Papież w ośrodku dla bezdomnych: pomoc, która nie odbiera godności
Na znaczenie pomocy dla najuboższych, poszanowania ich godności, a także godności każdego, kto podejmuje pokutę i konieczności modlitwy za Kościół mówił Ojciec Święty w improwizowanym pozdrowieniu odwiedzając ośrodek dla bezdomnych, prowadzony w Dublinie przez kapucynów.
On [brat kapucyn, który przedstawił dzieło] powiedział, że kapucyni są znani jako bracia ludu, bliscy ludu i to prawda. A jeśli czasami jakaś wspólnota kapucyńska oddala się od ludu Bożego, upada. Macie dar szczególnego współbrzmienia z ludem Bożym, a wręcz z ubogimi. Macie łaskę kontemplowania ran Jezusa w osobach potrzebujących, cierpiących, w ludziach którzy są nieszczęśliwi, lub nie mają niczego, lub są pełni wad i braków. Dla was jest to Ciało Chrystusa. To jest wasze świadectwo, a Kościół potrzebuje tego świadectwa. Dziękuję.
Reklama
Inna sprawa... Później będę mówił do was [zwrócił się do ubogich]. Inna rzecz, o której mówiłeś, a która poruszyła moje serce: że tutaj o nic nie pytacie. To Jezus przychodzi [w ubogich]. O nic nie pytacie. Przyjmijcie życie takim, jakie jest, dajcie pocieszenie, a jeśli trzeba, przebaczacie. To sprawia, że myślę z wyrzutem o kapłanach, którzy przeciwnie zadają pytania na temat życia ludzi i na spowiedzi drążą, drążą w sumieniu. Niech wasze świadectwo nauczy kapłanów słuchać, być blisko, aby przebaczać i zbytnio nie pytać. Bądźcie prostymi, jak Jezus powiedział, o tym co uczynił ów ojciec, kiedy powrócił syn pełen grzechów i wad. Ojciec nie usiadł w konfesjonale, zaczynając od serii pytań. Zaakceptował skruchę swego syna i wziął go w ramiona. Niech wasze świadectwo wobec ludu Bożego będzie tym sercem zdolnym do przebaczenia, nie zadając cierpienia, niech to świadectwo dotrze do wszystkich kapłanów. Dziękuję!
A wy, drodzy bracia i siostry, dziękuję wam za miłość i zaufanie, jakim darzycie ojców kapucynów, dziękuję, że ufnie przychodzicie! Powiem wam jedno: czy wiecie, dlaczego przychodzicie z ufnością? Ponieważ pomagają wam, nie odbierając wam godności. Dla nich każdy z was to Jezus Chrystus. Dziękuję za zaufanie, jakim nas obdarzacie. Jesteście Kościołem, jesteście ludem Bożym. Jezus jest z wami. Oni dadzą wam to, czego potrzebujecie, ale słuchajcie rad, które wam dają: zawsze będą wam dobrze radzić. Wiecie, że was miłują, w przeciwnym razie nie było by tego dzieła. Dziękuję za zaufanie.
I ostatnia rzecz: módlcie się. Módlcie się za Kościół. Módlcie się za księży. Módlcie się za kapucynów. Módlcie się za biskupów, za waszego biskupa. I módlcie się też za mnie ... Pozwalam sobie was o to poprosić. Módlcie się za kapłanów, nie zapomnijcie.
Dziękuję bardzo! Niech teraz każdy z was się skupi i pomyśli o swoich bliskich, ponieważ będę błogosławił także ich, a wy ich. I pójdźmy krok dalej: jeśli ktoś z was ma wroga lub kogoś, kogo nie lubi, to weźcie do serca także jego. W ten sposób również on otrzyma błogosławieństwo.
God bless you all: the Father, the Son and the Holy Spirit. Thank you very much.
Na znaczenie orędzia chrześcijańskiego dla tożsamości Irlandii wskazał papież spotykając się z władzami tego kraju. Zaapelował o wsparcie rodzin, budowanie pokoju w obrębie rodziny narodów, w tym w Irlandii Północnej. Podkreślił potrzebę otoczenia opieką każdego ludzkiego życia, w tym dzieci nienarodzonych i migrantów. Ojciec Święty wyraził ubolewanie z powodu skandali nadużyć, jakich dopuścili się niektórzy irlandzcy duchowni i wskazał, że w dzieło ochrony dzieci i niepełnosprawnych osób dorosłych musi się włączyć całe społeczeństwo.
Nawet kiedy człowiek zapomina o Bogu, kiedy myśli, że Go nie ma lub że umarł, to jednak Bóg nie zapomina o człowieku. Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie. Oto wyryłem cię na obu dłoniach, twe mury są ustawicznie przede Mną (Iz 49, 15-16) – powie Bóg.
Jezus znowu ukazał się nad Jeziorem Tyberiadzkim. A ukazał się w ten sposób: Byli razem Szymon Piotr, Tomasz, zwany Didymos, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza oraz dwaj inni z Jego uczniów. Szymon Piotr powiedział do nich: «Idę łowić ryby». Odpowiedzieli mu: «Idziemy i my z tobą». Wyszli więc i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie ułowili. A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus. A Jezus rzekł do nich: «Dzieci, macie coś do jedzenia?» Odpowiedzieli Mu: «Nie». On rzekł do nich: «Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie». Zarzucili więc i z powodu mnóstwa ryb nie mogli jej wyciągnąć. Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował: «To jest Pan!» Szymon Piotr, usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę – był bowiem prawie nagi – i rzucił się wpław do jeziora. Pozostali uczniowie przypłynęli łódką, ciągnąc za sobą sieć z rybami. Od brzegu bowiem nie było daleko – tylko około dwustu łokci. A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli rozłożone ognisko, a na nim ułożoną rybę oraz chleb. Rzekł do nich Jezus: «Przynieście jeszcze ryb, które teraz złowiliście». Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A pomimo tak wielkiej ilości sieć nie rozerwała się. Rzekł do nich Jezus: «Chodźcie, posilcie się!» Żaden z uczniów nie odważył się zadać Mu pytania: «Kto Ty jesteś?», bo wiedzieli, że to jest Pan. A Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im – podobnie i rybę. To już trzeci raz Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał. A gdy spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?» Odpowiedział Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham». Rzekł do niego: «Paś baranki moje». I znowu, po raz drugi, powiedział do niego: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?» Odparł Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham». Rzekł do niego: «Paś owce moje». Powiedział mu po raz trzeci: «Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?» Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: «Czy kochasz Mnie?» I rzekł do Niego: «Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham». Rzekł do niego Jezus: «Paś owce moje. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz». To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. A wypowiedziawszy to, rzekł do niego: «Pójdź za Mną!»
Jak wygląda życie codzienne Kościoła, widziane z perspektywy metropolii, w której ważne miejsce ma Jasna Góra? Co w życiu człowieka wiary jest najważniejsze? Czy potrafimy zaufać Bogu i powierzyć Mu swoje życie? Na te i inne pytania w cyklicznej audycji "Rozmowy z Ojcem" odpowiada abp Wacław Depo.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1746220708.jpg)
