Jezus poszedł do Chrzciciela.
Ten, choć widział Go już nieraz,
Rzekł swym uczniom:
- Moi Drodzy,
Oto jest Baranek Boży,
Który grzechy świata gładzi.
On wszelkiemu złu zaradzi.
O nim, bracia, mówię wciąż:
Wkrótce przyjdzie Wielki Mąż,
Co przewyższy mnie godnością,
Wiarą, sercem i miłością.
Ja, choć przedtem Go nie znałem,
To dlatego wodą lałem
I tą wodą wszystkich chrzciłem,
By Baranek ten rósł w siłę.
Żeby wszystkich ludzi zbawił
I tym ludziom się objawił.
Niechaj każdy z was mnie słucha!
Zobaczyłem przy nim Ducha,
Który jako gołębica
Latał po tych okolicach,
Gdzie Pan Jezus był ochrzczony.
Zatem świat będzie zbawiony.
Bóg zaś, który mnie tu posłał,
Mówił do mnie:
- Świadkiem zostań,
Że widziałeś mego Syna,
Który Duchem chrzcić zaczyna.
Ja świadectwo o tym daję,
Bo naprawdę to widziałem
I na pewno się nie mylę,
Tylko On.... jest Bożym Synem!

Duch gołębiem był - to wiecie,
Lecz czy, dzieci, mi powiecie,
Czy On bywa w naszych czasach?
Do myślenia Was zapraszam.