Reklama

Bryki z kazań niedzielnych

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Nie wiem, czy znane jest wam pojęcie "bryki". Najczęściej dzisiaj używa się po prostu ściąg. Ściągi są wszędzie. Można je kupić w księgarni, żeby mieć gotowce zadań lub streszczeń lektur szkolnych. Przygotowanie tasiemcowych ściąg na maturę to już nie tylko forma zabezpieczenia przed luką w umyśle, ale uświęcona tradycją sprawa honoru. Ściągi są wszędzie, spotkałem je w kanapkach wnoszonych na salę egzaminacyjną przez zapobiegliwych rodziców, w pluszowych misiach i telefonach komórkowych, w tzw. obszyciach dziewczęcych spódnic i męskich garniturów. Gdyby stworzyć bank pomysłów na sposoby sporządzania i przemycania ściąg, mielibyśmy pewnie drugą Księgę Guinessa.

Ale ściąga, to kompletnie inna rzecz niż bryki. Zaprosił mnie kiedyś do siebie bardzo ceniony profesor. Na uczelni wszyscy podziwialiśmy go za wiedzę i rzetelność. Dumny z zaproszenia do domu profesora, od razu próbowałem nie spłycać intelektualnej atmosfery i zacząłem dopytywać o sprawy zasadnicze. Przyznam szczerze, że więcej było w tym chęci zasmakowania atmosfery domu mądrości niż własnego zacięcia intelektualnego. Pytałem więc o wszystko, co mi tylko przyszło do głowy, a co "trąciło" nauką z wyższych sfer. Byłem zdumiony, kiedy profesor na każde moje pytanie szukał odpowiedzi w swoich zapiskach umieszczonych w szufladzie. Znów mi zaimponował. Nie wykręcał się łatwymi odpowiedziami i spławieniem interlokutora, ale starał o precyzję odpowiedzi. Moją uwagę zwróciły jednak zapiski profesora. Na pozór wyglądały jak nasze szkolne ściągi, zapisane małymi literkami na niedużym bloczku papieru. - Dobrze mieć takie swoje ściągawki! - podkreśliłem głośno swoje spostrzeżenia. Profesor odpowiedział z nieukrywanym uśmiechem: - Tak. Te bryki to cały mój komputer. Mam na nich zapisane hasła i po nich jak po nitce idę do sedna sprawy. Takie bryki są po to, żeby uruchomić cały tok myślenia i spostrzeżeń, by lepiej zrozumieć, o co chodzi w konkretnym zagadnieniu.

Od tej pory postanowiłem pisać bryki. Spośród wielu notatników z brykami, mam też taki, który dotyczy kazań niedzielnych do młodych. W każdą niedzielę sięgam do nich, są dla mnie jak klucze do usłyszenia Boga.

Zamiana stołków, czyli faryzeusz i celnik (Łk 18,9-14)

Bardzo się wkurzam, gdy muszę tracić czas dla ludzi, którzy mnie nudzą i nic nowego nie wnoszą do mojego życia. Ostatnio na przykład przychodzi do mnie ciągle Karina i opowiada o swoich zawodach miłosnych. Co mnie mogą obchodzić jakieś babskie problemy z miłością, zwłaszcza że zdarzają się jej z częstotliwością jeden na tydzień? Gdyby chciała pogadać o Panu Bogu, o jakiejś akcji we wspólnocie - to co innego. Ja przecież nie mam czasu na wysłuchiwanie tego typu utyskiwań. Ostatnio nie otworzyłem jej drzwi. Z pełną premedytacją skazałem ją na stanie na dworze i błąkanie się wokół kościoła. Mogłem przynajmniej w tym czasie spokojnie odmawiać Różaniec. Czułem się wreszcie jak prawdziwy chrześcijanin, dla którego modlitwa to najważniejsza rzecz na świecie. Położyłem na stole figurkę Matki Bożej Fatimskiej i zacząłem odmawiać " zdrowaśki". Przy radosnych tajemnicach Różańca rozpływałem się nie tylko nad wielką miłością Boga do mnie, ale również i nad swoją własną miłością do Boga. - Ja przynajmniej nie tracę czasu na głupoty - pomyślałem sobie i tym samym już kompletnie zagłuszyłem minimalny wyrzut sumienia związany z tym, że teraz Karina łazi po podwórku.

