Reklama

Wydarzeni z diecezji

Odznaczeni kapłani

Niedziela płocka 52/2004

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

27 listopada biskup płocki Stanisław Wielgus wręczył zasłużonym kapłanom diecezji płockiej odznaczenia godnościami kościelnymi. Na prośbę Księdza Biskupa Papież Jan Paweł II odznaczył wybitnego kanonistę ks. prał. prof. dr. hab. Wojciecha Góralskiego godnością protonotariusza apostolskiego. Ojciec Święty odznaczył także sekretarza Rady Naukowej Konferencji Episkopatu Polski ks. prał. prof. dr. hab. Czesława Rychlickiego godnością prałata honorowego Jego Świątobliwości. Godnością prałata honorowego został odznaczony także znany socjolog z KUL ks. kan. prof. dr. hab. Janusz Mariański, zaś długoletni wykładowca teologii moralnej w płockim WSD ks. kan. dr. Bronisław Sałkowski - otrzymał godność kapelana Jego Świątobliwości.
Biskup płocki mianował kanonikiem honorowym Kapituły Kolegiackiej Pułtuskiej: ks. kan. Jana Dzieniszewskiego - proboszcza parafii pw. św. Franciszka z Asyżu w Ciechanowie, ks. kan. Jerzego Ławickiego - proboszcza parafii pw. św. Wojciecha w Płocku, ks. kan. Tomasza Mazurowskiego - proboszcza parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Bodzanowie, dziekana dekanatu bodzanowskiego i ks. kan. Józefa Różańskiego - proboszcza parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Bielsku, dziekana dekanatu bielskiego.
Ksiądz Biskup odznaczył także tytułem kanonika: ks. Romualda Ciesielskiego - proboszcza parafii pw. Chrystusa Zbawiciela w Przasnyszu, ks. Jana Deptułę - proboszcza parafii pw. św. Mateusza w Ligowie, ks. Jana Jóźwiaka - proboszcza parafii pw. Matki Bożej Fatimskiej w Ciechanowie, ks. Sławomira Kowalskiego - proboszcza parafii pw. Świętej Rodziny w Mławie, ks. Andrzeja Kucharczyka - proboszcza parafii pw. św. Stanisława BM w Klukowie, ks. Zbigniewa Sajewskiego - proboszcza parafii pw. św. Brata Alberta w Makowie Mazowieckim, ks. Andrzeja Skorłutowskiego - proboszcza parafii pw. św. Marii Magdaleny i św. Kazimierza w Szydłowie, ks. Andrzeja Smolenia - proboszcza parafii pw. św. Mikołaja w Radominie, dziekana dekanatu Dobrzyń n. Drwęcą, ks. Henryka Szwajkowskiego - proboszcza parafii pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Szczawinie Kościelnym, ks. Zdzisława Ulatowskiego - proboszcza parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Daniszewie oraz ks. Jerzego Wielechowskiego - proboszcza parafii pw. św. Mikołaja w Lipowcu Kościelnym.
Wszystkim odznaczonym: ks. inf. Wojciechowi Góralskiemu, Księżom Prałatom oraz Księżom Kanonikom serdecznie gratulujemy.
Obok publikujemy życiorys nowego protonotariusza apostolskiego ks. inf. Wojciecha Góralskiego.

Ks. Wojciech Góralski, s. Jerzego i Kazimiery z d. Grzesiak, urodził się 19 lutego 1939 r. w Poznaniu, w rodzinie oficera WP. Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Płocku, które ukończył w 1961 r. przyjmując święcenia kapłańskie. Studiował prawo kanoniczne w KUL, uzyskując w 1965 r. stopień doktora. W latach 1964-67 pracował w Kurii Diecezjalnej w Płocku jako notariusz, a następnie wicekanclerz. W latach 1967-69 odbywał staż w Rocie Rzymskiej oraz w Kongregacji dla Duchowieństwa, po czym kontynuował pracę w Kurii Diecezjalnej (na stanowisku kanclerza). W 1970 r. rozpoczął pracę w Wyższym Seminarium Duchownym w Płocku, pełniąc w latach 1984-86 funkcję rektora. W 1974 r. został mianowany przez kard. Stefana Wyszyńskiego konsultorem Trybunału Prymasa Polski.
Po uzyskaniu w 1977 r. stopnia doktora habilitowanego na Wydziale Prawa Kanonicznego KUL, rozpoczął tam pracę (dojeżdżając z Płocka). W 1983 r. otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, a w 1989 r. - profesora zwyczajnego. W latach 1986-87 odbywał staż naukowy w Uniwersytecie Katolickim w Mediolanie. Po rezygnacji z pracy w KUL, w 1996 r. został zatrudniony na Wydziale Prawa Kanonicznego Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (obecnie Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego), gdzie kieruje Katedrą Kościelnego Prawa Małżeńskiego i Rodzinnego. W latach 1996-99 był dziekanem tegoż Wydziału, a od 1999 do 2002 r. prorektorem uczelni. Jest założycielem i redaktorem naczelnym rocznika Ius Matrimoniale. Przynależy do wielu towarzystw naukowych. Opublikował blisko 800 prac naukowych i popularno-naukowych, w tym 31 książkowych. Wypromował 21 doktorów i blisko 200 magistrów. W 1999 r. otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, a w 2003 r. Medal Komisji Edukacji Narodowej.
W latach 1987-91 pełnił funkcję sekretarza generalnego 42. Synodu Płockiego, był także uczestnikiem II Polskiego Synodu Plenarnego. Kilkanaście lat przewodniczył Sekcji Kanonistów Polskich, był członkiem Rady Prawnej Konferencji Episkopatu Polski i Zespołu Konstytucyjnego tejże Konferencji, a od 2001 r. jest członkiem jej Rady Naukowej. W 1993 r. brał udział (jako członek delegacji Stolicy Apostolskiej) w negocjacjach zmierzających do zawarcia konkordatu. W latach 1991-93 należał do Komitetu Nauk Prawnych PAN, a w latach 1999-2002 do Rady Naukowej Instytutu Nauk Prawnych PAN. Od 1997 r. jest członkiem Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów. Jest także sędzią w Sądzie Biskupim w Płocku, członkiem Rady Kapłańskiej oraz członkiem Kolegium Konsultorów.
W 1984 r. został mianowany kanonikiem gremialnym Kapituły Katedralnej Płockiej, a w rok później otrzymał godność prałata honorowego Jego Świątobliwości. Na wniosek biskupa płockiego Stanisława Wielgusa, Ojciec Święty Jan Paweł II nadał mu (10 sierpnia 2004 r.) godność protonotariusza apostolskiego „supra numerum”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2004-12-31 00:00

