Jedną z wielu takich postaci jest św. Brat Albert Chmielowski: 12 listopada obchodzić będziemy 15. rocznicę jego kanonizacji. Urodził się w 1845 r. w Igołomi k. Krakowa. Studiował w Instytucie Rolniczo-Leśniczym w Puławach, gdzie zastał go wybuch powstania styczniowego. Zrezygnował wówczas z nauki na rzecz walki o wyzwolenie. Podczas bitwy pod Miechowem został ranny: rana okazała się tak poważna, że amputowano mu nogę. Po ucieczce z niewoli udał się do Francji, gdzie kształcił się w malarstwie. Po ogłoszeniu amnestii w 1865 r. wrócił do Warszawy, gdzie podjął dalsze studia malarskie, kontynuowane w Monachium. Powróciwszy na stałe do kraju, w 1874 r., tworzył dzieła, w których coraz częściej pojawiała się tematyka religijna. Jednymi z najbardziej znanych obrazów religijnych są Wizja św. Małgorzaty i Ecce Homo, który znajduje się w kościele Sióstr Albertynek w Krakowie. Przyjaźnił się m.in. z Sienkiewiczem, Modrzejewską i Chełmońskim.
W 1880 r. wstąpił do nowicjatu Jezuitów w Starej Wsi, lecz nie pozostał tam długo. Podjął działalność jako tercjarz na Wołyniu, Podolu i Podlasiu. Usunięty przez władze carskie z terenu zaboru rosyjskiego, w 1884 r. zamieszkał w Krakowie. Ten okres życia to przede wszystkim zaangażowanie Świętego w opiekę nad bezdomnymi nędzarzami, których zbierał z ulic do swego pokoju. Porzucił malarstwo i zamieszkał w tzw. „ogrzewalni miejskiej” (noclegowni), gdzie opiekował się wszystkimi potrzebującymi pomocy: m.in. bezdomnymi, alkoholikami, wykolejeńcami. W 1887 r. ubrał strój zakonny św. Franciszka, przyjmując imię Albert. W 1888 r. założył nowe zgromadzenie - Braci Posługujących Ubogim (Albertynów), a trzy lata później - Sióstr Albertynek. Głównym celem tych zgromadzeń było i jest udzielanie pomocy ubogim, nieuleczalnie chorym i wszystkim potrzebującym.
Brat Albert zmarł w 1916 r. Pochowany został na cmentarzu Rakowickim. Papież Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym, a następnie świętym. Beatyfikacja miała miejsce 22 czerwca 1983 r. na Błoniach Krakowskich, a kanonizacja 12 listopada 1989 r. w Rzymie. Relikwie Brata Alberta znajdują się również w naszej diecezji, w kościele Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Tarnobrzegu, gdzie dzieło rozpoczęte przez Brata Alberta na rzecz najuboższych rozwija się przez działalność Zespołu Charytatywnego oraz Klubu Honorowych Dawców Krwi pod patronatem Świętego.
Od 1981 r. w Polsce czynne są Kuchnie Brata Alberta oraz powstają Domy Brata Alberta, a w 1987 r. założona została Fundacja im. Brata Alberta.