Zerknąłem za okno. Na zewnątrz zaczęło padać. - Sama sobie winna, zamiast siedzieć w domu to łazi i płacze! - westchnąłem na chwilę i już całkowicie zanurzyłem się w modlitwie. Szło mi bardzo kiepsko tego dnia. Gubiłem słowa, ciągle uciekały mi myśli. Raz nawet wypadł mi różaniec z ręki. - Dziękuję ci, Boże, za ten trud na modlitwie. Musisz mnie bardzo kochać skoro mnie tak doświadczasz - szepnąłem. Po modlitwie wyjrzałem przez okono. Na szczęście jej już nie było. Spotkałem Karinę na wieczornej Mszy św. - Byłam dzisiaj u księdza, ale widocznie ksiądz gdzieś wyjechał - zaczęła opowiadać. - Chodziłam trochę koło kościoła i czekałam, myśląc, że może ksiądz nadjedzie. Mówię księdzu, to jest niesamowite! Kiedy tak łaziłam bez celu, zaczęłam mówić Różaniec i nigdy w życiu nie odczułam takiej miłości Boga, jak podczas tej modlitwy. Teraz chce mi się krzyczeć z radości, bo czuję w sercu tyle Bożej miłości, że chciałabym księdza uściskać. Rzuciła się na mnie z sążnistym pocałunkiem. Pomyślałem sobie w poczuciu wyższości: - Boże, dziękuję ci, że nie jestem taki naiwny jak ona.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2001-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Na drodze do budowy ekspresówki stanęła kapliczka. Co zrobił wykonawca?

2025-06-09 15:39

[ TEMATY ]

kapliczka

GDDKiA

Via Carpatia

droga ekspresowa

S19

Oddział Rzeszów

GDDKiA-Oddział Rzeszów

Kapliczka przy nowo budowanej drodze ekspresowej S19

Kapliczka przy nowo budowanej drodze ekspresowej S19

W Polsce realizowanych jest wiele inwestycji drogowych, w tym droga ekspresowa S19. Jest to część trasy Via Carpatia, która powstaje we wschodniej części Polski, od granicy z Białorusią do granicy ze Słowacją. Na drodze ogromnej inwestycji stanęła mała kapliczka. A właściwie stoi tu już około 100 lat.

Budowa drogi ekspresowej S19 na odcinku Babica - Jawornik to nie tylko monumentalne podpory obiektów, imponujące ilości wykorzystanej stali, betonu, sprzętu oraz ciężka praca ludzi. To również wyjątkowa historia przydrożnych kapliczek, które są integralną częścią podkarpackiego krajobrazu.
CZYTAJ DALEJ

Komunia święta bez świętej spowiedzi?

2025-06-10 13:52

Niedziela Ogólnopolska 24/2025, str. 10-11

[ TEMATY ]

spowiedź

Komunia

Karol Porwich/Niedziela

Zaczyna się zauważać w Polsce zjawisko tzw. samorozgrzeszania. Co jest jego genezą – kryzys sumienia, ignorancja, duchowe lenistwo?

W ostatnich dwóch-trzech dziesięcioleciach XX wieku w Europie Zachodniej i Stanach Zjednoczonych umocnił się trend przyjmowania Komunii św. przez wiernych bez wcześniejszej spowiedzi. W różnych kręgach zaczęto uważać, że spowiedź powszechna, wypowiadana na początku Mszy św., jest jedyną i wystarczającą w życiu katolika.
CZYTAJ DALEJ

300 lat cudu u św. Piotra: Jan Kowalski odzyskał zdrowie

2025-06-12 16:33

[ TEMATY ]

Watykan

Śląsk

cud

pielgrzym

Vatican Media

Po ucałowaniu figury św. Piotra Jan Kowalski ze Śląska odzyskał zdrowie

Po ucałowaniu figury św. Piotra Jan Kowalski ze Śląska odzyskał zdrowie

Dziś przypada 300. rocznica jednego z najbardziej spektakularnych cudów w Watykanie. 12 czerwca 1725 r. za wstawiennictwem św. Piotra zdrowie odzyskał niepełnosprawny pielgrzym ze Śląska.

Jan Kowalski został okaleczony w 1717 roku podczas oblężenia Belgradu w wojnie austriacko-tureckiej. W konsekwencji nie był w stanie samodzielnie stać na nogach. W 1725 r. przywieziono go do Rzymu na Rok Święty.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję