Liturgia Słowa drugiej niedzieli Wielkiego Postu w scenie Przemienienia Pańskiego umacnia wiarę nas wszystkich, abyśmy, rozważając Mękę Pańską, potrafili skierować myśli i serca ku prawdzie o chwalebnym Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Tejże niedzieli, tj. 20 lutego br., wierni z Kościołów łódzkiego i łowickiego wraz ze swoimi Pasterzami zgromadzili się na modlitwie o beatyfikację sługi Bożego ks. Tadeusza Burzyńskiego. Kapłan ten, oddając swoje życie za Chrystusa, zapragnął w pełni zjednoczyć się ze Zbawicielem poprzez cierpienie i śmierć, by razem z Nim i wszystkimi męczennikami Kościoła posiąść życie wieczne. Miejscem zgromadzenia i modłów był Chruślin koło Łowicza, gdzie ks. Tadeusz Burzyński się urodził, przyjął chrzest i gdzie jest pochowany. Jego proces beatyfikacyjny toczy się w archidiecezji łódzkiej.
Sługa Boży spoczywa w rodzinnym grobie na chruślińskim cmentarzu parafialnym, dlatego przed liturgią Mszy św. abp Władysław Ziółek, metropolita łódzki, bp Andrzej Franciszek Dziuba, ordynariusz łowicki i biskup senior Alojzy Orszulik, członkowie trybunału beatyfikacyjnego oraz przybyli kapłani spotkali się przy jego grobie z żyjącymi członkami rodziny, by razem zanosić modlitwy o beatyfikację, złożyć kwiaty i zapalić znicze. Następnie, w kościele parafialnym św. Michała Archanioła w Chruślinie, sprawowana była Msza św. o beatyfikację Sługi Bożego. Przewodniczył jej Ksiądz Arcybiskup, a koncelebrowali: bp Andrzej Franciszek Dziuba, biskup senior Alojzy Orszulik, ks. kan. Dionizy Markiewicz - delegat biskupi w procesie, ks. dr Grzegorz Leszczyński - promotor sprawiedliwości oraz ks. dr Zbigniew Tracz - prowadzący proces.
We wprowadzeniu do Mszy św. bp Andrzej Franciszek Dziuba uświadomił wszystkim, że zgromadzili się w miejscu uświęconym tradycją, bowiem parafia została erygowana w XIV wieku, a obecna świątynia ma prawie 500 lat. Ta czcigodna parafia wydała wielu kapłanów, a wśród nich sługę Bożego ks. Tadeusza i jego starszego brata ks. Jana Burzyńskiego, o których żywa pamięć trwa.
Metropolita łódzki abp Władysław Ziółek w wygłoszonej homilii wskazał na sługę Bożego ks. Tadeusza, który - na wzór Abrahama - wyszedł z ziemi rodzinnej i z domu swego ojca, by rozpocząć przygodę wiary, jaka zawiodła go do kapłaństwa i męczeńskiej śmierci. W szkole Pijarów w Łowiczu „zaczął słyszeć wyraźniej i rozeznawać to, do czego Bóg chciał go wezwać” - mówił Metropolita łódzki, podkreślając, że siłę do kroczenia drogą powołania i całkowitego zawierzenia Chrystusowi ks. Tadeusz czerpał z Eucharystii. Czytamy bowiem w jego dzienniczku: „Często lubię […] odbywać adorację przed Panem Jezusem, ukrytym w Sakramencie Ołtarza. Tam znajduję ochłodę, czerpię zdrój ożywczej wody, otuchą napełniam serce. To są najmilsze chwile dnia. […] Pragnę być zawsze gorącym czcicielem Hostii świętej”. „Za kilkanaście lat od momentu napisania tych słów - 1 sierpnia 1944 r., przed godz. 17.00 - ks. Tadeusz, przerywając właśnie adorację Najświętszego Sakramentu, wybiegnie do pierwszych rannych powstańców zmartwychwstającej Warszawy, by udzielać im sakramentalnej posługi i śmiertelnie ranny przekroczy próg życia, by doskonalej jeszcze złączyć się z Chrystusem Kapłanem i Królem na wieki” - mówił Ksiądz Arcybiskup.
Kończąc homilię Metropolita łódzki powiedział: „Syn tej ziemi i tego Kościoła jest dla nas wszystkich znakiem i świadkiem, że warto w swym życiu odważnie podjąć swoje powołanie, że warto zaufać Panu Bogu do końca i warto słuchać Jego Umiłowanego Syna. Bóg bowiem każdego z nas podtrzyma - zwłaszcza w godzinie Krzyża - i nikogo nie zostawi bez nagrody”.
Na koniec Ksiądz Arcybiskup zacytował wiersz Sługi Bożego pt. Głos Boży:

Na świata krańce, na świata rubieże
za Tobą, o Panie, pójdę ja - wszędzie;
jeśli z Tobą, Królu, zawrę przymierze,
to dla mnie trud żaden cierniem nie będzie:
dla Ciebie przełamię skał twardych szczyty,
boś Ty jest we mnie, Tyś we mnie ukryty!

Słowa te szczególnie trafiły do serc wiernych, którzy osobiście znali młodego ks. Tadeusza. Jego żyjący brat Wiktor Burzyński oraz inni członkowie rodziny nie kryli swojego wzruszenia i w spotkaniu po Mszy św. potwierdzali: „Takim był Tadeusz”.
Modlitwy o beatyfikację sługi Bożego ks. Tadeusza Burzyńskiego mogły się odbyć dzięki życzliwości ks. Jacka Grzywacza, proboszcza parafii w Chruślinie, któremu postulacja sprawy beatyfikacyjnej składa wyrazy serdecznej wdzięczności.
W toczącym się od 17 września 2003 r. procesie beatyfikacyjnym II grupy męczenników polskich, prawnicy, historycy i teologowie zgłębiają tajemnicę życia i śmierci dwóch kapłanów archidiecezji łódzkiej sług Bożych ks. Tadeusza Burzyńskiego i ks. Dominika Kaczyńskiego. Niech ich pracom towarzyszy wspólna modlitwa, by 85-letni Kościół łódzki cieszył się kolejnymi orędownikami przed Bogiem.