Działalność ruchów i stowarzyszeń katolickich w parafiach naszej archidiecezji przynosi wiele dobrych owoców. Warto za nie podziękować Bogu z racji uroczystości Chrystusa Króla, obchodzonej od pewnego czasu jako święto patronalne zrzeszeń katolickich. Nie można jednak nie dostrzegać trudności. Nie wszyscy duszpasterze widzą potrzebę zorganizowanego działania świeckich. Niejednokrotnie brakuje też opieki księdza, a zamknięta salka katechetyczna, czy problem opłat za jej oświetlenie i ogrzewanie, są przeszkodą nie do pokonania. Z drugiej strony niewielu świeckich widzi potrzebę aktywnego zaangażowania się w życie wspólnoty parafialnej, a tylko ok. 5% parafian uczestniczy w działalności grup kościelnych.
Warto jednak, aby wszyscy, którym leży na sercu rozwój apostolstwa świeckich, zapoznali się z przesłaniem, jakie przekazał Akcji Katolickiej abp Władysław Ziółek z racji I Kongresu Stowarzyszenia, wyznaczając konkretne zadania. Tekst przesłania zamieszczono w materiałach kongresowych pt. Z Chrystusem w Trzecie Tysiąclecie.

1. Wrażliwość na potrzeby duchowe i religijne współczesnego człowieka: „Jako świadkowie miłosierdzia, okazujmy pomoc tym ludziom, którzy całkowicie zrezygnowali z regularnej lektury ambitnych tekstów, czytania Pisma Świętego, prasy katolickiej, nawet dzieł literatury pięknej, której treści ubogacają duchowo człowieka” (s. 31). Realizacją tego zadania jest najpierw troska o własny poziom kultury i pogłębianie wiedzy religijnej. W parafii ten postulat może być zrealizowany przez zorganizowanie lub ożywienie działalności bibliotek parafialnych, czytelni prasy katolickiej, katechezę, promowanie książki katolickiej, pomoc w rozprowadzaniu prasy religijnej.

2. „Zaangażowanie na rzecz dobra wspólnego - człowiek współczesny często dba wyłącznie o swoje korzyści, zgłaszając pod adresem innych coraz to nowe żądania. Takie postawy są wyrazem egoizmu, (por. s. 32). Podejmując pracę na rzecz wspólnego dobra, katolik świecki powinien zacząć od siebie i postawić sobie pytanie: co ja mogę zrobić dla parafii, dla Kościoła?
Ufajmy, że pojawiające się trudności można przezwyciężyć modlitwą, cierpliwością i solidarnym działaniem.

3. Wychowanie do służby społeczeństwu to kolejne zadanie wyznaczone katolikom świeckim. „Obszarem ubóstwa w społeczeństwie jest także deficyt autentycznej służby na rzecz dobra wspólnego. Wysokie funkcje i stanowiska stają się przede wszystkim środkiem do zdobycia korzyści - politycznych i materialnych” (s. 32).
Nie jest dobrze, jeśli przynależność do zrzeszeń katolickich służy jako trampolina do politycznej kariery, po osiągnięciu której zrywa się więź z Kościołem lub bardzo poważnie ją ogranicza. Wierzący, podejmując służbę publiczną, powinni się kierować zasadami Dekalogu i troską o dobro wspólne.

4. Udział w niedzielnej Mszy św.
Ludźmi biednymi duchowo są ci, którzy nie uczęszczają na niedzielną Eucharystię. Podejmując posługę wobec nich, należy najpierw pogłębić wiedzę na temat chrześcijańskiego znaczenia niedzieli, strzec w rodzinach obchodu Dnia Pańskiego. Konieczną formą apostolstwa jest świadectwo. „Gdy członek Akcji Katolickiej wraz ze swoją rodziną regularnie uczęszcza w niedzielę na Mszę św., staje się dla innych świadkiem miłosierdzia, bowiem jego słowa są wzmocnione żywym świadectwem” (s. 32).

5. Troska o młodzież i rodziny. Pojawia się pytanie: co parafia może zaproponować młodym ludziom? Niezwykle pożyteczną inicjatywą są świetlice dla dzieci i młodzieży. Działania na rzecz rodziny to także niezwykle potrzebna dziś pomoc charytatywna w różnych wymiarach, organizowana wspólnym wysiłkiem grup parafialnych, we współpracy z Kołem Parafialnym „Caritas” (por. s. 33).

6. Troska o dalszy rozwój zrzeszeń katolickich. Pozyskiwanie nowych osób wymaga otwarcia się na parafię. Akcja Katolicka i inne grupy muszą być obecne i widoczne w życiu parafii. Nie mogą stanowić „kół wzajemnej adoracji”, wspólnot hermetycznie zamkniętych, czy przybudówki partii politycznej. Obecność w parafii powinna być na tyle atrakcyjna, aby interesowała szerszy krąg parafian. Tym działaniom powinna towarzyszyć modlitwa o powołania do apostolstwa świeckich, o pozyskiwanie nowych osób do pracy dla Chrystusa i Kościoła (por. s. 42-43).
W adhortacji apostolskiej Ecclesia in Europa Jan Paweł II wezwał zrzeszenia katolickie, aby „odrzucając wszelką pokusę żądania dla siebie prawa pierwszeństwa i wszelkie wzajemne niezrozumienie, czyniły postępy na drodze bardziej autentycznej komunii między sobą i ze wszystkimi innymi środowiskami kościelnymi, oraz by żyły z miłością w pełnym posłuszeństwie biskupom” (s. 29). Podejmowanie wyżej wskazanych zadań przez ruchy i organizacje katolickie jest czytelnym świadectwem aktywnej obecności w Kościele łódzkim, serdecznym darem dla Jana Pawła II w rocznicę jego Pontyfikatu i wcielaniem papieskiego nauczania w życie naszych parafii.