Bractwo Trzeźwości im. św. Maksymiliana M. Kolbe w Ostrołęce istnieje ponad 20 lat. W minionym roku obchodziło okrągły jubileusz.
Wszystko zaczęło się w październikowy wieczór 1983 r. Po nabożeństwie różańcowym ks. prałat Zygmunt Żukowski, proboszcz parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Ostrołęce, zaprosił na spotkanie osoby zainteresowane życiem w trzeźwości. Właśnie wtedy zawiązała się wspólnota, której celem było propagowanie życia w trzeźwości i niesienie pomocy rodzinom borykającym się z problemem alkoholizmu. Była to pierwsza wspólnota o takim profilu w naszym mieście. Opiekunem wspólnoty oddanym jej całym sercem został ks. Ryszard Kłosiński. Początki były trudne. Rozwiązywanie problemu alkoholowego przekraczało nasze dobre chęci. Niewiele wiedzieliśmy o tej podstępnej chorobie, wobec tego postanowiliśmy zdobyć więcej wiedzy merytorycznej. Na spotkaniach czytaliśmy fachową literaturę, uważnie słuchaliśmy wypowiedzi osób, które odbyły rekolekcje w Zakroczymie i tych, którzy pierwsze szlify zdobywali we wspólnotach Anonimowych Alkoholików w Warszawie. W tych trudnościach postanowiliśmy zwrócić się do Boga, podejmując modlitwę Koronką do Bożego Miłosierdzia. Wiele osób dobrowolnie podjęło abstynencję w tej intencji. Nawiązaliśmy też kontakt z o. Benignusem z Łomży, który miał duże doświadczenie w pracy z ludźmi uzależnionymi. Korzystaliśmy z jego doświadczenia. Przyszły lepsze dni, kiedy o. Benignus zaprosił nas na kurs o tematyce trzeźwościowej. Na wykładach specjalistów zyskaliśmy pewien zasób wiedzy potrzebnej do dalszego funkcjonowania naszej wspólnoty. Dr Bohdan Woronowicz uświadomił nam, że osoby uzależnione muszą zorganizować grupę AA i rozpocząć pracę opartą na programie 12 kroków i 12 tradycji. Tak też panowie utworzyli pierwszą w Ostrołęce grupę AA. Mimo swoich zajęć, nadal uczestniczyli w naszych spotkaniach i tak jest do dziś.
Obecnie naszym duszpasterzem jest ks. Krzysztof Dąbrowski, który nie szczędzi swoich sił i czasu oraz życzliwie i z wielką subtelnością wysłuchuje naszych wątpliwości. To on właśnie prostuje ścieżki naszego życia. Jesteśmy otwarci na każdego człowieka potrzebującego pomocy. Oprócz służenia bliźnim w problematyce uzależnień, poszerzamy także naszą wiedzę religijną, słuchamy o radościach i smutkach, którymi dzielą się osoby przychodzące do Bractwa. A modlitwa, która towarzyszy nam na spotkaniach jest pomostem między nami a Bogiem.
W czerwcu 2003 r. pojechaliśmy wraz z rodzinami na dwudniową pielgrzymkę do sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach. Pielgrzymkę tę zorganizowaliśmy jako wotum wdzięczności za 20 lat naszego istnienia. Pragniemy podziękować wszystkim, którzy miali wpływ na naszą formację. Serdeczne podziękowania składamy: ks. prał. Zygmuntowi Żukowskiemu, ks. prał. Henrykowi Korży, ks. Krzysztofowi Dąbrowskiemu, o. Apolinaremu z Łomży, ks. Tadeuszowi Sołtysikowi, Halinie i Zenonowi Ostaszom
W tym roku planujemy kolejna dwudniową pielgrzymkę integracyjną naszej wspólnoty. Tym razem szlakiem sanktuariów maryjnych na Podlasiu (Siedlce, Kodeń, Leśna Podlaska, Grabarka, Drohiczyn, Zuzela).

* por. Ga 6, 2