Reklama

Rozmowy Z Bł. Józefem Sebastianem Pelczarem

O wstrzemięźliwości

Niedziela rzeszowska 43/2001

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

- Wiele współczesnych środowisk ulega hedonistycznemu stylowi życia, według którego najważniejszym celem człowieka jest osiągnięcie przyjemności. Uwidacznia się to w prasie, filmach, a nawet w przekazach internetowych. Trzeba tu jednak nadmienić, że nieumiar-

kowana i nierozumna pogoń za przyjemnością niesie wiele zagrożeń, nie tylko dla życia fizycznego, ale też i duchowego. Co robić, by im nie ulec?

- Każdy kto chce być doskonałym winien kroczyć drogą wstrzemięźliwości. To jest królewska droga. Wstrzemięźliwość jest przede wszystkim panowaniem nad wszystkimi skłonnościami, popędami i żądzami tak ciała, jak duszy. Do jej najważniejszych zadań należą: panowanie nad pożądliwością oraz zachowanie umiaru w cnotach i dobrych uczynkach. Tak rozumiana wstrzemięźliwość jednoczy się z umartwieniem, łagodnością, czystością, pokorą, skromnością i innymi cnotami.

- Oczywistą rzeczą jest, że wstrzemięźliwość zobowiązuje człowieka do panowania nad złymi skłonnościami, ale powiedziano tu, iż odnosi się ona także do dobra. Jak to należy rozumieć?

- Wszystkie cnoty winny kroczyć królewską drogą wstrzemięźliwości. Jeśli z tej drogi zbaczają, czy to na prawo, czy na lewo, przestają być cnotami, a łatwo przeradzają się w występki. Sprawiedliwość jest ważną i cenną cnotą, ale stosowana bezwzględnie staje się surowością, a zbyt liberalnie - słabością; przesadna hojność może stać się rozrzutnością, a zupełny jej brak - skąpstwem; z kolei nadmierna ufność prowadzi do zuchwalstwa, zaś jej niedostatek do małoduszności. Podobnie jest z pozostałymi cnotami. Człowiek, który chce byćdoskonałym winien iść zawsze drogą wstrzemięźliwości, nie zbaczając ani na prawo, ani na lewo, unikając wszelkich skrajności.

- Wstrzemięźliwość kojarzy się zwykle z umiarkowaniem w zaspokajaniu potrzeb ciała i używaniu przyjemności ziemskich. Wynika to zapewne z jej niezrozumienia.

- Nie inaczej! Cnota ta dotyczy w równym stopniu obu sfer życia ludzkiego, materialnej i duchowej. Przede wszystkim zobowiązuje ona człowieka do zachowania umiaru w zaspokajaniu potrzeb cielesnych, jak np. jedzenie, picie, rozkosz zmysłowa, ale nie tylko. Wzywa też do umiarkowania w trosce o rzeczy doczesne, a więc do wystrzegania się bezmyślnego marnotrawstwa i chciwości. Człowiek praktykujący tę cnotę winien również zachować umiar w uleganiu różnym uczuciom, aby nie unosiła go nadmierna radość, ani smutek go nie przytłaczał; by nie ulegał trwodze, ani rozzuchwalał się nadzieją. Inaczej mówiąc, by w każdym położeniu zachował stałość ducha. Umiarkowanie dotyczy także ludzkich pragnień. Troszczy się, by niczego w sposób niewłaściwy nie pożądać, choćby to były rzeczy święte i pożyteczne. Prócz tego wstrzemięźliwość należy zachować, jak wyżej powiedziano, w wykonywaniu cnót i spełnianiu dobrych uczynków, by niczego nie czynić z pośpiechem, nerwowością bądź nadmierną gorliwością.

- Znamy zalety wstrzemięźliwości. Wiemy, że jako jedna z czterech cnót kardynalnych, najważniejszych w życiu moralnym człowieka, pomaga nam w osiągnięciu doskonałości. Jej brak natomiast prowadzi do różnego rodzaju grzechów, a nawet nałogów, kojarzących się zwykle z ludzkim nieszczęściem. Jakie prócz wymienionych są jeszcze skutki nieumiarkowania?

- Nieumiarkowanie z wielu innych powodów zasługuje też na naganę. Przede wszystkim zaciera w człowieku podobieństwo Boże, niszczy jego godność oraz upodabnia do bezrozumnych zwierząt. Co gorsza, brak umiaru sprawia, iż człowiek staje się niezdolnym do podjęcia czynności, właściwych ludziom, a więc czynności rozumnych i wolnych.

- Zdrowy rozsądek nakazuje nam zachować umiarkowanie. Co więc należy czynić?