Oceń: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Znaki ciała i krwi Chrystusa w Polsce i na świecie

2025-06-18 19:56

[ TEMATY ]

Boże Ciało

cud Eucharystyczny

Karol Porwich/Niedziela

Na całym świecie doszło do około 130 cudów eucharystycznych, z czego w Polsce wydarzyło się osiem, w tym najsłynniejsze w naszym kraju przeistoczenia w Sokółce i Legnicy. Dziś Kościół katolicki obchodzi Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, zwaną „Bożym Ciałem” na pamiątkę ustanowienia sakramentu Eucharystii przez Jezusa Chrystusa i ku czci Jego obecności w Najświętszym Sakramencie.

Zgodnie z dogmatem Kościoła katolickiego spisanym podczas soboru laterańskiego IV w 1215 r. Jezus Chrystus jest obecny w Eucharystii realnie pod postacią chleba i wina przez przeistoczenie, które oznacza przemianę substancji podczas Eucharystii: hostii i wina w ciało i krew Chrystusa. Jezus powiedział: „To jest ciało moje [...] to jest moja krew przymierza”. Zgodnie z Jego prośbą, wyrażoną w słowach: „To czyńcie na Moją pamiątkę” bezkrwawa ofiara dokonuje się podczas każdej Mszy Świętej.
CZYTAJ DALEJ

Boże Ciało i wianki

Niedziela łowicka 21/2005

www.swietarodzina.pila.pl

Boże Ciało, zwane od czasów Soboru Watykańskiego II Uroczystością Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, jest liturgicznym świętem wdzięczności za dar wiecznej obecności Jezusa na ziemi. Chrześcijanie od początków Kościoła zbierali się na łamaniu Chleba, sławiąc Boga ukrytego w ziemskim chlebie. Święto jest przedłużeniem Wielkiego Czwartku, czyli pamiątki ustanowienia Eucharystii. A z tego wynika, że uroczystość ta skryta jest w cieniu Golgoty, w misterium męki i śmierci Jezusa.

