Reklama

Świecki Zakon Karmelitów

Niedziela warszawska 43/2001

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Wbrew pozorom można być zakonnikiem pozostając w stanie świeckim. Zakony świeckie (tzw. trzecie zakony) powstały jako stowarzyszenia ludzi świeckich obojga płci. Członkowie trzecich zakonów dążą do pogłębienia swojej duchowości przyjmując na siebie określone obowiązki. W Polsce najliczniejszą grupę stanowią świeccy franciszkanie, dominikanie i karmelici.

Jak funkcjonuje zakon świecki? Kto może do niego wstąpić? Jak wygląda formacja? Jakie zadania podejmują świeccy zakonnicy? Odpowiedzi na te i inne pytania najłatwiej będzie udzielić na przykładzie konkretnej wspólnoty: Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych (OSCD).

Początki świeckiego zakonu karmelitańskiego sięgają przełomu XIII i XIV w., kiedy to zakon zaczął zdobywać popularność w Europie. Przy klasztorach grupowali się świeccy, którzy chcieli dążyć do doskonałości ewangelicznej pod kierunkiem Karmelu. Dziś w Polsce istnieje kilkadziesiąt wspólnot lokalnych świeckiego zakonu. Ich członkowie mają własną regułę życia (zatwierdzoną przez Stolicę Apostolską w 1979 r.), swoich świeckich przewodniczących, kierownictwo, wsparcie i duchową opiekę zakonu, uczestnictwo w tym samym charyzmacie i dobrach duchowych Karmelu, przy zachowaniu całkowitej świeckości swego stanu.

Do świeckiego zakonu może wstąpić każdy katolik pragnący żyć Ewangelią w świecie. Jednak przepisy określają przedział wieku wstępujących na 18-60 lat. Od osoby zamężnej wymagana jest zgoda współmałżonka. O przyjęciu do wspólnoty ostatecznie decyduje jej rada. Po przyjęciu rozpoczyna się okres formacji trwający 5 lat. W tym czasie kandydat otrzymuje całościowe, systematyczne wprowadzenie w duchowość karmelitańską, w metodę modlitwy kontemplacyjnej oraz przygotowanie teologiczne prowadzone przez świeckich i zakonnych kierowników życia duchowego.

Po 2 latach formacji składa się publicznie, przed wspólnotą, przyrzeczenia czasowe. Po upływie tego okresu kandydat składa takie samo przyrzeczenie na całe życie.

Co konkretnie oznacza to przyrzeczenie? Wyjaśnia to dokładnie Reguła życia karmelitańskiego zakonu świeckich. Czytamy w niej, że materią przyrzeczenia czystości jest to wszystko, co obejmuje ta cnota, stosownie do stanu życia każdego karmelity świeckiego. Przyrzeczenie nie stoi więc na przeszkodzie zmiany stanu cywilnego czy posiadania dzieci. Podobnie przyrzeczenie ubóstwa nie oznacza konieczności rezygnacji z posiadania dóbr materialnych na własność. Natomiast chodzi tu o życie w duchu wyrzeczenia i umartwienia, a nade wszystko w nadziei, zaufaniu Bogu i wewnętrznej wolności. Z kolei materią przyrzeczenia posłuszeństwa jest to, co prawowita władza nałoży zgodnie z duchem i zakresem Reguły życia.

Po upływie roku od przyrzeczeń wieczystych karmelita świecki może na własną prośbę być dopuszczony do złożenia ślubów czystości i posłuszeństwa. Materia i interpretacja tych ślubów są takie same, co wyjaśnianych wyżej przyrzeczeń. Jednak dzięki ślubom praktyka czystości i posłuszeństwa zyskuje wartość cnoty religijności. Śluby są wyrazem pełniejszej ofiary z siebie, wymagają zatem większej odpowiedzialności moralnej. Ważnym rozróżnieniem jest też to, że przyrzeczenie nie jest w swej formie składane Bogu, ale przełożonemu Karmelu i współbraciom ze świeckiego zakonu. Dopiero pośrednio jest one adresowane do Boga. Natomiast śluby składa się już bezpośrednio Bogu.

Do pierwszego i drugiego przyrzeczenia przygotowuje kandydatów magister formacji, nazywany popularnie magistrem nowicjatu. Ma on zaszczepić w kandydatach zwyczaj gorliwej modlitwy. Chodzi tu przede wszystkim o poświęcenie codziennie co najmniej pół godziny na modlitwę myślną, czyli tzw. rozmyślanie. Oprócz tego wśród obowiązków modlitewnych świeckich karmelitów wymienić można m.in. udział w codziennej Eucharystii i modlitwie brewiarzowej Kościoła, regularne czytanie duchowe, codzienny rachunek sumienia i częstą adorację Najświętszego Sakramentu.

Wszyscy członkowie OSCD mają pielęgnować obok życia modlitewnego, również ducha pokuty i wyrzeczenia według następujących wskazań: często korzystać z sakramentu pojednania, praktykować post i abstynencję, ćwiczyć się w cnocie milczenia, zrezygnować z próżności czy rozrywki, cierpliwie znosić przeciwności losu.

Każda lokalna wspólnota OSCD ma swojego asystenta. Jest to zawsze kapłan - karmelita bosy. Mianuje go przełożony prowincjalny. Miejscowa wspólnota wybiera co 3 lata swojego przewodniczącego (prezesa) i 3 radnych, którzy wybierają magistra formacji. Prezes i trzej radni tworzą radę wspólnoty, która z kolei wybiera sekretarza i skarbnika.

Codzienne życie świeckich karmelitów wypełnione jest modlitwą i zwyczajnymi obowiązkami rodzinno-zawodowymi. Wspólne spotkania odbywają się zazwyczaj raz w miesiącu. Oprócz comiesięcznych spotkań bardzo rozbudowana jest działalność apostolska. Członkowie świeckiego zakonu w Polsce prowadzą przede wszystkim grupy modlitewno-medytacyjne, bractwa szkaplerzne, grupy neokatechumenalne. Są animatorami wspólnot Żywego Różańca, opiekują się chorymi w parafii, pomagają w kancelariach i kuchniach parafialnych, zajmują się sprzątaniem i wystrojem kościoła, organizują pielgrzymki, pracują jako wolontariusze itp.

Osoby pragnące wstąpić do świeckiego zakonu i prowadzić pod opieką karmelitów bosych głębsze życie wewnętrzne mogą poznać bliżej istotę takiego powołania podczas dni skupienia, rekolekcji oraz różnych spotkań formacyjnych konkretnej wspólnoty lokalnej. W Warszawie wspólnota świeckich karmelitów spotyka się przy klasztorze Karmelitów Bosych na ul. Racławickiej 31.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2001-12-31 00:00

Oceń: +8 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Stań na nogi! Reaguj na hejt

2025-06-06 10:41

[ TEMATY ]

ks. Marek Studenski

Diecezja Bielsko-Żywiecka

„Stań na nogi. Duch odwagi na trudne czasy”. Trzy historie – każda z nich jak lustro, w którym przegląda się nasza współczesność. To opowieść o znaku krzyża, który kosztował 150 tysięcy marek. O pisarzu, który chciał się przypodobać tyranowi, ale skończył publicznie wyśmiany. I o Prymasie Tysiąclecia, który nawet podczas aresztowania potrafił opatrywać rany prześladowców.

Duch Święty nie jest po to, by nas unosić nad ziemią. On nas stawia na nogi. Daje męstwo mówienia prawdy, nawet gdy jest to niewygodne.
CZYTAJ DALEJ

Objawienia księdza Popiełuszki we Włoszech – czego dotyczą i jak je traktować?

2025-06-06 15:43

[ TEMATY ]

książka

bł. ks. Jerzy Popiełuszko

Materiał prasowy

Ks. Jerzy Popiełuszko od 16 lat objawia się mieszkance Włoch. Czego dotyczą te wizje? – można przeczytać w książce pt. „Niezwykłe objawienia ks. Jerzego Popiełuszki”, która ukazała się w Wydawnictwie Esprit z okazji 15. rocznicy beatyfikacji męczennika. - Przy czym, należy pamiętać, że opublikowanie książki na temat objawień ks. Popiełuszki nie jest równoznaczne z ich uznaniem przez Kościół, stanowi jedynie wskazanie, w jaki sposób je traktować i jakie mogą mieć znaczenie dla życia duchowego - twierdzi ks. prof. Józef Naumowicz.

Mieszkanka północnej Italii, Francesca Sgobbi, 7 lipca 2009 roku, po raz pierwszy doznała objawienia, chociaż nie wiedziała wtedy kim jest ks. Popiełuszko, nie znała też jego życiorysu (mało czytała, ukończyła tylko 5 klas szkoły podstawowej). Kiedy wizje się powtarzały, poinformowała miejscowego biskupa, potem swego kierownika duchowego, radziła się, w jaki sposób ma swe doświadczenia traktować. Potem poinformowała o tym wszystkim polski Urząd Postulacji do spraw beatyfikacji. Kilka razy odwiedziła też Polskę. – Pamiętam, jak żarliwie modliła się przy grobie ks. Jerzego, z jakim namaszczeniem oglądała jego dawne mieszkanie – opowiada na łamach książki „Niezwykłe objawienia księdza Popiełuszki” Katarzyna Soborak, notariusz procesu beatyfikacyjnego, kierownik Ośrodka Dokumentacji Życia i Kultu ks. J. Popiełuszki w Warszawie, która razem z ojcem dr. Gabrielem Bartoszewskim, kapucynem, promotorem sprawiedliwości w procesie beatyfikacyjnym, spotykała się z widzącą.
CZYTAJ DALEJ

Od 50 lat jest w tym miejscu pocieszeniem

2025-06-08 17:00

Marzena Cyfert

Msza św. z okazji 50-lecia obecności cudownego obrazu Matki Bożej Pocieszenia w parafii św. Klemensa Dworzaka i 120-lecia koronacji

Msza św. z okazji 50-lecia obecności cudownego obrazu Matki Bożej Pocieszenia w parafii św. Klemensa Dworzaka i 120-lecia koronacji

Parafia św. Klemensa Dworzaka we Wrocławiu świętuje jubileusz 50-lecia obecności cudownego Obrazu Matki Bożej Pocieszenia i 120. rocznicę jego koronacji. Uroczystej Mszy św. z tej okazji przewodniczył abp Józef Kupny, metropolita wrocławski.

Obraz został namalowany w Rzymie ok. 1570 r. Generał jezuickiego zakonu Franciszek Borgiasz prosił papieża Piusa V o pięć kopii obrazu z bazyliki Matki Bożej Większej, czyli obrazu Matki Bożej Śnieżnej. Spośród pięciu namalowanych kopii jedną otrzymali jezuici. Niektóre źródła podają, że obraz trafił najpierw do Jarosławia, a później do Lwowa. Inne zaś, że pod koniec XVI wieku dostali go od razu jezuici we Lwowie i umieścili w swoim kościele świętych Piotra i Pawła.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję