Choć od męczeńskiej śmierci ks. Jerzego mijają już ponad cztery dekady, jego postać pozostaje wciąż żywa w pamięci zarówno osób, które go znały, jak i pokoleń urodzonych już w wolnej Polsce.

Małgorzata Grabowska-Kozera poznała ks. Popiełuszkę w pierwszych dniach stanu wojennego jako studentka warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. – Trwały wówczas strajki studenckie na Politechnice Warszawskiej, z delegatami z różnych uczelni, w tym z ówczesnej Wyższej Oficerskiej Szkoły Pożarniczej. Ja byłam delegatem z ASP i tam zastał mnie stan wojenny – wspomina w rozmowie z Niedzielą. Dzięki zaangażowaniu rektora Politechniki udało im się bezpiecznie opuścić zmilitaryzowany budynek uczelni. Tak trafili pod skrzydła ks. Jerzego. – To był początek naszej znajomości. Wcześniej ks. Jerzego znała już moja mama, która była lekarką, a ks. Popiełuszko odpowiadał za duszpasterstwo służby zdrowia. Do mieszkania ks. Jerzego na Żoliborzu przybywały tłumy ludzi – z radia, telewizji, byli lekarze, adwokaci. Wszyscy próbowali jakoś się odnajdywać, a ks. Jerzy z życzliwością ich przyjmował.