Historia święta Bożego Ciała sięga XIII wieku. W klasztorze w Mont Cornillon, w pobliżu Liege we Francji, przebywała zakonnica Julianna, która wielokrotnie miała wizję koła na wzór księżyca, a na nim widoczną plamę koloru czarnego. Nie rozumiała tego, więc zwróciła się do przełożonej. Gdy ta ją wyśmiała, Julianna zaczęła się modlić i pewnego razu usłyszała głos, oznajmiający, że czarny pas na tarczy księżyca oznacza brak osobnego święta ku czci Eucharystii, które ma umocnić wiarę, osłabioną przez różne herezje. Władze kościelne sceptycznie odnosiły się do widzeń prostej Zakonnicy. Jednak kolejne niezwykłe wydarzenie dało im wiele do myślenia. W 1263 r. w Bolsenie, niedaleko Rzymu, kapłan odprawiający Mszę św. zaczął mieć wątpliwości, czy to możliwe, aby kruchy opłatek był Ciałem Pańskim. I oto, gdy nastąpił moment przełamania Hostii, zauważył, że sączy się z niej krew i spada na białe płótno korporału na ołtarzu. Papież Urban IV nie miał już wątpliwości, że to sam Bóg domaga się święta Eucharystii i rok po tym wydarzeniu wprowadził je w Rzymie, a papież Jan XXII (1334 r.) nakazał obchodzić je w całym Kościele. Do dziś korporał z plamami krwi znajduje się we wspaniałej katedrze w Orvieto, niedaleko Bolseny. Wybudowano ją specjalnie dla tej relikwii. W Polsce po raz pierwszy święcono Boże Ciało w 1320 r., za biskupa Nankera, który przewodził diecezji krakowskiej. Nie było jednak jeszcze tak bogatych procesji, jak dziś. Dopiero wiek XVI przyniósł rozbudowane obchody święta Bożego Ciała, zwłaszcza w Krakowie, który był wówczas stolicą. Podczas procesji krakowskich prezentowały się proporce z orłami na szkarłacie, obecne było całe otoczenie dworu, szlachta, mieszczanie oraz prosty lud z podkrakowskich wsi. W czasie procesji Bożego Ciała urządzano widowiska obrzędowe lub ściśle teatralne, aby przybliżyć ich uczestnikom różne aspekty obecności Eucharystii w życiu. Nasiliło się to zwłaszcza pod koniec XVI wieku, kiedy przechodzenie na protestantyzm znacznie się nasiliło i potrzebna była zachęta do oddania czci Eucharystii. W okresie rozbiorów religijnemu charakterowi procesji Bożego Ciała przydano akcentów patriotycznych. Była to wówczas jedna z nielicznych okazji do zademonstrowania zaborcom żywej wiary. W procesjach niesiono prastare emblematy i proporce z polskimi godłami, świadczące o narodowej tożsamości. Najpiękniej jednak Boże Ciało obchodzono na polskiej wsi, gdzie dekoracją są łąki, pola i zagajniki leśne. Procesje imponowały wspaniałością strojów asyst i wielką pobożnością prostego ludu, wyrażającego na swój sposób uwielbienie dla Eucharystii. Do dziś przetrwał zwyczaj zdobienia ołtarzy zielonymi drzewami brzóz i polnymi kwiatami. Kiedyś nawet drogi wyścielano tatarakiem. Do dziś bielanki sypią też przed kroczącym z monstrancją kapłanem kolorowe płatki róż i innych kwiatów. Boże Ciało to również dzień święcenia wianków z wonnych ziół, młodych gałązek drzew i kwiatów polnych. Wieniec w starych pojęciach Słowian był godłem cnoty, symbolem dziewictwa i plonu. Wianki z ruty i kwiatów mogły nosić na głowach tylko dziewczęta. Na wsiach wierzono, że poświęcone wianki, powieszone na ścianie chaty, odpędzają pioruny, chronią przed gradem, powodzią i ogniem. Dymem ze spalonych wianków okadzano krowy, wyganiane po raz pierwszy na pastwisko. Zioła z wianków stosowano też jako lekarstwo na różne choroby. Gdzieniegdzie do poświęconych wianków dodawano paski papieru, z wypisanymi słowami czterech Ewangelii. Paski te zakopywano następnie w czterech rogach pola, dla zabezpieczenia przed wszelkim złem. Dziś Boże Ciało to jedna z niewielu już okazji, aby przyodziać najpiękniejszy strój świąteczny - strój ludowy. W Łowickiem tego dnia robi się tęczowo od łowickich pasiaków. Kto wie, czy stroje ludowe zachowałyby się do dziś, gdyby nie możliwość ich zaprezentowania podczas uroczystości kościelnych. Chwała zatem i wielkie dzięki tym duszpasterzom, którzy kładą nacisk, aby asysty procesyjne występowały w regionalnych strojach. Dzięki temu procesje Bożego Ciała są jeszcze wspanialsze, okazalsze, barwniejsze. Ukazują różnorodność bogactwa sztuki ludowej i oby tak było jak najdłużej. W ostatni czwartek oktawy Bożego Ciała, oprócz święcenia wianków z ziół i kwiatów, szczególnym ceremoniałem w naszych świątyniach jest błogosławieństwo małych dzieci. Kościoły wypełniają się najmłodszymi, często także niemowlętami, by i na nich spłynęło błogosławieństwo Boże. Wszak sam Pan Jezus mówił: „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im, do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego” (Mk 10, 13-15).
CZYTAJ DALEJ

Nadzieja wypływa z miłości i wiary

2025-06-19 21:16

Biuro Prasowe AK

    - Pamiętajcie, że jesteśmy pielgrzymami nadziei. Mamy nieść nadzieję światu, a nadzieja wypływa z naszej miłości, z naszej wiary – mówił bp Robert Chrząszcz podczas uwielbienia „Jestem! Jest nadzieja!” na Rynku Głównym w Krakowie.

Tradycyjnie przed uroczystością Bożego Ciała przed krakowską bazyliką Mariacką odbyło się uwielbienie „Jestem! Jest nadzieja!”. Koncert ewangelizacyjny poprowadzony przez Maję i Krzysztofa Sowińskich z zespołem, a nauczanie - ks. Mirosław Tosza.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję