Forum Akcji Katolickiej Archidiecezji częstochowskiej
90. rocznica promulgowania encykliki „Quas Primas” Piusa XI, papieża Akcji Katolickiej, 90. rocznica utworzenia diecezji częstochowskiej i 50. rocznica zakończenia Soboru Watykańskiego II, stały się okazją do zorganizowania Forum Akcji Katolickiej Archidiecezji Częstochowskiej, które odbyło się 21 listopada w auli redakcji tygodnika katolickiego „Niedziela” w Częstochowie.
O znaczeniu Dekretu „Apostolicam actuositatem” Soboru Watykańskiego II dla zaangażowania świeckich w Kościele w naszych czasach mówił ks. inf. Ireneusz Skubiś – Zaangażowanie świeckich i budzenie tego olbrzyma, którym jest laikat dzisiaj Sobór Watykański II zostawił nam jako zadanie wciąż aktualne – mówił ks. Skubiś.
Honorowy redaktor naczelny „Niedzieli” omawiając tematykę laikatu podkreślił, że „za Kościół jesteśmy odpowiedzialni wszyscy na mocy chrztu i bierzmowania” – Wszyscy we własnych środowiskach jesteśmy nauczycielami i kapłanami – mówił ks. Skubiś.
Odnosząc się do 90. rocznicy promulgowania encykliki „Quas Primas” Piusa XI, papieża Akcji Katolickiej, ks. Sławomir Bednarski podkreślił aktualność tego dokumentu dla działalności Akcji Katolickiej w naszych czasach – Akcja Katolicka w ujęciu papieża Piusa XI to ludzie zaangażowani dla dobra Kościoła i społeczeństwa – mówił ks. Bednarski.
Następnie ks. Mariusz Frukacz mówił o teologii społecznej bp. Teodora Kubiny, pierwszego biskupa diecezji częstochowskiej, wielkiego społecznika. - Słowa Chrystusa "Misereor super turbam" (Żal mi ludu) dla bp. Kubiny były nie tylko ozdobą jego herbu, i treścią naukowej refleksji, ale przede wszystkim pasterską troską o codzienne sprawy, zwłaszcza najbiedniejszych – mówił ks. Frukacz.
Reklama
Redaktor „Niedzieli” przypomniał, że bp Kubina podejmując m.in. zagadnienie słusznej i sprawiedliwej płacy, odwołując się do podstawowych zasad chrześcijańskiej etyki społecznej, podkreślał, że „płaca powinna służyć dobru i życiu nie tylko robotnika, ale całej jego rodziny” - Wielokrotnie wskazywał na prawo do czasu wolnego, by robotnik mógł zrealizować prawo do wolności religijnej i spełnić podstawowe obowiązki religijne – dodał redaktor „Niedzieli”.
O zadaniach wytyczonych przez Sobór Watykański II mówił dr Artur Dąbrowski. – W takich przestrzeniach jak: Kościół, rodzina, polityka, kultura, ekonomia i nauka Akcja Katolicka ma bardzo dużo do zrobienia – zaapelował prelegent. „Nie możemy być uśpieni. Laikat musi coraz bardziej być zaangażowany, musi być zaczynem dla Ewangelii w świecie, jak uczył nas Sobór Watykański II” – kontynuował prezes Akcji Katolickiej.
Na zakończenie ks. Jacek Michalewski mówił o „ewangelizacji jako narzędziu odbudowy współczesnej parafii w Polsce” – Bardzo w dziele ewangelizacji jest osobiste świadectwo o Chrystusie. Jeśli chcę nieść Ewangelie innym, to sam muszę mieć osobiste doświadczenie obecności Chrystusa w moim życiu – wskazywał.
Podczas Forum Tygodnik Katolicki „Niedziela” otrzymał Medal im. biskupa Teodora Kubiny „Przyjacielowi Akcji Katolickiej”. Medal w imieniu „Niedzieli” odebrał ks. inf. Ireneusz Skubiś.
Akcja Katolicka w Polsce została powołana już w 1930 r. Biskup Teodor Kubina – pierwszy biskup diecezji częstochowskiej – był jej gorącym propagatorem. Ten pierwszy okres tworzenia Akcji Katolickiej w diecezji przerwała II wojna światowa. Po wojnie władze komunistyczne nie pozwalały na zakładanie stowarzyszeń katolickich.
Reklama
W 1993 r. Ojciec Święty Jan Paweł II wezwał biskupów polskich przebywających z wizytą „ad limina Apostolorum” do reaktywowania Akcji Katolickiej w Polsce. Rozpoczęto prace nad reaktywacją Akcji Katolickiej i opracowywaniem statutu, która ostatecznie nastąpiła 3 maja 1995 r. na Jasnej Górze.
Już 3 maja 1995 r. abp Stanisław Nowak, metropolita częstochowski, powołał Akcję Katolicką w archidiecezji częstochowskiej. Pierwszym asystentem kościelnym został mianowany ks. inf. Ireneusz Skubiś, redaktor naczelny Tygodnika Katolickiego „Niedziela”. Kolejnymi asystentami kościelnymi byli: ks. Jarek Sroka, ks. Marian Szymonik i obecnie ks. Jacek Michalewski. Przy „Niedzieli” reaktywowany został specjalny dodatek dla Akcji Katolickiej „Czyn Katolicki”, a w kolejnych latach w studio radiowym „Niedzieli” nadawana była audycja poświęcona Akcji Katolickiej „Czyn katolicki na falach eteru”. Pierwszym prezesem Akcji Katolickiej został wybrany w 1996 r. Jerzy Krawczyk. Następnie kolejno tę funkcję pełnili: Konrad Głębocki, Anna Kwiatkowska i obecnie Artur Dąbrowski.
W dniu 13 czerwca 2004 r. abp Stanisław Nowak ogłosił patronami Akcji Katolickiej archidiecezji częstochowskiej błogosławionych ks. Maksymiliana Binkiewicza, ks. Ludwika Rocha Gietyngiera i bł. s. Marie Kanutę Chrobot, nazaretankę.
Aktualnie Akcja Katolicki archidiecezji częstochowskiej liczy blisko 50 Parafialnych Oddziałów i ponad 600 członków.
Caritas Archidiecezji Wrocławskiej na czele z abp. Józefem Kupnym i rektorami wrocławskich uczelni zainaugurowała w Środę Popielcową akcję „Talent miłosierdzia”
Na Dolny Śląsk trafi 6500 papierowych toreb z nadrukowaną instrukcją. Można je będzie pobrać w parafiach czy w siedzibie Caritas i wspólnie z rodziną, przyjaciółmi, wypełnić artykułami spożywczymi o długim terminie ważności. – Pragniemy wesprzeć potrzebujących w okresie nadchodzących Świąt Wielkanocnych. Paczka żywnościowa jest dla wielu rodzin czy osób chorych i samotnych dużym wsparciem i rzeczywistą pomocą. Drugi cel to rozbudzenie społecznej wrażliwości i zachęcenie do wspólnego działania na rzecz ubogich. Ważne w akcji jest to, że takiej torby nie wypełniamy sami. Kolega z pracy, znajoma ze studiów, sąsiedzi, wszystkie te osoby można zaangażować w przygotowanie paczki – tłumaczy ks. Dariusz Amrogowicz, dyrektor wrocławskiej Caritas.
Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.
Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.
Podziel się cytatem
Katoliccy biskupi Szwajcarii są głęboko wstrząśnięci klęską żywiołową w górskiej wiosce Blatten w kantonie Valais. Z rozpadającego się lodowca Birch na wioskę runęło ponad 3,5 mln metrów sześciennych lodu, skał i zmrożonego śniegu. Cała wioska została zrujnowana, ewakuowano 300 osób; co najmniej jedną osobę uważa się za zaginioną. We wspólnym oświadczeniu w Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, 29 maja, biskupi zapewnili poszkodowanych o swojej solidarności, modlitwie i duchowej bliskości. Do wiernych Szwajcarii zaapelowali o wsparcie poszkodowanych mieszkańców Blatten modlitwą i konkretną pomocą.
„Płaczę nad Blatten” - powiedział biskup Sion, Jean-Marie Lovey, ubolewając nad losem mieszkańców doliny Lötschental. Jednocześnie pocieszał, że zawaliły się tylko góry i lodowiec, „ale nie wasza wiara i na pewno nie obecność Boga u waszego boku”. Bp Lovey zacytował proroka Izajasza i zaapelował o nadzieję: „Bo góry mogą ustąpić i pagórki się zachwiać, ale miłość moja nie odstąpi od ciebie i nie zachwieje się”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