- Trzeba przede wszystkim poskromić żądzę cielesną i zachować czystość odpowiednią dla swego stanu oraz zachować umiar w używaniu pokarmu i napoju. Niezbędne jest też odmawianie sobie różnych przyjemności, by ćwiczyć się w umiarkowaniu. Dzięki temu można wypracować cnotę wstrzemięźliwości, która pomoże poskromić złe żądze, uśmierzy złe uczucia, oświeci ducha, uspokoi serce, uczyni człowieka trzeźwym, skromnym, wstydliwym, pracowitym oraz skłonnym do nauki i modlitwy. Trud umiarkowania wydaje bardzo pożyteczne owoce. Chcąc stać się doskonałym, trzeba więc go podjąć.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2001-12-31 00:00

Oceń: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Pierwsze nominacje proboszczowskie w diecezji tarnowskiej

2025-06-05 12:51

[ TEMATY ]

Tarnów

#Tarnów

diecezjatarnow.pl

W środę, 4 czerwca 2025 roku, biskup tarnowski Andrzej Jeż wręczył pierwsze tegoroczne nominacje proboszczowskie. Nowe dekrety otrzymali księża, którzy podejmą posługę duszpasterską jako proboszczowie w parafiach diecezji tarnowskiej.

Jest to zasadnicza i pierwsza część tegorocznych zmian personalnych. Otaczamy modlitwą wszystkich kapłanów, którzy podejmują nowe obowiązki duszpasterskie, prosząc dla nich o potrzebne łaski i światło Ducha Świętego.
CZYTAJ DALEJ

Św. Norbercie Biskupie! Czy Ty nie lubisz Polaków?

Ależ skąd! Oczywiście, że lubię! Kocham przecież wszystkich ludzi. Rozumiem jednak, dlaczego padło takie pytanie. „Usprawiedliwię się” za chwilę. Wpierw powiem parę zdań o sobie. Moje staroniemieckie imię oznacza osobę, która dokonuje wielkich i widocznych czynów gdzieś na północy (nord, czyli „północ” i beraht, czyli „błyszczący”, „jaśniejący”). W pewnym sensie byłem taką osobą. Żyłem na przełomie XI i XII wieku. Urodziłem się w Niemczech w bogatej i wpływowej rodzinie. Dzięki temu od dziecięcych lat obracałem się wśród elit (przebywałem m.in. na dworze cesarza Henryka V). Można powiedzieć, że zrobiłem kościelną karierę - byłem przecież arcybiskupem Moguncji. Wcześniej, mając 35 lat, cudem uniknąłem śmierci od rażenia piorunem. Wydarzenie to zmieniło moje życie. Przemierzałem Europę, ewangelizując i wzywając do poprawy postępowania. Będąc człowiekiem wykształconym i jednocześnie mającym dar popularyzacji posiadanej wiedzy, potrafiłem szybko zgromadzić wokół siebie grono naśladowców. Umiałem zjednywać sobie ludzi dzięki wrodzonej inteligencji, kulturze osobistej oraz ujmującej osobowości. Wraz z moimi uczniami stworzyliśmy nowy zakon (norbertanie). Poświęciliśmy się bez reszty pracy apostolskiej nad poprawą obyczajów wśród kleru i świeckich. Powrócę do pytania. Zapewne wielu tak właśnie myśli o mnie. Dzieje się tak, ponieważ jako arcybiskup sąsiadującej z wami metropolii rościłem sobie prawo do sprawowania władzy nad diecezjami w Polsce, które podlegały metropolii w Gnieźnie. Przyznaję, że nie było to zbyt mądre. Jako usprawiedliwienie mogę tylko dodać, że kierowała mną troska o dobro Kościoła powszechnego. Wtedy na Waszych ziemiach chrześcijaństwo jeszcze dobrze nie okrzepło. Bóg jednak wezwał mnie rychło do siebie, a Stolica Apostolska przywróciła bardzo szybko arcybiskupom gnieźnieńskim przysługujące im prawa. Wszystko więc dobrze się skończyło. W sztuce przedstawia się mnie zwykle w stroju biskupim z krzyżem w dłoni. Moimi atrybutami są najczęściej anioł z mitrą i monstrancja. Mógłbym jeszcze sporo o sobie powiedzieć, gdyż moje życie obfitowało w wiele wydarzeń. Patrząc jednak na nie z perspektywy tylu stuleci, chcę na koniec gorąco zachęcić wszystkich do realizowania Bożych zamysłów w swoim życiu. Proszę mi uwierzyć, że nawet najgorsze rzeczy Bóg jest w stanie przemienić w dobro. One też mają sens, choć my jeszcze tego nie widzimy z niskiego poziomu naszej ludzkiej egzystencji.
CZYTAJ DALEJ

Warszawa: W latach 1984-2014 grób ks. Popiełuszki odwiedziło 23 mln ludzi

2025-06-06 12:00

[ TEMATY ]

bł. ks. Jerzy Popiełuszko

Ryszard Wyszyński

Grób bł. ks. Jerzego Popiełuszki

Grób bł. ks. Jerzego Popiełuszki

W latach 1984-2014 do grobu ks. Jerzego Popiełuszki przybyły ponad 23 mln ludzi; od 2010 do 2024 r. stołeczne muzeum kapelana Solidarności odwiedziło niemal 446 tys. osób z 78 krajów - wynika z raportu Ośrodka Dokumentacji Życia i Kultu Księdza Jerzego Popiełuszki w Warszawie.

Raport, którego celem jest prezentacja zasięgu kultu ks. Jerzego Popiełuszki w Polsce i za granicą, opracowany w 15. rocznicę beatyfikacji męczennika, został zaprezentowany w piątek na konferencji prasowej w Warszawie.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję