(...) Dziś szczególnie serdecznie pozdrawiam Seminarium Łódzkie, które przybywa do Rzymu ze swoim pasterzem, Arcybiskupem Władysławem.
Drodzy alumni! Powołanie kapłańskie to powołanie do świętości. Jego znakiem jest modlitwa, duch kontemplacji, ofiara i gotowość służenia człowiekowi. Życzę, aby tak rozumiane powołanie było duchową drogą każdego z was. Niech pomogą wam ją odkrywać wasi moderatorzy i wychowawcy. (...)
(Ojciec Święty do alumnów WSD w Łodzi podczas audiencji generalnej na Placu św. Piotra w Rzymie)

Drogi Księże Arcybiskupie Władysławie, Drodzy Alumni Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi!

Bardzo ucieszyła mnie obecność w Watykanie i w Castel Gandolfo Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi. Przybyliście z pielgrzymką, aby u grobu Świętych Apostołów Piotra i Pawła dziękować Bogu za dar powołania i by prosić o umocnienie w wierze, nadziei i miłości, aby na fundamencie tych cnót w mocy Ducha Świętego dobrze przygotować się do przyjęcia Chrystusowego kapłaństwa. Z całego serca jednoczę się z wami w tej modlitwie.
Cieszę się, że przybyliście tutaj w całej seminaryjnej wspólnocie: alumni, rektor, przełożeni, ojcowie duchowni, profesorowie, a przewodniczy Wam Ksiądz Arcybiskup. Właśnie tak, seminarium powinno być jednolitą wspólnotą, w której troska o kształtowanie młodych serc i umysłów będzie wyrażać się w harmonijnej współpracy wszystkich. Przygotowanie do kapłaństwa musi bowiem obejmować zarówno formację duchową, jak i intelektualną. Trzeba dołożyć wszelkich starań, aby przyszły kapłan był dobrym człowiekiem, o bogatej duchowości, otwartym na wszelkie przejawy kultury, posiadającym solidną wiedzę teologiczną i dobrą znajomość tych nauk, które pomogą mu skutecznie głosić Ewangelię współczesnemu człowiekowi.
Oczywiście najważniejszym elementem formacji seminaryjnej jest duchowe przygotowanie do kapłaństwa. Chodzi o świętość - o coraz doskonalsze ufne jednoczenie się z Ojcem, przez Chrystusa, w Duchu Świętym. Takie zjednoczenie dokonuje się przede wszystkim dzięki łasce płynącej z sakramentów świętych. Stąd tak wielką wagę zawsze przywiązywano do tego, aby Pojednanie i Eucharystia stanowiły mocne filary formacji seminaryjnej. Nigdy nie rezygnujcie z tej tradycji. Zbliżajcie się chętnie do tych źródeł Bożego miłosierdzia.
Przez zjednoczenie z Chrystusem w Eucharystii niech umacnia się i pogłębia wasza pasterska miłość. Tej miłości objawiającej światu oblicze Chrystusa, Wiecznego i Najwyższego Kapłana, który życie dał za braci, potrzeba bardzo współczesnemu człowiekowi. Potrzeba jej szczególnie temu, który cierpi z powodu różnorakich niedostatków, materialnych i duchowych. Wiele jest dziś w Polsce obszarów takiego niedostatku. Wiecie dobrze, że również w Kościele w Łodzi, wobec utrzymującego się znacznego bezrobocia, wielu jest tych, którzy oczekują od kapłana słowa nadziei i konkretnych czynów Chrystusowej miłości. Potrzeba waszego otwartego serca, gotowości do poświęcenia i ofiary, solidarności z najbardziej ubogimi i cierpiącymi, ze wszystkimi znajdującymi się w potrzebie. Nie zapominajcie, że ta posługa wymaga od kapłana postawy ubóstwa. Cnota ubóstwa otwiera oczy na potrzeby innych. W dzisiejszej sytuacji ekonomicznej i społecznej w Polsce coraz bardziej jawi się konieczność, aby kapłan obierał taki sposób życia, który odpowiada warunkom życia społeczeństwa. Nabywajcie tej wyobraźni miłosierdzia, kontemplując w cieniu tabernakulum oblicze Zbawcy, który dla nas „ogołocił samego siebie” (Flp 2, 7).
I jeszcze jedno: nabywanie świętości na drodze przygotowania do kapłaństwa nie może dokonywać się bez modlitwy. Jeśli brak osobistego, pełnego miłości odniesienia do Trójjedynego Boga w coraz głębszej modlitwie, nie można właściwie przyjąć i dobrze spełniać Chrystusowego kapłaństwa. Dlatego proszę Was, bądźcie coraz bardziej ludźmi wytrwałej modlitwy. Niech wasza seminaryjna wspólnota będzie rozmodlona. Niech nigdy nie braknie wam czasu na medytację i adorację Najświętszego Sakramentu. Wdrażajcie się też w modlitwę Kościoła w Liturgii Uświęcenia Czasu. Sięgajcie chętnie po różaniec, aby w szkole Maryi uczyć się naśladowania Chrystusa. Razem z wami proszę dzisiaj Boga za wstawiennictwem Najświętszej Bożej Rodzicielki, abyście przez głębokie życie sakramentalne, modlitwę i solidne studium dobrze przygotowali się do kapłaństwa. Nie zapominajcie, że duchowa przyszłość Kościoła zależy od świętości i duszpasterskiego zapału jego kapłanów. Żyjcie więc wiarą, rozpalajcie w sobie miłość Chrystusa, trwajcie w nadziei i czyńcie świętym Kościół, który jest w Łodzi.
Niech wam Bóg błogosławi!

Castel Gandolfo, 19 września 2003 r.

(Przemówienie Ojca Świętego skierowane do alumnów Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi podczas audiencji prywatnej 19 września 2003 r. w Castel Gandolfo)