 2006 roku co kilka lat w środowisku katowickim odbywają się spotkania naukowe podejmujące zagadnienie zdrowia i choroby w namyśle interdyscyplinarnym we współpracy medycyny, teologii, a także innych dyscyplin naukowych, przede wszystkim psychologii. Tym razem konferencja jest organizowana z okazji dwóch rocznic. Mianowicie, 100 lat temu (dokładnie 1 listopada 1925 roku) powstała w Niderlandach wspólnota Apostolstwa Chorych, gromadząca osoby dotknięte różnego rodzaju chorobami, które w doświadczeniu swego cierpienia odkrywają głęboki sens życia. Jednoczą się duchowo z Jezusem ukrzyżowanym oraz ofiarują swoje bóle i trudy za zbawienie świata, a także w wielu innych szczegółowych intencjach. W tym też roku przypadła 30-rocznica ogłoszenia przez św. Jana Pawła II encykliki Evangelium vitae o świętości życia. Jeśli konferencja nosi główny tytuł „Evangelium vitae – jesień”, to oznacza to, że będzie podejmowała zagadnienia związane z chorobą, cierpieniem, dotyczące często (choć nie tylko) schyłku, czyli jesieni życia. Wiosną tego roku w Wydziale Teologicznym miały miejsce spotkania zatytułowane „Evangelium vitae – wiosna”, związane z przekazywaniem życia i jego początkiem. W logo jesiennej sesji wkomponowane są (w barwach jesieni) ludzkie dłonie, które wypuszczają ku górze tchnienie życia. Jest to znak, że taki koniec życia czeka każdego z nas.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję